Morgunblaðið - 25.08.2006, Qupperneq 52

52 FÖSTUDAGUR 25. ÁGÚST 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Halldór JónKristinsson
(Dúddi) fæddist í
Hólkoti í Ólafsfirði
24. maí 1916. Hann
lést á Dvalarheim-
ilinu Hornbrekku
mánudaginn 14.
ágúst. Foreldrar
hans voru Kristinn
Axel Jónsson frá
Hringverskoti í
Ólafsfirði og Helga
Grímsdóttir frá
Minni-Reykjum í
Fljótum. Alsystkini
Halldórs eru: Margrét, Gísli, Sig-
ursveinn og Sigríður, en hálfsystk-
ini eru þau Rögnvaldur Gíslason,
Gísli og Magnús Gamalíelssynir.
Öll eru systkinin látin nema Sigríð-
ur sem dvelur á Dvalarheimilinu
Hornbrekku í Ólafsfirði.
Halldór kvæntist 21. október
1937 Guðrúnu Huldu Helgadóttur,
f. 2. október 1917, hún er elst 12
systkina frá Syðstabæ í Ólafsfirði.
Foreldrar hennar voru Helgi Jó-
hannesson og Guðrún Pálína Jó-
hannsdóttir. Halldór og Hulda
1955 stjórnar Halldór byggingu á
verbúðar- og fiskvinnsluhúsi í
Keflavík og gekk húsið undir nafn-
inu Þveræringsbragginn. Upp úr
1955 stofnaði hann félagið Önnu
sf. með þeim Guðmundi Ólafssyni
og Þorleifi Sigurbjörnssyni og
ráku þeir saman útgerð og fisk-
verkunarhús. Samvinna þeirra fé-
laga var einstaklega góð og ráku
þeir fyrirtæki sitt fram til ársins
1985.
Halldór ólst upp við mikið tón-
listar- og sönglíf. Hann söng í
Karlakórnum „Kátir piltar“ í mörg
ár. Hann tók virkan þátt í störfum
ungmennahreyfingarinnar og var
einn af stofnendum Taflfélags
Ólafsfjarðar. Hann hafði sér-
staklega mikinn áhuga á sundí-
þróttinni og stundaði sund allt
fram á síðustu æviár sér til heilsu-
bótar. Halldór sat í stjórn Spari-
sjóðs Ólafsfjarðar árin 1961–1986,
í stjórn Kaupfélags Ólafsfjarðar
árin 1961–1980 og í Hafnarnefnd
Ólafsfjarðar í mörg ár. Halldór
verður jarðsunginn frá Ólafsfjarð-
arkirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
hófu búskap sinn á
Bjargi í Ólafsfirði
sumarið 1937 og árið
1939 flytjast þau í
Hyrning og bjuggu
þar allan sinn bú-
skap. Árið 1997 flytja
þau síðan að Dval-
arheimilinu Horn-
brekku.
Börn þeirra Hall-
dórs og Huldu eru:
Anna, maki Svanberg
Þórðarson, Bragi,
maki Auðbjörg Egg-
ertsdóttir, Gunnar,
maki Sigurlaug Anna Sigtryggs-
dóttir, Svanfríður, maki Gunnar L.
Jóhannsson og Jón, maki Guðlaug
Skúladóttir. Afkomendur þeirra
hjóna Halldórs og Huldu eru nú
orðnir fimmtíu talsins.
Halldór fór tvítugur á vetr-
arvertíð fyrst til Vestmannaeyja
og svo í Sandgerði. Hann var síðan
verkstjóri gamla hraðfrystihússins
og síðar Niðursuðuverksmiðj-
unnar í Ólafsfirði. Hann stjórnaði
einnig endurbyggingu Hraðfrysti-
húss Ólafsfjarðar 1952. Sumarið
Nú ertu kominn til allra engl-
anna og ömmu þinnar sem þér
þótti svo vænt um. Eftir sitjum við
með sorgina og eftirsjána en samt
mest með þakklæti fyrir allt það
sem þú kenndir okkur systrunum.
Vísurnar voru eitt af mörgu og
þess væri óskandi að við kynnum
allar þær vísur sem þú fórst með
fyrir okkur. Vísan sem hún amma
þín kenndi þér er okkur ofarlega í
huga núna þar sem þú lagðir
mikla áherslu á að við kynnum
hana þegar þú varst að kveðja
okkur í síðasta sinnið.
Hún amma hún er mamma hennar
mömmu
og mamma er það besta sem ég á.
Og gaman væri að gleðja hana mömmu
og gleðibros á vanga hennar sjá.
Í rökkrinu hún segir mér oft sögur
og svæfir mig ef dimma fer að nótt.
Og syngur við mig sálmakvæði fögur
sofna ég þá bæði vært og rótt.
Hjá þér lærðum við líka að
elska tónlist og söng. Alveg frá því
að við munum eftir okkur situr þú
við orgelið í Hyrningi eða heima í
Hlíð og spilar sálma og gömul ís-
lensk lög. Bestar voru stundirnar
þar sem við komum öll saman inn í
stofu við orgelið og sungum saman
margraddað. „Sanka taktu milli-
röddina!“ varstu vanur að segja
við mömmu og í dag segir mamma
Jóhönnu Maríu alltaf að syngja
með sér milliröddina. Við ætlum
alltaf að muna hvað þér þótti gam-
an að syngja. Þú varst alltaf að
söngla einhvern lagstúf eða
humma og þannig erum við syst-
urnar líka. „Söngur léttir manni
vinnuna,“ sagðir þú einhvern tím-
ann og það finnst okkur einnig.
Það var aldrei nein lognmolla í
kringum þig, afi, alltaf nóg af
verkefnum. Við fengum ungar að
kynnast lífinu í sjóhúsinu þínu,
vera með í aðgerð, umstafla fiski,
fara í hjallana á gamla vörubílnum
og svo að vera „á loftinu“ að skera
af skreið eða netum en auðvitað
jafnaðist vinnan ekkert á við pás-
urnar. Þar voru þjóðfélagsmálin
rædd yfir kóki og prins eða „nes“.
Elsku afi, þú varst góður skák-
maður og kenndir okkur mann-
ganginn. Mikil áhersla var lögð á
að leikurinn væri spilaður rétt,
ekki ana út í neitt og hugsa hvern
leik vel og til enda. Jóhanna María
sigraði meira að segja á skóla-
skákmóti, allt þér að þakka!
Landafræðiáhugi þinn var líka
mikill og oft hlýddir þú okkur yfir
á Íslandskortinu. Við þurftum að
nefna alla flóa, nes, firði og kaup-
staði og þú talaðir oft um það að
við ættum að vera duglegar að
ferðast um og skoða landið okkar.
Við sátum líka oft og ræddum um
fjarlæg lönd og menningu eftir
ferðalög okkar systranna út fyrir
landsteinana.
Réttlætiskennd þín var með ein-
dæmum sterk og þú notaðir hvert
tækifæri til að tala um misskipt-
ingu á valdi og peningum í landinu
við okkur og leggja okkur línurnar
um það hvernig við ættum að hafa
hlutina. Við lærðum margt af því
og höfum ráðin þín með okkur í
lífinu sem veganesti og fyrir vikið
erum við betri manneskjur. Dag-
inn áður en þú kvaddir þennan
heim sátum við hjá þér við rúm-
stokkinn og héldum í höndina á
þér, þá varstu enn að lesa okkur
lífsreglurnar og segja okkur til.
Takk fyrir það, afi. Það var gaman
að ræða við þig um lífið og til-
veruna svo ekki sé talað um póli-
tík og allar höfum við sterkar
skoðanir á hlutunum og kannski
ekki skrýtið. Ef við vorum með
eitthvert vesen eða óþarfa múður
sem þú vildir ekki heyra þá kom
stundum setningin: „Svona þegi þú
nú, stelpa.“ Þetta er frasi sem við
notum í dag og mun lifa áfram í
fjölskyldunni þó svo að þú sért far-
inn frá okkur. Hversu oft sagðir þú
ekki líka við okkur systurnar:
„Svona elskurnar mínar látið ykk-
ur nú koma vel saman.“ Við gerum
það, afi, við látum okkur koma vel
saman og erum allra bestu vinir.
Ófáar voru ferðir okkar í Fljótin,
hvort sem það var að fara að tína
ber eða grös fram á heiði. Alltaf
var stoppað í hólunum og drukkinn
kaffisopi með mola eða kandís. Við
fórum líka nokkra hringi í Mý-
vatnssveitina með ykkur ömmu og
seinni árin vorum við bílstjórarnir.
Þú þoldir aldrei að spenna á þig
bílbeltið en vissir að við myndum
ekkert leggja í hann fyrr en að all-
ir væru spenntir. Við kveðjum þig
með söknuði og vitum að þér líður
frábærlega vel núna. Þú ert með
fólki sem syngur með þér marg-
raddað, þú þarft ekkert að setja á
þig bílbeltið og núna máttu líka
borða eins mikinn molasykur og þú
vilt.
Öll orðin í heiminum duga
skammt til þess að minnast þín,
elsku afi Dúddi, við setjum minn-
inguna um þig í ljóð Davíðs Stef-
ánssonar.
Nú fækkar þeim óðum, sem fremstir
stóðu,
sem festu rætur í íslenskri jörð,
veggi og vörður hlóðu
og vegi ruddu um hraun og skörð,
börðust til þrautar með hnefa og hnúum
og höfðu sér ungir það takmark sett:
að bjargast af sínum búum
og breyta í öllu rétt.
Elsku afi, hafðu þökk fyrir allt
og allt.
Ástarkveðjur, systurnar í Hlíð;
Hulda, Heiða
og Jóhanna María.
Sjaldan hefur mér fundist ég
vera eins langt að heiman og þegar
síminn hringdi hjá mér hérna í
Kaupmannahöfn í síðustu viku og
mér var tilkynnt að afi Dúddi væri
látinn. Amma og afi í Hyrningi
hafa alltaf verið mikilvægur þáttur
í lífi mínu. Fyrstu minningarnar
um þau eru frá því þegar ég
þvældist um í Ólafsfirði sem lítill
strákur sem alltaf var á leiðinni
upp í Hyrning í heimsókn. Þær síð-
ustu liggja í dag ca 40 árum seinna
þar sem ég sit hér í Danmörku og
minnist afa míns sem alltaf reynd-
ist mér svo vel.
Ég var ekki gamall þegar ég
fékk mína fyrstu sumarvinnu í sjó-
húsinu hjá afa. Þar lærði ég fljótt
að hafi maður tekið að sér ákveðið
verk sé mikilvægt að það sé sam-
viskusamlega útfært. Þetta er lær-
dómur sem hefur reynst mér vel í
gegnum allan vinnuferil minn.
Ég man að eitt sumarið sem ég
vann hjá afa fékk ég að vita að nú
hefði hann ákveðið að kaupa lyft-
ara til að nota í sjóhúsinu. Við
tveir áttum að fara á námskeið til
að læra að stýra þessu apparati.
Ég var svo montinn yfir því að
vera orðinn „lyftarastjóri“ að ég
hefði áreiðanlega unnið ókeypis
hjá honum það sem eftir var sum-
ars, hefði einhver farið fram á það.
Það er erfitt að hugsa um afa
Dúdda án þess að Holtið skjóti upp
kollinum. Þessi indæli sumarbú-
staður sem amma og afi byggðu
með börnum og tengdabörnum
hefur verið ramminn um margar
og góðar fjölskylduhátíðir. Ég veit
að afa þótti mjög vænt um þennan
stað. Ég er þess vegna glaður yfir
því að okkar síðustu fundir voru
einmitt á Holtinu þegar við héldum
Hyrnings-ættarmótið í sumar. Þar
ræddi afi lengi við mig um lífið og
tilveruna eins og honum einum var
lagið.
Hið góðkunna skáld Ludvig Hol-
berg hefur sagt: „Við þurfum ekki
alltaf að reyna að lifa lengi, heldur
lifa vel, því ef við lifum vel, lifum
við lengi.“ Mér finnst þetta eiga
vel við líf afa Dúdda. Hann hlífði
sér aldrei og var alltaf fremstur í
flokki ef eitthvað þurfti að gera.
Afi minn, hvíldu í friði, þín verð-
ur saknað, líka í útlandinu sem þú
aldrei náðir að heimsækja.
Þórður Svanbergsson.
Fjögurra ára gamall flutti ég frá
Ólafsfirði til Akureyrar með fjöl-
skyldu minni. Ég hef oft velt því
fyrir mér síðan hvort þessi fyrstu
ár ævinnar sitji eitthvað í mér og
hvort ég muni eitthvað frá þessum
tíma. Ég hef komist að því að ég er
hamingjusamlega laus við að muna
eftir fyrstu tönninni eða mínum
fyrsta magakrampa. Staðreyndin
er hinsvegar sú að þessi ár urðu til
þess að næsta áratuginn, og rúm-
lega það, mátti ég ekki sjá bíl með
Ó númeri öðruvísi en að suða svo
ógurlega í foreldrum mínum að
endirinn varð oft sá að mér var út-
vegað far með viðkomandi til
Ólafsfjarðar til að vera hjá afa og
ömmu í óskilgreindan tíma. Þvílíkt
líf. Þarna voru systurnar í Hlíð,
fullar af fjöri og aðgangur að hús-
dýragarði þeirra ótakmarkaður.
Eggert frændi óaðskiljanlegur
frændi og félagi á þessum tíma og
svo ævintýrið að búa hjá afa og
ömmu í Hyrningi.
Bara það að koma inn í Hyrning
var eins og að detta inn í sögubók.
Önnur lykt, önnur menning og
annar hugarheimur. Rólegt yfir-
bragð. Sérstakir undrafiskar í
matinn eða raspsteiktar kótelettur
úr gúndanum hennar ömmu. Afi
stóð við stofugluggann og horfði
yfir bæinn. Spurði mig spjörunum
úr, aðallega hvað væri að frétta úr
akureyrskri pólitík. Svörin voru nú
oft fátækleg. Þá rölti hann gjarnan
inn í stofu, settist við orgelið og
spurði hvort við ættum ekki bara
að taka lagið. Eftir það lá leiðin
gjarnan aftur að stofuglugganum
þar sem hann tók upp kíkinn og
beindi honum út á haf. Gáði hvort
einhver báturinn væri að skríða
inn fjörðinn, jafnvel hans eigin,
Anna ÓF 7. Full af nýrri ýsu,
þorski eða jafnvel ýmsum kynja-
fiskum sem enginn lagði sér til
munns nema afi og þeir sem voru
svo óheppnir að vera í mat það
kvöldið. Í dag greiðir fólk háar
upphæðir fyrir svona fiska og grill-
ar þá eftir kúnstarinnar reglum.
Þarna á meðal fiskanna í sjóhúsinu
vann ég einmitt mína fyrstu sum-
arvinnu.
Við Eggert frændi vorum ráðnir
til starfa við sjóhúsið hans afa.
Heilt sumar af saltfiski og skreið.
Mánaðarlaunin, troðfullt umslag af
einum fimmhundruð króna seðli og
ég man enn í dag hversu stoltir við
vorum og ríkir. Ríkidæmið náði þó
ekki einungis yfir launaumslagið
heldur ekki síður manninn sem
stóð að baki. Einstakur afi og góð
Halldór Jón Kristinsson
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinar-
hug vegna andláts og útfarar ástkærrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
MARÍU GUNNARSDÓTTUR
kennara frá Ísafirði,
Hlíðarhúsum 7,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunarheimilinu
Eir fyrir einstaka umönnun.
Auðunn Finnsson, Rita Evensen,
Finnur Magni Finnsson, Ingibjörg Baldursdóttir,
Viðar Finnsson, Katrín Þorkelsdóttir,
Valdís Finnsdóttir, Ólafur Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Kærar þakkir til ykkar allra sem sýnduð okkur
stuðning og vinarhug vegna andláts ástkærs
föður okkar, tengdaföður og afa,
ÞORVARÐAR A. GUÐMUNDSSONAR
skipasmíðameistara,
Dalbraut 16.
Sérstakar þakkir fyrir allar blómakveðjurnar og
gjafir til líknarfélaga. Einnig sendum við þakkir til
Hólmaranna, íbúa á Dalbraut 16 svo og starfsfólks á deild 11E á Land-
spítala við Hringbraut.
Súsanna Þorvarðardóttir, Atli S. Grétarsson,
Björgvin Þorvarðarson,
Guðmundur A. Þorvarðarson, Vilhjálmur J. Guðjónsson,
Aðalbjörg Þorvarðardóttir, Sigurður Gíslason,
Bylgja Þorvarðardóttir, Sveinn Þorsteinsson
og afabörnin.
Innilegt þakklæti sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför
ÓLA KRISTINSSONAR
fyrrverandi kaupmanns á Húsavík.
Ingunn Jónasdóttir,
Örn Ólason,
Einar Ólason, Jódís Hlöðversdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför sonar
míns, bróður og mágs,
EYJÓLFS GUÐNA SIGURÐSSONAR,
Austurbergi 8,
Reykjavík.
Unnur Þorgeirsdóttir,
Þorgeir Sigurðsson, Þórunn J. Gunnarsdóttir,
Sigurður Ingi Sigurðsson, Guðfinna Thordarson,
Rósa Karlsdóttir Fenger, John Fenger.