Morgunblaðið - 15.02.2007, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. FEBRÚAR 2007 33
SJÚKRALIÐAFÉLAGIÐ hefur
nú sent bréf til félagsmanna þess
efnis að við megum koma á framfæri
okkar skoðunum og leggja fram til-
lögur til breytinga á brúarnáminu.
Mér finnst jákvætt að fá eitthvað um
þetta að segja, þó ég sé ekki alveg
jafn hrifin af vinnubrögðunum í
kringum fyrirspurn félagsins. Nú er
þó hægt að koma því á
framfæri við stjórnina
að ég vil ekki hafa þetta
nám nema fólkið fái
annað starfsheiti,
starfssvið og aðra
kjarasamninga en ég.
Hvað varðar að-
finnslu mína um vinnu-
brögð finnst mér að
fyrirspurnin til fé-
lagsmanna hafi verið
send seint út, bréfið
barst um miðjan janúar
og ætlast er til að við
séum búin að svara fyr-
ir mánaðamótin jan-
úar-febrúar. Tíminn er stuttur til að
svara almennilega og fara vel yfir
málin því sjúkraliðar vinna á mis-
jöfnum vöktum, sjúkraliðar og trún-
aðarmenn eru jafnvel í fríi eða veikir
þegar bréfið berst þeim. Nú und-
anfarið hef ég lesið greinar í Frétta-
blaðinu um manneklu LSH, ná-
kvæmar tölur eru yfir þá
hjúkrunarfræðinga sem vinna ekki
við sitt fag, en engar tölur eru yfir
þann fjölda sjúkraliða sem ekki vinn-
ur við sitt fag. Formaður Félags ís-
lenskra hjúkrunarfræðinga bendir á
að ein leiðin til að mæta mann-
ekluvanda LSH sé sú að borga við-
bótargreiðslu ofan á grunnlaun
hjúkrunarfræðinga og bendir á að
fordæmið sé til staðar en FSA fór þá
leið að koma á viðbótargreiðslukerfi
fyrir hjúkrunarfræðinga. Einnig vil
ég taka undir það sem Elsa formaður
Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga
bendir réttilega og furðar sig á, en
það er að lögmálið um tengingu launa
við hlutfall framboðs og eftirspurnar
vinnuafls gildi ekki um hennar stétt
og þá liggur líka ljóst fyrir að það
sama gildir um sjúkraliða.
Magnús Pétursson, forstjóri LSH,
segist ekki útiloka það að þetta sé ein
af þeim leiðum sem hægt sé að fara,
þetta sé leið sem farin var í sumar
þegar manneklan var sem mest. Af
hverju var og er sjúkraliðum ekki
boðið upp á þessar
greiðslur? Hjúkr-
unarfræðingar sem ég
þekki gefa nú lítið fyrir
þessar viðbót-
argreiðslur því þær eru
bara fyrir þá hjúkr-
unarfræðinga sem
vinna 100%, það er ekki
þess virði að leggja á
sig alla þessa vinnu fyr-
ir viðbótargreiðslur.
Ráðamenn ættu að
fara að gera sér grein
fyrir því að vinnu við að
hjúkra fólki fylgir mikið
álag og ábyrgð, að það
þarf að hækka laun okkar heilbrigð-
isstarfsmanna og 80% vinna ætti að
vera borguð eins og 100%, þá færu
hjólin að snúast. Í dag er staðan
þannig að margir heilbrigðisstarfs-
menn ráða sig ekki nema upp á ein-
hverjar prósentur og taka svo auka-
vaktir í staðinn til að fá hærri laun.
Þetta er ekkert vit. Þetta er alþekkt
vandamál sem hefur skapast vegna
lélegra launa og skapast hefur órjúf-
anlegur vítahringur í heilbrigðiskerf-
inu sem þarf að leysa með hærri
launum. Hvað yrði annars ef fólk
tæki sig saman og tæki ekki auka-
vaktir? Það þarf ekki að spyrja að
leikslokum, kerfið myndi hrynja.
Sjúkraliðar eru að vísu búnir að
leggja sitt af mörkum og hegða sér
eins og Rauði krossinn, útunga brú-
arliðum til að mæta manneklu, svo að
ekki þarf að bjóða þeim viðbót-
argreiðslur til að laða þá til starfa.
Guðmunda Steingrímsdóttir skrifar
grein í Morgunblaðið 20. janúar og
biður um að við sem erum á móti brú-
arnáminu komum með lausn á skorti
sjúkraliða, meðalaldur þeirra sé hár
og nú vanti þúsund sjúkraliða til
starfa. Lausn á skorti sjúkraliða eru
hærri laun og betri menntun og að
fella brúarnámið út. Brúarnámið
leysir ekki neinn meðalaldursvanda
því brúarnemarnir hafa sama með-
alaldur og við sjúkraliðar. Ég er
hjartanlega sammála Guðmundu um
að það vanti fagfólk til starfa og ein
lausnin væri sú að brúarnámið héld-
ist, en ekki í sömu mynd og það er í
dag. Breyta verður starfsheiti þeirra
og kjarasamningum og hægt væri að
bæta því inn í brúarnámskrána að út-
skrift yrði ekki fyrr en nemarnir skil-
uðu ári í „praktík“ inni á deild í vinnu
á launum. Þannig myndu þeir nýtast
kerfinu og um leið útskrifast sem
betri starfskraftar. Guðmunda minn-
ist á að við höfum sent núverandi og
verðandi samstarfsfélögum okkar
nöturlegar kveðjur með því að vera á
móti brúarnáminu. Ég skal leiða
hana af villigötum og benda henni á
að ekki er rétt að rugla persónum og
námi saman, þar er mikill munur á.
Munurinn er sá að við persónugerum
ekki námið og brúarnemar eru
ábyggilega hið besta fólk, fólk sem
fór í námið af því að það bauðst.
Námið er aftur á móti firra frá upp-
hafi til enda og mun ekki verða okkur
sjúkraliðum til gæfu eða framdráttar
í framtíðinni. Það er og mun verða
dragbítur á sjúkraliðum.
Brúarnámið er dragbítur
Elína Elísabet Azarevich fjallar
um málefni sjúkraliða »Hvað yrði annars effólk tæki sig saman
og tæki ekki aukavakt-
ir? Það þarf ekki að
spyrja að leikslokum,
kerfið myndi hrynja.
Elína Elísabet
Azarevich
Höfundur er sjúkraliði.
RAGNAR H. Hall hrl. ritaði
grein í Morgunblaðið 13. febrúar
með yfirskriftinni „Kjaftasögur
frá ákæruvaldinu“ þar sem hann
fullyrðir að undirritaður saksókn-
ari hafi komið af stað kjaftasögu
um að grein sem Róbert R. Spanó
prófessor ritaði um refsiábyrgð
einstaklinga vegna brota gegn 10.
gr. samkeppnislaga og birtist í
Tímariti lögfræðinga í október sl.,
hafi verið rituð að beiðni verjenda
í máli forstjóra olíufélaganna.
Af þessu tilefni vill undirritaður
koma á framfæri eftirfarandi at-
hugsemdum. Fyrir nokkru
hringdi blaðamaður í mig og
spurði hvort ég teldi koma til
greina að Róbert R. Spanó hefði
ritað umrædda grein að beiðni
ákærðu í sk. olíumáli. Hann upp-
lýsti mig jafnframt um að Róbert
væri starfsmaður Logos lög-
mannsþjónustu, sem ég hafði
reyndar ekki hugmynd um. Aug-
ljóst var að umræddur blaðamað-
ur hafði aflað sér heimilda áður en
hann hringdi og virtist hafa rætt
við einhverja um þetta viðfangs-
efni. Ég staðfesti að ég hafði feng-
ið umrædda grein senda frá
Ragnari H. Hall hrl., verjanda
eins ákærðu, nokkru áður en
Tímarit lögfræðinga sem greinin
birtist í barst mér í pósti. Ég tók
fram við blaðamanninn að ég teldi
ekkert athugavert við það enda
vissi ég að fleiri hefðu fengið um-
rædda grein til yfirlestrar þar á
meðal einn kunningi minn sem
Róbert hafði fengið einhverjum
vikum áður til að lesa greinina yfir
og gera athugasemdir. Ragnar H.
Hall hefur staðfest það sama við
blaðamann. Ég sagði umræddum
blaðamanni einnig að ég hefði
enga minnstu ástæðu til að ætla
að Róbert hefði ritað umrædda
grein að beiðni nokkurs enda væri
um fræðilega ritgerð prófessors
að ræða en ekki álitsgerð af
nokkru tagi. Kunnugt er að Ró-
bert hefur áður ritað greinar um
skýrleika refsiheimilda og um-
rædd grein er framhald á þeim
greinaflokki.
Ég veit reyndar ekki til þess að
neinn hafi sakað Róbert um að
hafa ritað greinina að beiðni eins
eða neins, en umræddur blaða-
maður hefur ritað greinar í
Fréttablaðið, m.a. 11. og 12. febr-
úar, þar sem hann greinir frá at-
vikum og samtölum en fullyrðir
ekkert í þá átt. Spurningar um-
rædds blaðamanns, eða það sem
kalla mætti rannsóknarvinnu, eru
algerlega hans viðfangsefni sem
ekki byrjaði fyrir tilstilli undirrit-
aðs ákæranda, né ákæruvaldsins,
sem erfitt er að sjá hvar kemur að
málinu. Við verðum að muna að
blaðamenn eru hugsandi fólk og
ekki við öðru að búast en ein-
hverjum detti í hug að spyrja
hvort greinin hafi verið rituð
vegna umrædds máls og hvort það
hafi verið gert að beiðni einhvers
sakborninga eða verjenda þeirra.
Það liggur fyrir að umrædd grein
kom út á svipuðum tíma og ákæra
var gefin út í málinu og að nið-
urstaða greinarinnar er rökstuðn-
ingur ákærðu, og síðar héraðs-
dóms, fyrir því að þeim verði ekki
refsað fyrir brot á 10. gr. sam-
keppnislaga. Ég veit reyndar ekki
hverju ég ætti að biðja Róbert
Spanó afsökunar á, en það mætti
velta því upp hvort rétt væri fyrir
Ragnar H. Hall að biðja undirrit-
aðan afsökunar á tilefnislausum
dylgjum. Það hafa nefnilega fleiri
en prófessorar starfsheiður.
Helgi Magnús Gunnarsson
Um kjaftasögur
frá ákæruvaldinu
Höfundur er saksóknari.
SJÁLFSTÆÐISFLOKKURINN
er í óvenjulegri stöðu um þessar
mundir. Undanfarna mánuði benda
skoðanakannanir til þess að fylgi við
flokkinn í næstu Al-
þingiskosningum verði
svipað og í þeim síð-
ustu, kannski um 32–
33%. Það yrði mikil
áfall enda voru úrslitin
þá þau næstverstu í
allri sögu flokksins. Í
aðsendri grein Gunn-
ars Örlygssonar, al-
þingismanns, í gær op-
inberast að óttinn
beinist fyrst og fremst
að Frjálslynda flokkn-
um.
Gunnar sjálfur benti
á það fyrir tveimur ár-
um að Frjálslyndi
flokkurinn ætti mikið
erindi í stjórnmálin og
að hann gæti fengið
10–15% fylgi. Þar hef-
ur hann reynst sann-
spár eins og kannanir
hafa sýnt í vetur. Þá
sagði Gunnar um svip-
að leyti um málefni
eldri borgara að „þessi
stóri hópur aldraðra er
skilinn eftir á köldum
klaka og dæmdur til
fátæktar á ævikvöldi sínu“. Er nema
von að Sjálfstæðisflokkurinn óttist
stefnumótið við kjósendur í vor. Rík-
isstjórnin stendur höllum fæti og
mun falla ef Frjálslyndi flokkurinn
fær góða kosningu. Að öðrum kosti
eru mestar líkur á því að rík-
isstjórnin muni halda velli. Lykillinn
að stefnubreytingu í vor og stjórn-
arskiptum liggur í árangri Frjáls-
lynda flokksins. Samfylkingin og
Vinstri grænir munu ekki fá hreinan
meirihluta atkvæða. Það skulu menn
hafa hugfast.
Gunnar Örlygsson á
greinilega eitthvað
óuppgert við fyrrum fé-
laga sína, formann og
varaformann Frjáls-
lynda flokksins, og
ræðst á þá persónulega
auk þess að hrakyrða
aðra flokksmenn. Ég er
ekki aðili að deilum
hans og ætla ekki að
blanda mér í þær, en vil
þó í vinsemd benda hon-
um á að stóryrði og per-
sónuleg og meiðandi
ummæli skila sjaldnast
þeim árangri sem að er
stefnt.
Gunnar Örlygsson
má minnist eigin um-
mæla frá mars 2005 í
Morgunblaðinu, þar
sem hann tekur sér-
staklega fram að „ég er
ekki með þessu að kasta
rýrð á störf Magnúsar
eða Guðjóns“ með því að
bjóða sig fram til emb-
ættis varaformanns í
Frjálslynda flokknum.
Einnig segir hann: „Nei, síður en svo,
Magnús hefur verið mjög duglegur
og er mörgum góðum kostum búinn.“
Frjálslyndir fella
ríkisstjórnina
Kristinn H. Gunnarsson svarar
grein Gunnars Örlygssonar
Kristinn H. Gunnarsson
» Gunnar Ör-lygsson á
greinilega eitt-
hvað óuppgert
við fyrrum fé-
laga sína, for-
mann og vara-
formann
Frjálslynda
flokksins …
Höfundur er alþingismaður.