Réttur - 01.07.1966, Page 24

224
RETTUtt
honuni. Ver.ið gat, að kaupmaðurinn yrði rausnarlegri við þá, enda
þeim málið skyldast.
Og nú voru þessir litlu skuldheimtumenn á ieiðinni til kaupmanns-
ins. Haraldi var órótt. I huga hans barðist kvíði og eftirvænting.
Hann kveið fyrir að standa frammi fyrir kaupmanninum í fullri búð
af fólki. En um leið hlakkaði hann til að fá þetta borgað. Hvað
myndi hann annars fá mikið? Svona baujur hlutu að kosta mikla
peninga. Hann langaði svo til að geta gefið mömmu sinni eitthvað í
jólagjöf, helzt fallegu könnuna, sem hann hafð.i séð í búðargluggan-
um. Mamma myndi verða fjarska glöð að fá hana. Hann skyldi líka
kaupa eitthvað handa Steina, sem hafði verið svo duglegur að hjálpa
honum, og hann ætlaði að kaupa vasaklút handa afa og svo eitthvað
handa pabba og Nonna bróður. Nonni var nú oft góður við hann,
þótt honum þætti stundum gaman að stríða þeim litlu strákunum.
Og svo gæti hann kannski líka keypt sér ný stígvél. Gömlu stígvélin
hans Steins, sem hann fékk í sumar voru alstaðar farin að leka með
bótunum.
A meðan drengurinn hugsaði þannig upp fleira og fleira, sem
hann gæti keypt fyrir inneign sína hjá Einari Sveinssyni, færðust
þeir nær og nær búðinni. Hún var uppljómuð eins og vera bar í
sjálfri jólakauptíðinni.
Uti í glugganum voru tveir lampar, sem logaði á, sinn hvoru
megin. Á milli þeirra var stillt ú allskonar varningi. Þarna voru
rósóttir klútar við hliðina á svörtum vaðstígvélum. Þarna voru vasa-
hnífar, hengilásar, hneifar og pilkar, jólakort með skínandi mynd-
um, boltar í allavega litlum, öskubakki úr postulíni með hundi á og
margt fleira. I miðjum glugganum stóð gljáandi olíuvél og ofan á
henni brúnir karlmannsskór. Hægra megin við hana stóð svo kann-
an. Litfögur rós var á þeirri hliðinni, sem fram sneri og að ofan var
gyllt rönd. Framan við rúðuna voru undirskálar með brjóstsykri,
súkkulaði, gráfíkjum, eplum og appelsínum.
Drengirnir stóðu heillaðir og horfðu á alla þessa dýrð. Þetta var
eins og að sjá inn í steinana huldufólksins. Haraldur hugsaði um,
hvað mamma hans yrði glöð, þegar hann færði henrri svona fallega
gjöf. Og þótt hann væri kvíðinn, fann hann dálítið til sín, að eiga
inni í þessari verzlun.
Inni í búðinni var þröng og ys. Kaupmaðurinn var fyrir innan
borðið, lágur og gildvaxinn, en kvikur í hreyfingum, brosandi fram-
an í viðskiptavinina. Einkum varð bros lians ljómandi, þegar hann
sá kaupandann taka upp peninga til að borga með þegar hann af-