Réttur - 01.02.1937, Qupperneq 62

mann, sem umskapa vilji hvert verandi form. Betrf
skilnings getur Gide naumast orðiS aðnjótandi í þessa
máli.
Fanginn Ossiefzfcy aíhjúpar
siríðsTÍlfa Hitlers.
Síðustu fréttir, sem seitlað hafa til útlancla af Ossietzkyv
vekja ekki einungis kvíða um afdrif Nobelsverðlaunamannsins,
heldur afhjúpa betur en nokkuð annað fyrirlitningu valdhafa
þriðja ríkisins fyrir hinum yfirlýsta vilja friðarvinanna í öll-
um öðrum löndum. Báðir ensku læknarnir, sem, fóru til Berlínar
til að bjóða Ossietzky læknishjálp, áður en hann færi til Oslo,
urðu fyrir hótunum og skömmum. Þeir feng-u alls ekki að koma
til Ossietzkys. Það eitt sannar fyllilega, hvaða mark var tak-
andi á yfirlýsingu þeirri, um að Ossietzky yrði lótinn laus, sem
send var út skömmu áður en Nobelsverðlaununum var úthlutað.
Allt til þessa hafa þýzku yfirvöldin látið í veðri vaka, að það
væri af umhyggju fyrir heilsufari Ossietzkys, að honum væri
ekki leyft að fara til útlanda. En nú er gríman fallin. Það er
orðið deginum ljósara, að honum er haldið í fang'elsi af pólitísk-
um ástæðum og að hann fær ekki að fara úr landi. Sönnun þess
kom á daginn í sambandi við mjög dularfullar peningaráð-
stafanir.
Hinn 15. janúar kom þýzkur ríkisborgari, frú Kreutzberger,.
inn í Kristjaníubankann í Oslo, þar sem íriðarverðlaun Ossiet-
zkys voru geymd samkvæmt ráðstöfun Nobelsverðlaunanefndar-
innai'. Þar áttu þau að liggja, þangað til liann gæti sótt þau
sjálfur. Frú ICreutzberger lagði fram umboð frá þýzkum mála-
flutningsmanni, Wannow að nafni. Sem umboðsmaður Ossiet-
zkys heimilaði hann frú Kreutzberger að taka dálitla upphæð af
1‘rlðarverðlaunununi í peningum og' að ávísa aíganginum á
þýzkan banka. Kristjaníubankinn g-reiddi fóð ekki strax, heldur
lét fyrst rannsaka, hvort skilríki frúarinnar væru fullnægjandi-,
Flest erlend blöð ræddu um tvo möguleika í þessu sambandi,
annaðhvort að undirskrift Ossietzkys undir umboð lögfræðings-
ins væri fölsuð eða honum hefði verið þröng'vað til að skrifa
undir það. Jafnvel danska ihaldsblaðið „Berlingske Tidende^
sagði í stórri fyrirsögn: „Málið er dularfullt“. Það gerir málið
enn þó tortryggilégra, að á skrá yfir opinbera málaflutnings-
190