Réttur - 01.02.1937, Qupperneq 50

Vegna þess, hve eríitt er að íylgjast með því, sem
gerist í hinu fjarlæga Kínaveldi, ollu þessar fregnir
í fyrstu nokkrum misskilningi víða um Vesturlönd.
Ýmsir þeirra, sem samúð hafa með sjálístæðisbaráttu
kínversku þjóðarinnar, litu svo á, að fyrir kröfur
fólksins og hermannanna hefði þessi afturhaldssami
hershöfðingi, sem annars var að fáu góðu kunnur,
neyðzt til að taka upp þessa stefnu. En þetta reynd-
ist ekki svo.
Það hefir komið í ljós, að þetta var ekki annað en
herbragð, framið í þágu japanskra herforingja, sem
þarna stóðu á bak við. Tsjang Hsue Liang reyndist
ekki annað en leppur þeirra, sem tekið hafði að sér
það hlutverk að stofna til borgarastyrjaldar, er
sundrað gæti kröftum þjóðarinnar og gefið Japön-
um tækifæri til að fullkomna undirokun landsins.
Til þess að auðvelda þessar ráðagerðir var dreift út
þeim ósannindum, að Sovétríkin stæðu á bak við
Tsjang Hsue Liang og ætluðu sér að koma af stað
jnnanlandsóeirðum í Kína. En það hefir alltaf verið
stefna Sovétstjórnarinnar að blanda sér ekki í innan-
ríkismál annarra landa. (Þess má geta, að það var
eitt af ágreiningsefnum Trotzkys og Bolsivíkaflokks-
ins, að Trotzky vildi reka æfintýrapólitík gagnvart
Kína og láta Sovétríkin blanda sér í kínversku.
byltinguna).
Nankingstjórnin sendi óvígan her gegn Tsjang
Hsue Liang og neyddi hann til að leggja niður vopn-
in. Tsjang Kai Shek var látinn laus, og tók hann
aftur við embætti sínu, útnefndi nýjan landsstjóra í
Shensihéraði og aðra menn yfir her Tsjang Hsue
Liangs. Hershöfðinginn J a n g H i u T s j e n g
setti sig þó upp á móti þessum ráðstöfunum, útnefndi
sjálfan sig sem landsstjóra í héraðinu og hélt upp-
reisninni áfram. Síðustu íregnir herma þó, að Nan-
kingstjórninni hafi tekizt að bæla að fullu niður
uppreisnartilraun þessa.
178