Réttur - 01.01.1962, Blaðsíða 2

2
R É T T U R
konunghollir biskupar afsala síðustu leifum íslenzks lýð-
valds og frelsis í hendur einvöldum, erlendum konungi. Af-
leiðingar erfðahyllingarinnar í Kópavogi: Niðurlæging og
nýlendukúgun, er nær hafði tortímt þjóð vorri.
Og nú hefst árið 1962.
1962: Nýrík hernámsspillt auðmannastétt óttast alþýð-
una og samtök liennar. Ofstopamenn yfirstéttarinnar, — trú-
aðir á gróðaguðspjall Mammons, ákafir í arðinn af þrœl-
dómi Islendinga, — krefjast þess að alþýðan sé fjötruð, sam-
tök hennar brotin á bak aftur. Einblínandi á ótrygga gróða-
von í skjóli erlends auðs, vilja þeir umlwerfa lýðræði Is-
lendinga í einræði peningavalds. I ofstækisfullri undirgefni
undir feiga auðstétt lieims, vilja þeir gera Alþingi Islend-
inga að auðsveipu þýi og lsland allt að leiksoppi framandi
valds. Sjálfir rótlausir í íslenzkum jarðvegi, vilja þeir hætla
á að gera erlenda auðmenn að herrum íslenzkra auðlinda,
drottnendum íslenzkra örlaga, — gera útlendinga að valda-
mönnum á íslenzkri grund, — en íslendinga að vinnuþræl-
um og liornrekum í sínu föðurhúsi.
1 skammsýni og þorsta í stundargróða og völd, geta áhang-
endur inngöngunnar í Efnahagsbandalagið orðið þeir ó-
happamenn, er valda eyðingu íslenzks þjóðernis. Sneyddir
ábyrgðartilfinningu fyrir tilveru íslenzks þjóðernis, einbeita
þeir áróðursmætti sínum að því að: fá íslendinga til þess að
hœtta að hugsa sem þjóð, — gera oss að þeim umskiptingurn
að vér liugsum aðeins sem ofurlítil peð Atlantsliafsbanda-
lagsins, — trylla oss svo að eina sjónarmið vort sé fjand-
skapurinn við sósíalismann, við hugsjón manngildis og jafn-
aðar, þá hugsjón, sem næst er kjarna íslenzkrar menningar
frá upphafi vega.
Það eru síðustu forvöð að forða frá ógæfunni.
Arið 1962 áminnir: aldagamlar ógnþrungnar myndir
hræða, vara við.