Réttur - 01.08.1971, Blaðsíða 51

enn fremur stálhringum Ruhr-héraðsins og
rafmagnshringnum AEG. Þessir stórbankar
hafa fulltrúa sína í stjórnum fjölda fyrir-
tækja, alls 650. Aðeins örfáar iðnaðarsam-
steypur eru enn utan við einokunarvald stór-
bankanna, svo sem Opel, sem er undir banda-
rískum auðvaldsáhrifum og miljarðafyrirtæk-
ið Flick.
Stórbankarnir vita allt um fyrirtækin, geta
leikið örlögin, sett á hausinn, sameinað o. s.
frv. Þeir 3 menn, sem stjórna þessum stór-
bönkum, vita meira um afkomu og efnahag
iðnaðarins en allir hinir íbúar Vestur-Þýzka-
lands, 61 miljón, til samans. I krafti þessa
leynivalds síns ráða þeir meiru um efnahags-
líf landsins en þing og stjórn og þjóðin sjálf.
Þeir eru einræðisherrar atvinnulífsins, sem
enginn hefur eftirlit með. Og þeir útbúa sín-
ar leynilegu áætlanir um alla þróunina, sam-
tímis því sem blaðasnápar þeirra útmála opin-
beran áætlunarbúskap sem algeran þrældóm!
I apríl 1970 sameinuðu tveir þessara banka
tvö stærstu skipafélögin, Hamburg-Ameríka-
línuna (HAPAG) og Norddeutsche Lloyd í
eitt félag: Hapag-Lloyd, sem með 114 skip-
um varð annað stærsta skipafélag heims. (Var
einhver út á Islandi að tala um „framtak ein-
staklingsins'?).
Stórbankarnir þrír ráða kauphöllinni. Þeir
geta skipulagt verðfall eftir vild, t.d. ef þeir
vilja koma vanþóknanlegri ríkisstjórn frá.
Haft er eftir bankajöfrinum H. J. Abs, vini
Adenauers: „Látið þið mig fá góða stjórn, þá
verður allt heilbrigt í kauphöllinni." Abs hef-
ur verið kallaður „ríkiskanslari auðmagnsins"
(Der Kanzler des Kapitals).
Raunverulegt lýðræði er það að fólkið
sjálft ráði og þá fyrst og fremst atvinnulífinu,
sem er grundvöllur tilveru þess. Einræði
einkabankaklíkunnar vesmrþýzku sýnir hve
lýðræðið á langt í land, þó alltaf sé þvaðrað
um það.
STRÍÐSGLÆPAMENN
Telford Taylor var aðalákærandi af hálfu
Bandaríkjanna í Niirnberg, er Göring og
aðrir helztu stríðsglæpamenn nazista voru
dæmdir til dauða. Taylor er nú prófessor við
Columbia-háskólann. Taylor segir um Viet-
nam stríðið í bók sinni: „Nurnberg and
Vietnam: an American Tragedy," Það er
„dýrasta og sorglegasta heimska amerískrar
sögu." Síðan segir hann: „Við hagnýtmm
friðaranda Núrnberg og Samnings Samein-
uðu þjóðanna til að réttlæta árás okkar á
Vietnam. En einhvern veginn höfum vér
sjálfir vanrækt að læra þá lexíu, sem við
kenndum í Núrnberg og þessi vanræksla er
nú sorgleikur Ameríku". Hann skorar síðan
á Bandaríkjamenn að dæma Vietnamstríðið
eftir höfuðreglum Núrnberg-málaferlanna:
„Spurningin er hvort ríkisstjórn Bandaríkj-
anna er reiðubúin til að mæta afleiðingunum
af því að beita þessum reglum á Vietnam-
stríðið."
Bandaríski blaðamaðurinn Neil Sheehan
ritar í „New York Times Book Review" um
33 bækur, sem afhjúpa hvað Bandaríkja-
menn í raun og veru hafast að í Vietnam og
segir síðan, að trúi maður aðeins broti af
því, sem þar kemur fram, „þá geta leiðtogar
Bandaríkjanna síðusm sex ár a. m. k. og þar
með talinn núverandi forseti Richard Mil-
hous Nixon mjög vel verið sekir um að hafa
franv'ð stríðsglæpi."
Tímaritið „Time" segir um keðju fyrir-
skipananna um blóðbaðið í My Lai að hún
byrji hjá Calley og endi hjá Johnson, æðsta
manni Bandaríkjahers.
Fulbright, öldungardeildarmaður og for-
maður utanríkismálanefndarinnar, kvað hina
ábyrgu vera: hershöfðingjana Westmoreland
og Abrams og forsetana Lyndon Johnson og
Richard Nixon.
171