Réttur - 01.02.1937, Side 28

leiddi það sjálft til bana. Dæmi Ossietskys, saga hans og bar-
átta, ætti að vera greypt í hjarta hvers manns, er af einlægni
og viti kýs að berjast fyrir verndun friðar og lýðræðis.
Pýð.
Undanfarnar vikur og mánuði hefir verið dreift út
svo miklum ósannindum og lygum um Ossietzky —
sumpart af þekkingarleysi hjá þeim, sem hefðu átt
að vita betur, sumpart framborið gegn betri vitund
— að eg álít nauðsyn bera til að gefa nokkrar sann-
ar upplýsingar um friðarvininn og þýzka fangann,
er nú hefir hlotið Nobelsverðlaun.
Eg vil víkja nokkuð að helztu staðhæfingum í-
haldsblaðanna.
Fyrsta staðhæfing:
Ossietzky er júðskur kommúnisti, og það er al-
þjóðaklíka júðskra kommúnista, sem hefir mælt með
honum til Nobelsverðlauna.
Staðhæfingin er borin fram móti betri vitund, og
er áróður af lakasta tagi, stílaður við hæfi þeirra,
sem álíta Gyðinga og kommúnista nógu bölvaða
hvora út af fyrir sig, og samsteypu beggja vera það
versta, sem hægt er að nefna. En eins og fólki mætti
vera kunnugt, þá er Ossietzky hvorki Gyðingur né
kommúnisti. Hann er fæddur í Hamborg 1889 af ka-
þólskum aðalsættum (barónstitilinn lagði hann niður
og snerist frá kaþólsku), og er talsvert hreinni ,,aríi“
en Hitler. I stjórnmálum var hann og er óflokks-
bundinn lýðræðissinni (,,óflokksbundinn maður f
vinstra armi“, segir hann sjálfur). Sem pólitískur
rithöfundur var hann andvígur allri harðstjórn, því
hann áleit harðstjórn leiða óhjákvæmilega til aftur-
haldsstefnu. Hann var andvígur öllum þjóðarremb-
ingi, því hann áleit hann vera afturhaldlegs eðlis og
leiða til afturhalds. Hann var andvígur hverskonar
,,friðsamlegum“ vígbúnaði, hvar sem hann átti sér
156