Morgunblaðið - 25.08.2006, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. ÁGÚST 2006 51
Það er fallegur sumardagur. Sólin
skín og ekkert virðist geta raskað ró
okkar þar sem við njótum dagsins
með vinum og kunningjum. Þetta var
svona dagur þar sem maður á sér
einskis ills von, en þá dynur reið-
arslagið yfir. Rúnar bróðir hafði
greinst með illvígan sjúkdóm. Maður
stendur bara einhvern veginn innan-
tómur og veit ekki hvað maður á að
segja eða gera. Að þessi sjúkdómur
skyldi hafa slegið sér niður í annað
skipti hjá hans fjölskyldu fannst
manni næstum of mikið af því góða.
Fram undan var erfið barátta og
leyni ég ekki aðdáun minni á hetju-
legri baráttu Rúnars sem allt fram á
síðustu stundu var ákveðinn í að
vinna sigur og hverfa aftur til fyrra
lífs. Það var svo margt ógert í lífinu
og í raun komið að því að njóta þess
góða sem lífið býður upp á.
Margar ljúfar minningar rifjast
upp þegar horft er um öxl. Einna
fyrstu minningarnar eru frá þeim
tíma þegar Rúnar, sem unglingur,
var vinnumaður í Unnarholtskoti í
Hrunamannahreppi. Þær voru ófáar
ferðirnar sem farnar voru í kotið til
að heimsækja Rúnar á sumrin. Eins
er mér í fersku minni þegar hann
kynntist stóru ástinni í lífi sínu og
stofnaði heimili í risinu á Arnar-
hrauninu. Eftir nokkur ár á Akranesi
lá leiðin aftur í Hafnarfjörð. Þarna
voru dæturnar orðnar tvær og enn
átti eftir að fjölga í hópnum. Mörg
kvöldin átti ég heima hjá Rúnari og
Báru, fyrst í Mjósundinu og svo
seinna á Selvogsgötunni. Mitt verk-
efni var að gæta dætranna meðan
Bára og Rúnar heimsóttu vini og
kunningja. Á ég frá þessum tíma ljúf-
ar minningar sem ég bý að enn þann
dag í dag.
Um margra ára skeið störfuðum
við bræðurnir saman ásamt pabba að
iðn okkar. Var eftir því tekið að fjórir
bræður ynnu saman. Var maður oft
spurður að því hvernig þetta væri
eiginlega hægt, en sannleikurinn er
sá að samstarfið gekk vel og skilaði
af sér mörgum verkefnum, bæði
stórum og smáum.
Elsku Bára og fjölskylda, ég votta
ykkur öllum mína dýpstu samúð og
bið guð að styrkja ykkur og styðja.
Hvíl í friði, kæri bróðir.
Reynir Kristjánsson.
Elsku Rúnar, nú hefur þú fengið
hvíldina eftir langa og hetjulega bar-
áttu. Síðustu daga hafa minningarn-
ar skotið upp kollinum. Ríflega
sautján ár eru nú liðin frá því þú
ásamt fjölskyldu þinni fluttir til
Skövde í Svíþjóð og leiðir fjölskyldu
minnar og ykkar lágu saman. Strax
tókst mikil vinátta milli mín og næst-
yngstu dóttur ykkar hjóna, Svein-
bjargar og hefur sú vinátta haldist
órofin og eflst gegnum árin. Margar
eru minningarnar frá árunum í
Skövde, ég eyddi miklum tíma á
heimili ykkar og þar var ég ávallt vel-
komin og þar fór fram margt ráða-
bruggið sem tilheyrir unglingsárun-
um. Viðskilnaðurinn er ég flutti heim
til Íslands var erfiður en þeim mun
meiri gleði þegar þið fluttuð heim og
þá var eins og ekkert hefði breyst,
alltaf var maður velkominn sem fyrr.
Ljúfust er minningin að sjá þig, stolt-
an föður, leiða Sveinbjörgu dóttur
þína að altarinu síðastliðið sumar.
Það var mikil gleðistund og fallegur
dagur. Það er mér mikill heiður að
hafa fengið að kynnast þér og veit að
þú munt hreiðra um þig á góðum stað
og vaka yfir ástvinum þínum.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Elsku Bára, Guðný, Guðrún,
Sveinbjörg, Kristjana og fjölskyldur,
megi allir englar vaka yfir ykkur á
þessum erfiða tíma. Minningin um
góðan mann mun um ókomna tíð
geymast í hjörtum okkar.
Eva Rut.
Elsku Rúnar frændi, nú eru þraut-
ir þínar á enda, baráttu við illviðráð-
anlegan sjúkdóm er loks lokið. Guð-
rún móðir þín, systir mín, hafði
samband og lét mig vita hve sjúkur
þú værir, þér hafði versnað. Ég
heimsótti þig á sjúkrahúsið, það var
ógleymanleg stund. Þar sem ég sat
við sjúkrabeðinn opnaðir þú augun
óvænt og sagðir nafn mitt. Miðað við
veikindi þín varð ég hissa á að þú
skyldir þekkja mig. Þú varst undr-
andi en glaður að ég vitjaði þín. Ég
horfði í fallegu stóru augun þín, þar
birtist mér sál þín, björt, mild og fög-
ur, án reiði eða ásakana. Þú virtist
sáttur en misstir ekki vonina. Því
lengur sem ég dvaldi hjá þér varðstu
hressari, brostir og varst léttur í
lund. Baðst mig fyrir kveðju til alls
míns fólks. Ég sagði „ég kem aftur,
Rúnar minn“ svo hress varstu þegar
ég fór frá þér að ég reiknaði ekki með
að þetta væri okkar hinsta kveðja.
Elsku vinur, vegir guðs eru órann-
sakanlegir, við fáum mislangan tíma
á jörðinni. Þín bíða ómæld verkefni á
æðri tilverustigum. Farðu í friði, frið-
ur guðs þig blessi.
Það er alltaf sárt að kveðja ástvini,
en alltaf óumflýjanlegt.
Að heilsast og kveðjast, það er lífs-
ins saga. Ég sendi Báru og dætrum,
Guðrúnu systur minni og Kristjáni
mági og fjölskyldum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Kristín Karlsdóttir.
Í gegnum skýin sé ég mynd af þér
þú brosir
Í minningunni varstu alltaf svona
Dragtir, slæður og flottir skór
klassakona hún Mæja
Í leikhúsið fórum við oft
og á ballett
það fannst mér gaman
En best var þó á jólunum
í kósý sófa í stofunni
pakkar, steik
og desert a la Mæja
Á nýju ári
horfðum við saman á himininn
Nú horfi ég ein á himininn
Horfi til þín
og þú brosir
Ásta Sigurðardóttir.
HINSTA KVEÐJA
Ef eitthvað stóð til varstu óspör á
tíma þinn og gerðir allt sem í þínu
valdi stóð til að aðstoða, þú meðal
annars saumaðir á mig tvö frekar en
eitt fermingardress og svipað gerðir
þú fyrir Ástu systur, allt gert listavel
eftir kúnstarinnar reglum.
Í seinni tíð fórum við oft saman í
smá búðaráp, svona rétt til að þreyta
okkur aðeins svo við ættum skilið að
fara á kaffihús og fá okkur gott kaffi
og helst eitthvað danskt með.
Þú hikaðir aldrei við að drífa þig
af stað og leti virtist ekki vera til í
þínum orðaforða. Þitt líf var alltaf
áhugavert og ekki vissi ég helming-
inn af því sem þú hafðir fyrir stafni,
þú hélst áfram að mennta þig allt til
hins síðasta, sóttir óteljandi nám-
skeið og menningarviðburði og
fylgdist vel með því sem var á boð-
stólum þar, hvort sem það voru tón-
leikar, leikhús eða listsýningar.
Þessu sinntir þú mest með þínum
góðu vinkonum. Einnig varst þú
dugleg við að skoða landið okkar og
ekki þótti þér verra að hafa veiði-
stöngina með og renna fyrir silung
þegar tækifæri gafst. Þegar við
Gústi bjuggum í Bandaríkjum komst
þú nokkrum sinnum í heimsókn, þú
lést þig ekki vanta í útskriftina okk-
ar og hjálpaðir til við að pakka þegar
við fluttum heim eftir skóla. Seinna
þegar við vorum aftur flutt út varstu
að sjálfsögðu komin aftur oftar en
einu sinni og við áttum frábærar
stundir saman en því fylgdi auðvitað
talsvert meira dekur en þegar þú
komst til okkar á skólaárunum. Því
verður nefnilega ekki neitað um þig,
Maja mín, að þú kunnir að meta lífs-
ins lystisemdir, hvort sem var góður
matur, enda listakokkur sjálf, listir,
fallegir hlutir og svo var ekki leið-
inlegt að fara með þér að versla því
þú hafðir gaman af að gera vel við
sjálfa þig og aðra. Þú áttir þitt fal-
lega heimili í Vesturberginu og
þangað var gott að koma, tilrauna-
matarboðin þín voru eitthvað sem
enginn í fjölskyldunni vildi missa af,
því við vissum að von var á einhverju
nýju og sérstaklega góðu.
Elsku Maja, þú ferð allt of
snemma því þú vildir gera, uppgötva
og sjá svo mikið meira, en það er
ekki spurt þegar sjúkdómar berja að
dyrum, valdið tekið úr okkar hönd-
um.
Ég á eftir að sakna þín óendan-
lega, elsku Maja mín, og ég veit að
góður guð mun taka vel á móti þér.
Ragna Sif.
Í dag kveð ég kæra vinkonu þó að
andlátsfregn hennar ætti ekki að
koma mér á óvart er það samt ótrú-
lega sárt að horfast í augu við þá
staðreynd að hún sé farin fyrir fullt
og allt.
Ég kynntist Maríu vorið 1962 þeg-
ar ég hóf störf á Ferðaskrifstofu rík-
isins en þar hafði María þegar starf-
að í 2 ár. Við unnum þar hlið við hlið
við móttöku erlendra ferðamanna og
urðum fljótt góðar vinkonur. Það var
alltaf gott að leita til Maríu um að-
stoð enda var hún frábær starfs-
kraftur sem veitti aðstoðina af sinni
eðlislægu hógværð og samvisku-
semi. Minningarnar eru margar og
allar bjartar, þær spanna nú rúm-
lega 44 ár og ég minnist þess aldrei
að okkur hafi orðið sundurorða í eitt
einasta skipti. Á fyrri árum fórum
við gjarnan í hestaferðir og útilegur
á sumrin og vorum fastagestir á tón-
leikum á vetrum. Við misstum niður
þráðinn í nokkur ár þegar María fór
til starfa út á land, bæði vestur og
norður, eftir að hún hafði lokið
hjúkrunarnámi. En ég var heima að
ala upp dætur mínar tvær og sinna
heimilinu. Við tókum þó þráðinn upp
aftur og áttum ótal margar góðar
stundir saman hin síðari ár. Við náð-
um að styðja hvor aðra í erfiðum
veikindum og einnig að ferðast sam-
an innan lands og utan. Ég held að
ég megi fullyrða að það var alltaf sól-
skin í þeim ferðum.
Nú getum við ekki lengur hringt
hvor í aðra og ákveðið hvert við eig-
um að ganga okkur til hressingar.
Var það Elliðaárdalurinn, Laugar-
dalurinn eða bara eitthvað annað
sem varð fyrir valinu í það skiptið.
Síðastliðin ár voru þessar stuttu
gönguferðir okkar fastur liður í til-
verunni. Þær enduðu gjarnan á
spjalli yfir kaffibolla heima hjá ann-
arri hvorri okkar. Þar sem rætt var
um málefni líðandi stundar. Sjúk-
dómar voru ekki á dagskrá. Miklu
frekar hvert við ættum að fara næst.
Vestur á firði eða norður á Strandir.
Eða kannski skreppa til London og
heimsækja Pat vinkonu okkar.
En nú er María farin í aðra og
lengri ferð og bið ég guð að fylgja
henni á vegi ljóssins. Blessuð sé
minning hennar.
Og hvað er að hætta að draga andann ann-
að en að frelsa hann frá friðlausum öldum
lífsins, svo að hann geti risið upp í mætti
sínum og ófjötraður leitað á fund guðs
síns? (Kahlil Gibran)
Ástvinum hennar votta ég mína
dýpstu samúð
Sigríður J.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem sýndu
okkur hlýhug og samúð við andlát og útför elsku-
legs eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa
og langafa,
SÆBJÖRNS JÓNSSONAR,
Laugarnesvegi 89,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir fá læknar og hjúkrunarfólk á
krabbameinsdeild Landspítalans við Hringbraut, líknardeild Landspítalans
í Kópavogi og séra Hans Markús Hafsteinsson.
Guð blessi ykkur öll.
Valgerður Valtýsdóttir,
Jón Aðalsteinn Sæbjörnsson, Jóhanna Guðrún Jónasdóttir,
Valbjörn Sæbjörnsson, Erna Dahl,
Alma Sæbjörnsdóttir,
Smári Sæbjörnsson, Selma Hrönn Maríudóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför elsku-
legs eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
JÓSEPS BIRGIS KRISTINSSONAR,
Daggarvöllum 4A,
Hafnarfirði,
áður til heimilis á Hagamel 6
í Skilmannahreppi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki St. Jósefsspítala í Hafnarfirði fyrir
umhyggju og vinarhug.
Margrét Kristín Þórhallsdóttir,
Þórhallur B. Jósepsson, Herdís Ólafsdóttir,
Karólína K. Jósepsdóttir, Gunnar Jónsson,
Skarphéðinn Jósepsson, Stefanía Björnsdóttir,
Ævar Örn Jósepsson, Sigrún Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför
ÞORGRÍMS EYJÓLFSSONAR,
Fagurgerði,
Stokkseyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks legudeildar
Heilbrigðisstofnunar Suðurlands, Selfossi.
Gunnar E. Þórðarson, Elísabet Zóphóníasdóttir
og fjölskylda,
Pálmar Þ. Eyjólfsson,
Þóra Eyjólfsdóttir.
Hjartans þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegs mannsins míns, föður, tengdaföður, afa
og langafa,
HJARTAR HANNESSONAR
frá Herjólfsstöðum,
Árskógum 8.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Landspítalans, vinum og ættingjum sem studdu hann og okkur í
veikindum hans.
Vigdís Magnúsdóttir,
Elín Hjartardóttir, Jón Björnsson,
Hanna Hjartardóttir, Vigfús Ólafsson,
Hannes Hjartarson, Ingibjörg Þórisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur sonur okkar, bróðir, mágur og frændi,
GUÐMUNDUR ADAM ÓMARSSON,
Heiðarbraut 9,
Sandgerði,
lést af slysförum miðvikudaginn 16. ágúst.
Útförin fer fram frá safnaðarheimilinu Sandgerði
mánudaginn 28. ágúst kl. 14.00.
Svanhvít Jóhannsdóttir, Jón Kristjánsson,
Hafsteinn Már Steinarsson, Anna Elín Björnsdóttir,
Helgi Sævar Ómarsson, Jóhanna Ótta Sigtryggsdóttir,
Kristín Sigurbjörg Jónsdóttir,
Hildur Ýr, Aldís Vala, Halldór Ingi, Aþena Rún.
Elsku afi minn. Erfitt er að
missa þig. Þú varst voða
skemmtilegur og góður við
mig. Það var gaman að eiga
þig.
Kveðja.
Andrea Rún.
Elsku afi minn. Ég sakna þín
voða mikið. Gangi þér vel hjá
Guði. Ég elska þig.
Kveðja
Kristófer Andri.
HINSTA KVEÐJA