Réttur - 01.01.1940, Side 44

stúlkumar gefi þeim hýrt auga. önnur viðfangsefni þekk-
ir formaður stærsta þingflokksins okkar ekki í sambandi við
hertöku íslands.
Ekki eru Islendingar alveg á flæðiskeri staddir, meðan
þeir fela slíkum mönnum forsjá mála sinna.
En enn eru ekki öll kurl komin til grafar. Fyrst eftir að
hertakan var um garð gengin, neyddist rikisstjómin til að
birta bréf brezku stjómarinnar til íslenzku stjórnarinnar.
Brezka stjómin krefst þess í bréfinu að Island gerizt banda-
maður Bretlands, og verði stríðsaðili. Um þetta var rætt
á leynifundimum á Alþingi 9. apríl, sem þingmenn Sósíal-
istaflokksins vom útilokaðir frá. Ekki verður betur séð á
skrifum „Nýs lands” en Héðinn Valdimarsson hafi viljað
ganga að þessu, enda þótti hann nú fullkomlega samkvæm-
ishæfur á kærleiksheimilinu. Slík afstaða á sér aðeins for-
dæmi í afstöðu erindreka Noregskonungs á 13. öld. En hinir
vom litlu betri. Þeir leyndu þing og þjóð því „smáræði” að
krafist var að Island gerðist stríðsaðili og að Bretar myndu
hertaka landið einhvem daginn.. Svo er að sjá að þeir hafi
samið við erindreka Breta um, að jafnframt því sem her-
takan var undirbúin, skyldi verða opnuð leiksýning fyrir
almenning, Island skyldi lýsa yfir sjálfstæði sínu, en her-
tökunni skyldi, þegar þar að kæmi, vera mótmælt til 'mála-
mynda, jafnframt því, sem innrásarherinn yrði boðinn vel-
kominn til að njóta íslenzkrar „kurteisi”, og „gestrisni”.
Það var nákvæmlega mánuður, sem ríkisstjómin fór með
konungsvaldið í „frjálsu” landi. Þetta tímabil minnir mjög
á hundadaga Jömndar konungs. „Hundadagarair” nýju
vom notaðir til að undirbúa hugi manna undir hertökuna.
Allt í einu var farið að dreifa út kynjasögum um að von
væri á þýzkri árás. Hver heilvita maður sér nú hve mikil
fjarstæða þetta var, á þáverandi stigi styrjaldarinnar, í
landi, sem er umkringt af höfum, sem em á valdi brezka
flotans. Það hefði verið sama og að kasta mönnum og verð-
mætum til einskis í beina eyðileggingu. Herforingi, sem slíkt
hefði gert, hefði hvergi átt heima nema á geðveikrahæli.
Nú sjá menn til hvers refimir vom skomir. Reynt var að
44