Réttur - 01.01.1971, Qupperneq 46

þór Guómundsson þann 29. marz, Pétur G. Guó-
mundsson, Jón Thoroddsen, Þorvarður Þorvarðar-
son, Ríkarður Jónsson, Jón Guðnason, allir 6. okt.
1917. Jörundur Brynjólfsson mætir á fundum, og er
þá alþingismaður.
Eru þá alltíðir fundir og meðal annars rætt um
sambandsmálið og ákveðin sendiför til Danmerkur
til að ræða það mál við sósíaldemókrataflokkinn
þar, og var Ólafur Friðriksson sendur I þá för.
Á aðalfundi í janúar 1918 er Pétur Guðmundsson
kosinn formaður og Hendrik Ottósson ritari.
I júlí 1920 mættu þeir Hendrik og Brynjólfur
Bjarnason á 2. heimsþingi Alþjóðasambands komm-
únista i Moskvu og Petrograd. Voru nú tekin upp
sambönd við hina rísandi kommúnistisku heims-
hreyfingu. Brynjólfur var þá stúdent við nám I
Kaupmannahöfn, en Hendrik ritaði mikið um al-
þjóðamál í Alþýðublaðið um þessar mundir.
Haustið 1920 færist mikið líf í Jafnaðarmanna-
félagið. Á fundinum 9. nóv. 1920 ganga inn 50
nýir félagar, meðal þeirra: Loftur Þorsteinsson,
síðar formaður Félags járniðnaðarmanna, Björn
Bjarnason, síðar formaður Iðju, Héðinn Valdimars-
son, Sigurður Thorlacius og fleiri. Hófst mikið
innstreymi í félagið. Á fundi 11. marz 1921 ganga
m.a. inn: Stefán Pétursson, Stefán Jóh. Stefánsson
og Magnús Ásgeirsson. Á þeim fundi var kosin
ný stjórn: Sigurður Jónasson formaður, Jón Thor-
oddsen ritari, Guðgeir Jónsson gjaldkeri, en Stefán
Jóh. og Stefán Pétursson meðstjórnendur. Það var
greinilegt að jafnhliða innstreymi áhugasamra
verkamanna og sjómanna, — Rósenkrans Ivarsson
var mjög virkur i þeirri smölun, -— létu nú ungir
stúdentar, 20—30 ára, einnig til sín taka. Og brátt
kom líka röðin að okkur sjöttu-bekkingunum í
Menntaskólanum. Á fundi 24. apríl 1921 voru sam-
þykktar inntökubeiðnir frá nokkrum okkar m. a.
okkur Einari Ástráðssyni, meðmælendur voru Stef-
án Jóhann og Stefán Pétursson.
Rósenkrans Ivarsson var um þessar mundir einn
af forystumönnum Sjómannafélagsins og þeir Loft-
ur og Björn voru þá með honum á sjónum.
í FLOKKINN
Hugsjónirnar um endurskoðun og umbyltingu alls
mannlegs samfélags, sem fóru eins og eldur í sinu
um hugi manna hvarvetna í heimi eftir blóðbaðið
mikla 1914—18, sem var hið siðferðilega gjaldþrot
auðvaldsskipulagsins, höfðu ekki farið fram hjá
okkur, sem þá vorum á hrifnæmasta aldri æfinnar.
Ég hafði einkum eftir að ég varð 16 ára kastað
46