Morgunblaðið - 10.09.2006, Qupperneq 50

Glæsileg 235 fm efri sérhæð með
tvöföldum innbyggðum bílskúr við
Baughús í Grafarholti með einstöku
útsýni yfir Reykjavík, sjávar og til
fjalla. Eignin skiptist í forstofu, hol,
eldhús, stofu, borðstofu, baðher-
bergi og tvö herbergi á efri hæðinni.
Á neðri hæðinni er herbergi, hol,
sjónvarpsstofa, þvottahús og vatns-
gufa. Sértimburverönd fyrir framan húsið. V. 49,5 m. 6080
Sverrir Kristinsson, löggiltur fasteignasali
Baughús - Glæsilegt útsýni
50 SUNNUDAGUR 10. SEPTEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
Laugavegi 170, 2. hæð.
Opið virka daga kl. 8-17.
Sími 552 1400 ● Fax 552 1405
www.fold.is ● fold@fold.is
Þjónustusími eftir lokun er 694 1401.
Falleg 122 fm hæð auk 32 fm bílskúrs. Eignin skiptist í bjarta stofu með
fallegum útskotsglugga sem setur mikinn svip á eignina, þrjú svefnher-
bergi, eldhús og baðherbergi.Fallegur og gróinn garður umlykur húsið.
Reisuleg eign í rólegri götu. Verð 32,9 millj.
Miðtún 86 - Reykjavík
Opið hús í dag kl. 15-17
Mjög falleg 3ja herbergja risíbúð með stórum og fallegum kvistum og
svölum í vestur. Íbúðin skiptist í tvö góð svefnherbergi, rúmgott baðher-
bergi, eldhús og stofu. Verð 18,5 millj.
Þessar eignir geta selst saman.
SÍMI 5 900 800
Ólafur B. Blöndal, löggiltur fasteignasali.
Holtsgata 9 – efri hæð og ris
Opið hús í dag kl. 13-15
ALLT NÝTT! Glæsileg, um 130
fm efri hæð, algjörlega endur-
nýjuð að utan sem innan, og
nýtt ris í þessu húsi. Um er að
ræða hæð með sérinngangi,
forstofu, þvottahúsi/baðherb.,
2 stofum og glæsilegu eldhúsi.
Risið er með nýju, glæsilegu
baðherbergi, vandað nýtt eik-
arparket á öllum gólfum. Gert
er ráð fyrir 3 herbergjum og
sjónvarpsstofu í risi, sem er al-
rými í dag, en seljandi sér um að stúka niður eftir óskum kaupanda.
SJÓN ER SÖGU RÍKARI. Verð kr. 47.900.000.
Sölumenn fasteign.is verða á staðnum kl. 13-15.
ÚT ER komin árið 2006 bók
sem gefin er út af hálfu Sigl-
ingastofnunar, höfundur er Guðjón
Ármann Eyjólfsson. Rit þetta er
merkilegt að mörgu
leyti en hefur inni að
halda óskiljanlega
agnúa sem er illskilj-
anlegt þar sem stór
hluti af því sem þar
er skráð hefur laga-
gildi.
Áður en lengra er
haldið ber að geta
þess að samkvæmt
bréfi frá samgöngu-
ráðuneytinu ber ís-
lenska ríkinu að full-
gilda sumar
Evrópugerðir sam-
kvæmt orðanna hljóðan. Er í slík-
um tilvikum áskilin orðrétt þýðing
úr viðkomandi gerð.
Er þetta allnýstárlegar upplýs-
ingar að Íslendingar séu skuld-
bundnir til að taka í lög hjá sér
illa ígrunduð ákvæði laga sem eru
bull og merkingarlaus eins og
enski textinn í 28. reglu Sigl-
ingareglnanna.
Ekki er hægt að horfa fram hjá
því að færustu sérfræðingar rík-
isstjórnarinnar eða viðkomandi
ráðuneytis skuli hafa lokað aug-
unum fyrir jafn augljósri vitleysu
og 28. grein er. Því má spyrja
hvort sérfræðingarnir hafi ekki
séð vitleysuna?
Þar með er leyfilegt að spyrja
hvað sé mikið af sambærilegu
merkingarlausu bulli í þeim lögum
sem Íslendingar hafa orðið að
meðtaka frá herraþjóðunum er-
lendu.
Lög og reglur þurfa að vera á
skiljanlegu máli svo að hægt sé
fyrir hinn almenna borgara að
fara eftir þeim. Gert er ráð fyrir
því samkvæmt formála bókarinnar
að bók þessi verði
notuð sem kennslubók
við Fjöltækniskóla Ís-
lands. Er slíkt afleitt
ef ekki verða leið-
réttar þær villur,
rangtúlkanir og agnú-
ar sem eru í bókinni.
Í fyrsta lagi ber að
geta þess að aftarlega
í bókinni bls. 348–369
er enskur texti sem
settur er með til að
réttlæta þann hluta
bókarinnar sem á að
vera þýðing á hinum
enska texta.
Mín tungumálakunnátta er ekki
slík að ég treysti mér til að segja
hvort hinn erlendi texti innihaldi
eitthvað meira en orðanna hljóðan.
Eitt er víst að hin beina þýðing á
íslensku sem birt er í bókinni hef-
ur ekki þá merkingu sem höf-
undur hefur haldið fram í blaða-
greinum (Mbl. 13. og 14 júní
2006). Er þarna átt við reglu 28 á
bls. 337.
Ef Íslendingar eiga að fara að
geta sér til um hvað lög, sam-
þykkt af Alþingi, innifela í ein-
hverjum felutexta er betra að hafa
engin lög heldur en 300.000 út-
gáfur af túlkun á lagatextanum,
þ.e. sérskilning hvers Íslendings.
Texti reglu 28 er vægt til orða
tekið óskiljanlegur ef skýring höf-
undar í Morgunblaðsgrein er rétt.
Er tilgangslaust að bera fyrir sig
að sú skylda hvíli á okkur að þýða
orðrétt það sem útlendingar hafa
samið. Ef hinn erlendi texti inni-
heldur ekki meira en fram kemur
í þýðingu er hann bull. Alloft þarf
mikinn og góðan skilning á hinu
erlenda tungumáli til að skilja
innihald texta svo hægt sé að
koma innihaldinu til skila í þýð-
ingu.
Ekki er hægt að horfa fram hjá
þýðingarvillu í reglu 33. Í hinum
enska texta stendur „a vessel of
20 m or more shall be provided
with a bell in addition to a
whistle“. Við þýðingu þessa texta
verður orðið „bell“ að skipsklukku
samkvæmt reglu 33 á bls. 338.
þrátt fyrir fullyrðingar aðila um
að skylt sé að þýða orðrétt hinn
erlenda texta þá gerist þess ekki
þörf ef þýðandi vill vera sniðugur
og skapa sér orðstír sem nýyrða-
smiður. Rétt er að spyrja þýðanda
eða þýðendur, sem sneru hinum
erlenda texta siglingareglnanna
yfir á íslensku, hvernig heitið
„bell-buoy“ myndi hljóma á ís-
lensku? Samkvæmt fyrri þýðingu
myndi það vera skipsklukku-bauja
eða skipsklukku-dufl.
Það sorglega eða sérkennilega
Stjórn og sigling
íslenskra skipa
Kristján Guðmundsson fjallar
um bók sem Siglingastofnun
gefur út
»Margir agnúar eru áþessu riti og ef til
stendur að nota það sem
kennslubók ætti að inn-
kalla það og lagfæra
agnúana.
Kristján Guðmundsson
UM HNJÚKANA sem kenndir
eru við Kára hefur heilmikið verið
ritað og rætt í fjölmiðlum að und-
anförnu og sýnist sitt hverjum
eins og gefur að skilja, enda ekki
ofmælt að um þá hafi
gustað allhressilega. Í
þessari síharðnandi
rimmu eigast við
stjórnmálamenn, ráð-
herrar, rithöfundar,
forstjóri Landsvirkj-
unar, náttúrufræð-
ingur, jarðfræðingar,
jarðeðlisfræðingar,
verkfræðingar, upp-
lýsingafulltrúar og
allt niður í álitsgjafa
og sérgreinaglópa,
liggur mér við að
segja.
Og nú ætlar sá sem hér heldur
á penna að taka sér það bessaleyfi
að leggja nokkur orð í þann belg
sem hlýtur að vera um það bil að
springa, en ég skal lofa því, les-
endur góðir, að reyna að vera
gagnorður.
Skömmu eftir að fram-
kvæmdum við Blönduvirkjun lauk
var gefinn út bæklingur á ensku á
vegum iðnaðar- og viðskiptaráðu-
neytisins og hét einfaldlega „Lo-
west Energy Prices“, þ.e. lægsta
orkuverð. Hvers konar sölumenn,
ef sölumenn skyldu kallast, voru
þar í rauninni á ferð? Hefði ekki
verið nær að bjóða sanngjarnt
verð eða þá að fara bara að dæmi
Rúmfatalagersins og auglýsa raf-
orkuna aðeins ódýrari.
Það hvílir svo mikil og annarleg
leynd yfir öllu þessu máli að mað-
ur á ekki eitt aukatekið orð. Al-
menningur fær ekki að vita hvað
Alkóar greiða Landsvirkjun fyrir
raforkuna. Þessum dæmalausu
sölumönnum hefur ef til vill tekist
ætlunarverk sitt, þ.e.a.s. að selja
hana á lægsta hugsanlega verði,
en er þar með öll sagan sögð?
Gerðist eitthvað á bak við tjöldin?
Víst er að margt get-
ur gerst undir borði,
margt sem enginn má
vita. Hafa ef til vill
einhverjir sniðugir og
slægir ráðamenn rétt
þar fram lúkurnar og
þegið vænar fúlgur úr
hendi álfurstanna og
gera það kannski
enn? Spyr sá sem
ekki veit. Hér skal
ekkert fullyrt, en
stundum læðist að
manni illur grunur.
Á meðan á Nato-
fundinum stóð hér í Reykjavík
fyrir nokkrum árum bauð þáver-
andi forsætisráðherra vor, Davíð
Oddsson, Berlusconi að skoða með
sér Þingvelli, Gullfoss og Geysi og
það í þyrlu Landhelgisgæslunnar.
Það hefði áreiðanlega aldrei
hvarflað að honum að fá „Frúna“
hans Ómars til þess. Hefði senni-
lega ekki þótt nógu fín. Hvers
vegna naut þessi umdeildi stjórn-
málamaður slíkrar gestrisni og
það langt fram yfir aðra fulltrúa á
fundinum? Á þessi ítalski auðjöfur
sem er alls staðar með klærnar og
hefur alla þræði í hendi sér í
heimalandi sínu, máski hlut í Imp-
regilo? Eitthvað var meira en lítið
rotið í ríki Davíðs og það fer vart
á milli mála að Davíðskan var
djöfulleg og Geirræðið sem nú er
tekið við verður áreiðanlega lítið
skárra.
Valgerður Sverrisdóttir, fyrr-
verandi iðnaðar- og viðskiptaráð-
herra, sem á ætt sína að rekja til
Þönglabakka í Fjörðunum, á nú
ekki sjö dagana sæla, enda hefur
hún verið sökuð um að hafa leynt
þingheim greinargerðinni marg-
umtöluðu eftir Grím Björnsson.
Hún taldi hana víst of flókna og
torskilda fyrir starfsfélaga sína,
þá þöngulhausa sem sitja með
henni á Alþingi.
Í gamla daga lýstu sanntrúaðir
framsóknarmenn því fjálglega yfir
að allt væri betra en íhaldið, en
nú er komið annað hljóð í strokk-
inn og liggur við að þeir syngi í
einum kór: Ekkert er betra en
íhaldið, enda hefur það verið
þeirra stoð og stytta í meira en
áratug.
Að lokum þetta. Ef ég væri
nokkrum áratugum yngri myndi
ég safna liði og gera byltingu.
Okkar fyrsta verk yrði að vísa öll-
um þingmönnum á dyr, senda þá í
þrifabað í Drekkingarhyl og láta
síðan sótthreinsa Alþingishúsið.
Ekki veitir því af ærlegri hrein-
gerningu eftir eftirlaunaóværuna.
Framhald frekari aðgerða héldi ég
vitanlega kirfilega leyndu.
P.s. Vonandi erum við ekki að
leggja upp í óvissuferð sem muni
enda með óforséðum ósköpum.
Nú fer gamanið heldur betur
að kárna við hnjúkana
Halldór Þorsteinsson fjallar
um Kárahnjúkavirkjun » Almenningur færekki að vita hvað
Alkóar greiða Lands-
virkjun fyrir rafork-
una.
Halldór Þorsteinsson
Höfundur er skólastjóri
Málaskóla Halldórs.