Réttur


Réttur - 01.01.1962, Blaðsíða 50

Réttur - 01.01.1962, Blaðsíða 50
50 RÉTTUR Ný gerð reiknivéla, elektrónískur og sjálfvirkur eftirlilsútbúnaður er kominn frám. Þessar vélar starfa þúsund og jafnvel mörg milljón sinnum hraðar en mannsheilinn og munu því hafa djúpstæð áhrif á mannlega hugsun og vinnu. Ef þær eru á einhvern hátt lagðar til hliðar, tefur það mjög fyrir vexti framleiðslunnar. A hinn bóginn mundu þær, ef hagnýttar eru, ekki aðeins gera vinnubrögð við framleiðslu úrelt, heldur og mikið af yfirbyggingu þjóðfélagsins, bæði stjórnarathafnir og hugmyndafræði. Með þeim aðferðum í landhúnaði, sem vér vitum fullkomnastar, væri nú þegar hægt að fæða allan þann manngrúa, sem byggja mun kringlu jarðar eftir nokkur hundruð ár. Verður það þó ósegjanlega miklu fleira fólk, en nú skrimtir, ekki sízt ef gert er ráð fyrir hraðari fólksfjölgun í framtíðinni. Nú er tímabil geimferða hafið, og áður en varir, verður unnt að setjast að á öðrum hnöttum. Sérhver dauðdagi er morð. Mannkyn horfist nú í augu við það verkefni sitt að efla svo mjög rannsóknir í læknisvísindum, að öllum sjúkdómum megi bægja frá, og lengja þannig æfiskeið manna. Segja má með fullum sanni, að í heimi nútímans sé hver dauðdagi morð. Sérhver sá, sem deyr í dag, hefur verið drepinn, annað hvort beinlínis fyrir til- verknað manna eða sökum afskiptaleysis. Fyrir meirihluta mann- kyns, milljónirnar, sem húa í nýlendum og öðrum vanþróuðum löndum, eru þetla gagngerð morð. Þar deyr fólk milli þrítugs og fertugs, þó að það gæti hæglega lifað tvisvar sinnum lengur, rétt eins og vér. En það á engan kost á nógri næringu og læknisþjón- ustu,og þess vegna deyr það svona fljótt. Fyrsta skylda vor er að hinda endi á þessi morð. En það eru fleiri dauðdagar óeðlilegir, þótt það sé ekki eins aug- Ijóst. Sá, sem deyr úr sjúkdómi, sem hægt hefði verið að stemma stigu við, er myrtur. Fátæklingarnir deyja úr herklum — það er félagslegt fyrirhrigði; fæðuskortur, lélegt húsnæði og vinnuþrælk- un vinnur hug á mótstöðuafli þeirra. En ríka fólkið er ekki undan- skilið, það deyr í jafnvel meira mæli en þeir fátæku úr alls kyns hjartaveilu. Fiörutíu af hundr^ði karlmanna í Randaríkjunum
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.