Réttur - 01.02.1937, Blaðsíða 34

Launmorðin og hin pólitísku banatilræði hættu.
ekki við morðin á Erzberger og Rathenau. Þau héldu
áí'ram næstu ár. Samkvæmt opinberum skýrslum voru
framin þessi ár fram til 1927 22 moi’ð eða morðtil-
raunir við ýmsa menn, sem taldir voru ,,svikarar“
við þýzka ríkisvörn. Hin raunverulega tala var miklu
hærri. Það var risin morðalda í Þýzkalandi, sem
minnir þó í smærra stíl sé á sjálft flóðið nokkrum
árum seinna, þegar Hitler brauzt til valda (það voru
líka sömu öflin þar að verki).
Að lokum kom til málsóknar. Liðsforingi einn,
Schulz, var kallaður fyrir rétt sem aðalsakborningur.
En hver maður vissi, að hann var ekkert annað en
verkíæri. Þá birti Ossietzky í ,,Weltbiihne“ grein
eftir Berthold Jacob (sama manninn og þýzka lög-
reglan fyrir ári síðan tók fastan innan við landamæri
Sviss, flutti til Þýzkalands en varð að láta aftur
af hendi). í greininni — birt 22. marz 1927 — stóð*
að Schulz hefði aðeins breytt eftir skipun frá yfir-
mönnum sínum, og hinir eiginlegu glæpamenn sætu í
æðstu stöðum í Reichswehr.
Hermálaráðuneytið höfðaði mál.
í fyrstu voru bæði Ossietzky og Jacob dæmdir til
íangelsisvistar. Rétt á eftir var dómnum breytt í
smávægilegar skaðabætur. Og — bæturnar voru
felldar niður með náðunardómi, sem kom skömmu
síðar.
,,Morðaldan“ rénaði inokkuð — um tíma — eftir
þessi málaferli. En aðilarnir gleymdu ekki hvorir
öðrum.
Og sá dagur rann, að hermálaráðuneytinu þótti
tækifærið komið til að hefna sín.
Þri&ja staðhæfing:
Ossietzky er landráðamaður.* )
*) Undir þessa staðhæfinpfu tók Morgunblaðið í framhleypní
162