Réttur - 01.01.1962, Síða 22

22
R É T T U H
ncyzluaukning ó mann — þ. e. hinar raunverulegu lifskjarabætur,
— yrðu 2,9% á óri. Það samsvarar því að i loks 10 óra tímabilsins
hefði neyslan á mann vaxið úr 100 í 133 (eða um 33%).
Setjum nú svo sem í fyrra dæminu að öll neyzluaukningin kæmi
fram í auknum kaupmætti tímakaupsins einvörðungu, — og að
ríkisstjórnin hefði haft mátt til þess að halda sem grunni kaup-
máttar tímakaupsins þeim 83 stigum, sem hún með harðstjórnarað-
gerðum sínum hefur sett kaupmáttinn niður í, þá yrði kaupmáttur
tímakaupsins eftir 10 ár, á því herrans ári 1972 aðeins 110 stig
(83-j-33%), eða nokkurnveginn sama og í janúar 1959 (þá var
hann 109 stig)!!
hetta er sú „glæsilega framtíð", sem afturhaldið býður alþýð-
unni að þræla fyrir næstu 10 árin! Þetta er þeirra „leið til bættra
lifskjara“, að hjakka í sama farinu og janúar 1959 eftir 10 ár!
Hvílík lágkúra íslenzks afturhalds! Hvílíkt hróplegt ranglæti gagn-
vart íslenzkri alþýðu! — A sama tímabili, 10 árum, mun sovésk
alþýða tvöfalda tekjur ú hvern íbúa og samtímis koma á 35 líma
vinnuviku.
Stóriðjuveldi Vesturveldanna setja sér ekki rishærra mark en
ríkisstjórnin hér! Það er sem þau finni á sér að feigðin nálgist og
að kreppurnar, sem eru óhjákvæmilegur fylgifiskur auðvaldsskipu-
lagsins, muni tefja för þeirra fram á við, þótt þau reyni nú á allan
annan hátt að losna við þær en þann eina örugga: að afnema auð-
valdsskipulagið sjálft. Kennedy Bandaríkjaforseti setti markið ekki
hærra í áskorun sinni til Vesturveldanna en 50% aukningu á 10
árum, — eða ef 2% þjóðarfjölgun væri hjá þeim og auðvaldið
gleypli ekki alla viðbót neyzluaukningar frá almenningi: 2,1%
neyzluauking á mann á ári (50% auking á 10 árum samsvarar 4,2%
aukningu á mann á ári við 2% þjóðarfjölgun). Þetta samsvarar á
10 árum neyzluaukningu á mann úr 100 upp í 123.3.
En við allar óætlanir, jafnt Kennedys sem núverandi afturhalds-
stjórnar, er það að athuga að cngin vissa er einu sinni fyrir fram-
kvæmd þeirra. Aðferðir cinkaauðvaldsins og stjórnarhættir eru ein-
vörðungu miðaðir við að skapa gróða handa auðvaldi, ekki bætt
kjör handa alþýðu. Fyrir bættum kjörum sér til handa hefur alþýðan
alltaf orðið að berjast, — oft blóðugri baróttu við auðvaldið fyrir
hverjum bito handa börnum sínum.
En reynslan sýnir og sannar að aðferðir sósíalismans: forusta