Réttur - 01.04.1973, Qupperneq 38

„Fasteignir og náttúruauðæfi hér á landi skulu
islendingar einir eiga, eða stofnanir, sem íslend-
ingar eiga einir. Sendiráð erlendra rikja mega þó
eiga hér húseignir samkvæmt alþjóðavenjum, sem
um það gilda. Alþjóðlegar stofnanir, sem island er
aðili að, mega og eiga fasteignir til menningar- og
heilbrigðisstarfsemi. Þó þarf lög um það hverju
sinni.
Engir nema (slendingar mega taka á leigu at-
vinnutæki eða islenzk náttúruauðæfi. Undanþegin
þessu ákvæði eru þó flutningaskip og flugvélar. Að
því er snertir erlenda menn búsetta hérlendis, skal
mæla fyrir um þessi atriði með lögum.
Enginn útlendingur getur fengið ríkisborgararétt
nema með lögum.
Það er vissulega margt fleira, sem breyta þyrfti
í stjórnarskrá vorri. Ákvæði um þjóðaratkvæða-
greiðslu um einstök veigamikil mál eru orðin brýn,
þegar það sýnir sig að forsetar lýðveldisins kyn-
oka sér mjög við að beita því valdi, er þeim var
veitt í lýðveldisstjórnarskránni í þvi skyni. En ætla
má að um slíkt yrðu mjög skiptar skoðanir og svo
er um fleiri mál, sem ættu heima í nýrri stjórnar-
skrá. Mun verða nógu erfitt að fá víðtæka sam-
stöðu um sum þeirra mála, er nú hafa verið nefnd,
þótt eigi sé fitjað upp á fleirum.
Höfuðatriðið er að alþýða manna og samtök
hennar fylki sér svo fast um að festa mannrétt-
indi þau, sem hún hefur áunnið sér í harðri bar-
áttu í 80 ár, í stjórnarskránni að undan verði látið
og knýi um leið fram ný. En jafnhliða geri hún allt,
sem í hennar valdi stendur til þess að fá fram þau
önnur ákvæði einkum um sameignarrétt þjóðarinn-
ar, sem hér eru nefnd, og eru nauðsynlegur grund-
völlur alls framtiðarefnahags Islendinga og þarmeð
velferðar og sjálfstæðis þjóðarinnar.
102