Morgunblaðið - 15.02.2007, Blaðsíða 36

36 FIMMTUDAGUR 15. FEBRÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
ÞAÐ ER með ólíkindum hvern-
ig skrif um sjúkraliðabrúna hafa
þróast. Snúið er út úr
orðum fólks, fólk rifið
niður og mikilvægar
upplýsingar rifnar úr
samhengi. Greinaskrif
í blöðin eru orðin
vikuleg og haldið er
úti bloggsíðu gegn
þessu námsfyr-
irkomulagi. Bloggsíðu
sem er án ábyrgð-
armanna og þar sem
að mestu hefur verið
skrifað undir nafn-
leynd. Enginn veit
lengur um hvað málið
í raun og veru snýst og ábyrgðinni
er varpað á formann félags
sjúkraliða með miklum þunga.
Ég skrifaði grein í Morg-
unblaðið þann 20. desember 2006
þar sem ég fór yfir málið eins
hnitmiðað og kostur var. Var sú
grein svar við skrifum Guðrúnar
Katrínar Jónsdóttur sjúkraliða.
Orð mín þar hafa að sjálfsögðu
verið tekin úr samhengi og ekki
verið skoðuð með hliðsjón af upp-
lýsingum. Ég ætla því að fara létt
yfir þær athugasemdir sem hafa
borist.
Guðrún segir í svari sínu í
Morgunblaðinu þann 11. janúar sl.
„Smáskilning, en ekki fullan, vill
Birkir sýna mér á þeim forsendum
að það eru ekki nema þrjú ár síð-
an ég útskrifaðist, þ.e. um jólin
2003. En mér er spurn; hvenær
útskrifaðist Birkir, og hvaða
reynslu hafði hann að baki þegar
hann hóf sitt nám?“ Þarna er sam-
hengi orða minna sundur tætt. Í
þessu samhengi var rætt um orð
Guðrúnar um að brúarnámið hafi
verið illa kynnt og að hún hefði
aldrei heyrt á það minnst fyrr en
þá. Í kjölfarið fylgdu svo upplýs-
ingar um málsmeðferð frá árinu
1999, eða fjórum árum fyrir út-
skrift Guðrúnar. Sjálfur útskrif-
aðist ég árið 2005 og hafði þá þeg-
ar heyrt af vinnu vegna þessa
námsfyrirkomulags, enda verið við
nám í 3 ár þar á undan, og er
maður sem fylgist með. Einnig
vildi Guðrún benda mér á fyrri
reynslu sína í málefnum sjúkra og
að sjálfsögðu virði ég þá reynslu
um leið og ég minni hana á að hún
er að sjálfsögðu dýrmætust fyrir
hana sjálfa.
Þann 6. febrúar birtist svo grein
eftir Dagbjörtu Stein-
dórsdóttur þar sem
eftirfarandi fullyrðing
var sett fram: „Birki
Egilssyni finnst grát-
legt hvernig einangr-
aður hópur leggist
gegn brúarnáminu
með illa rökstuddum
yfirlýsingum og sé
með leynifundi. Í
sömu grein veit við-
komandi ekki hvort
brúin er 60 eða 80
einingar“. Þetta er
eins og búast mátti
við gjörsamlega óundirbúin full-
yrðing. Ég kalla það að sjálfsögðu
leynifélag þegar haldið er úti
ábyrgðarlausri og nafnlausri
bloggumræðu á netinu þar sem
m.a. formaður sjúkraliðafélagsins
er rifinn niður af félagsmönnum
sínum. Þó skal tekið fram að Dag-
björt sjálf hefur gert bót þar á í
dag. Áfram fullyrðir Dagbjört:
„Grátlegt er Birkir, að þú sért
ekki búinn að kynna þér nákvæm-
lega einingafjölda brúarnámsins
áður en þú skrifar um það, en
brúarnámið er 60 einingar“. Fag-
legur hluti sjúkraliðanámsins er
60 einingar. Það er sá hluti sem
lagt er upp með í brautarlýsingu
brúarnámsins. Þó aðeins að öllum
skilyrðum fyrir inntöku sé full-
nægt. Á heimasíðu Fjölbrautaskól-
ans við Ármúla stendur eftirfar-
andi: „Þeir sem uppfylla eftirtalin
skilyrði skulu að lágmarki ljúka
eftirfarandi 60 eininga sérgrein-
anámi sjúkraliðabrautar“. Ég vil
endurtaka, „að lágmarki“, þ.e. hafi
umsækjandi ekki uppfyllt öll skil-
yrði 100% þarf hann frekari ein-
ingafjölda til viðbótar. Inntöku-
skilyrðin er hægt að sjá á slóðinni
www.fa.is. Þetta hefði verið mjög
auðvelt fyrir Dagbjörtu að athuga.
Ég undrast mjög hvernig marg-
ir þeirra sem eru óánægðir með
þetta fyrirkomulag námsins láta
höggin dynja á formanni okkar.
Ábyrgðin hvílir ekki á herðum
hennar einnar. Ábyrgðin liggur
hjá stjórn SLFÍ og í raun öllum
fulltrúum þess, hún liggur hjá
menntamálaráðherra og ekki síst
hjá skólunum sjálfum. Það er með
ólíkindum hvernig umræðan hefur
þróast út í einhvern kosningaslag
innan félagsins. Verður það
stefnumál mótframboðanna, komi
til þeirra, að afnema brúna? Og
þá í samráði við hvern?
Ég ítreka stuðning minn við
sjúkraliðabrúna, og tel hana mjög
mikilvægt skref í málefnum fé-
lagsins og í menntamálum hér á
landi. Ég vona að fólk láti af árás-
um á formann félagsins og fari að
ræða málin með sættir í huga en
ekki sundrungu. Ég vil líka beina
þeim tilmælum til skólanna að
virða inntökuskilyrðin, og gefa
ekki meiri afslátt en lagt er upp
með. Ég kalla líka eftir skilgrein-
ingu á hugtakinu „umönnun aldr-
aðra, sjúkra eða fatlaðra“ en
heyrst hefur að einstaklingur (eða
einstaklingar) sem starfar við
flutning sjúklinga milli deilda hafi
verið metinn inn í námið. Ég
varpa því ábyrgðarhlutanum til
skólanna, en fari þeir eftir því
sem lagt er upp með á þetta að
virka allt saman sem skyldi og
megum við því búast við að fá
gott fólk inn í félagið af „Brúnni“.
Þar sem virðist vera unnið að
því að gera málið að kosningaslag
vil ég nota tækifærið og lýsa yfir
fullum stuðningi við Kristínu Á.
Guðmundsdóttur, formann
Sjúkraliðafélags Íslands, og skora
á hana að gefa kost á sér til
áframhaldandi formannssetu.
Kristín hefur leitt félagið með
sóma og á stóran hlut í því hvað
sjúkraliðar hafa náð langt í sínum
kjaramálum síðustu ár. Höldum
áfram að gera góða hluti og
stöndum saman, því samstaða er
afl.
Sundurtætt umræða
um sjúkraliðabrú
Birkir Egilsson skrifar um
málefni sjúkraliða og svarar
greinum Guðrúnar Katrínar
Jónsdóttur og Dagbjartar
Steindórsdóttur
»Ég kalla það að sjálfsögðu leyni-
félag þegar haldið er
úti ábyrgðarlausri og
nafnlausri bloggum-
ræðu á netinu
Birkir Egilsson
Höfundur er sjúkraliði.
HUNDRAÐ ár eru liðin næsta
haust, síðan Landgræðslan sem þá
hét Sandgræðsla ríkisins sá dags-
ins ljós árið 1907. Þá
þegar var gróðureyð-
ingin á landinu orðin
svo gífurleg að mörg
býli voru farin í eyði
af sandfoki og mörg
önnur í hættu. Það
var því neyð-
arráðstöfun að gera
eitthvað í málunum.
Ráðinn var sand-
græðslustjóri Gunn-
laugur Kristmunds-
son í hlutastarf.
Þetta veit ég því
hann var kennari
minn við Barnaskóla
Hafnarfjarðar í fullu
starfi á veturna. Í 40
ár barðist hann við
uppblásturinn. Álit
almennings á sand-
græðslunni var ekki
uppörvandi framan
af. Þegar hann lét af
störfum voru sand-
græðslustöðvarnar
orðnar 40 talsins og
lengd sandgræðslu-
girðingar á landinu
um 425 km. Að hon-
um látnum var sagt
að stjórn hans hjá
Sandgræðslunni sé
lærdómsríkasta dæmi
þess hverju óbilandi
trúmennska og elja
fái áorkað. Nú ætla
ég að sýna ykkur hvað þessi eld-
hugi, sem elskaði landið og ger-
þekkti í gegnum störf sín, segir
um siðlausa umgengni okkar við
landið.
Eftirmaður Gunnlaugs, Run-
ólfur Sveinsson, fékk hann til að
taka saman það sem vitað væri
um sögu gróðurfarsins, breytingar
þess og eyðingu hér á landi.
Gunnlaugur fór til Danmerkur
sumarið 1923 og í niðurlagi grein-
ar sem hann skrifar um ferðina
segir hann: „Danir eru við-
urkenndir búmenn, þeir vinna af
viti og hafa fyrir löngu byggt
áætlanir og ráðstafanir á þekk-
ingu. Landið ber þess líka vott.
Ekki verður slíkt sagt um gömlu
úthafsdrottninguna, fóstru okkar,
ekkert minnir á liðna tímann ann-
að en eyðilegging, blásin holt,
sandauðnir og moldarflög. Það tal-
ar allsstaðar sama ásökunarróm-
inum. Ránbúskapur
eigingjarnra, þekking-
arsnauðra og hirðu-
lausra manna, sem
landið hafa byggt.“
Þetta er skrifað fyr-
ir 80 árum af manni
sem best þekkti nöt-
urlegt ástand gróð-
ureyðingarinnar vegna
búskaparhátta okkar.
Allir landgræðslu-
stjórar okkar síðan
hafa lýst áhyggjum
sínum af rányrkjunni.
Til dæmis sagði Run-
ólfur Sveinsson, faðir
núverandi land-
græðslustjóra, í út-
varpserindi 1947: „Ef
reka á sauðfjárrækt
hér á landi sem rækt-
unarbúskap og ekki
sem rányrkju og hálf-
gerðan hirðingjabú-
skap, þá þarf að hafa
sauðféð í girðingum
og að einhverju leyti á
ræktuðu landi.
Þetta var sagt fyrir
60 árum. Síðan þá
hafa okkar bestu
menn varað við skelfi-
legum afleiðingum
rányrkjunnar á hverf-
andi kjarr og gróð-
urhulu landsins. Og
hvernig bregðast svo
landsfeðurnir sem í okkar umboði
eiga að gæta velferðar lands og
þjóðar við?
Grunnvandamálið er aldrei til
umræðu af ótta við að missa at-
kvæði bænda, ef hróflað væri við
miðalda rányrkju búskaparlagi
þeirra. Vandanum er bara velt á
undan sér og á herðar afkomenda
okkar sem stöðugt taka við stærra
vandamáli. Sýndarmennska og
rangar ákvarðanir hafa þó litið
dagsins ljós af og til. Fjáraustur í
landgræðslu er ekki til neins án
þess að stöðva um leið orsakavald-
inn: Rányrkjuna. Fjárframlögum
til skógræktar hefur þurft að eyða
að stórum hluta í víggirðingar ut-
an um hvern gróðurreit vegna
lausagöngu búfjár. Í stað þess
væri hægt að girða af skepnur í
beitarhólfum og losna þannig við
allar girðingar.
Hvenær losnum við úr þessum
álögum? Ég lýsi eftir bjargvætti,
stjórnmálamanni eða hugsjónahópi
sem þorir að vinna að því að koma
þessum málum í mannsæmandi
horf.
Kjósendur í vor: Ég skora á
ykkur að gefa atkvæði ykkar þeim
flokki sem lofar að koma hér á
ræktunarbúskap svo við verðum
ekki öðrum þjóðum til aðhlægis
fyrir að láta skepnur éta undan
okkur landið og það á 21.öldinni.
Hundrað ára strit
með lokuð augu
Herdís Þorvaldsdóttir fjallar
um landgræðslu og rányrkju
Herdís
Þorvaldsdóttir
»Ég skora áykkur að
gefa atkvæði
ykkar þeim
flokki sem lofar
að koma hér á
ræktunarbú-
skap svo við
verðum ekki
öðrum þjóðum
til aðhlægis fyr-
ir að láta skepn-
ur éta undan
okkur landið …
Höfundur er leikkona og
fyrrverandi formaður náttúrverndar-
félagsins Lífs og lands.
ÞAÐ hefur líklega ekki farið
framhjá mörgum að undanfarnar
vikur hafa staðið miklar deilur í
Mosfellsbæ varðandi vegalagninu
við Varmána í Álafosskvos. Fram
hefur komið að
Varmáin er á nátt-
úruverndarskrá frá
upptökum til ósa, ein
sárafárra varmáa í
landinu. Þar sem hún
rennur um Álafoss-
kvosina er að finna
eina sérstökustu nátt-
úruperlu í þéttbýli á
höfuðborgarsvæðinu.
Þarna er að finna
minjar úr iðnaðarsögu
Íslendinga og á þessu
svæði hefur byggst
upp sérstakt og frið-
sælt samfélag þar sem
íbúarnir hafa veitt byggingunum
andlitslyftingu án þess að skerða á
nokkurn hátt náttúrulegt yfirbragð
kvosarinnar.
Ein helstu rök meirihlutans í
Mosfellsbæ, vinstri grænna og
sjálfstæðismanna, fyrir því að
leggja skuli tengibrautina svo ná-
lægt Kvosinni eru að vegurinn hafi
verið á aðalskipulagi frá árinu
1983. Hvar værum við stödd ef að-
alskipulagi væri aldrei breytt? Við-
horf almennings til umhverfisins
og verðmætis þess
hafa gjörbreyst á
þeim 23 árum sem lið-
in eru frá þeim tíma.
Þeir sem ekki skilja
það eru fastir í viðjum
gamaldags hugarfars
sem setur steinsteypu,
vegagerð og peninga-
sjónarmið í öndvegi
og skortir alla nútíma-
lega umhverfishugsun
og framtíðarsýn. Þau
yfirvöld sem þykjast
fullkomlega yfir það
hafin að hlusta á íbúa
milli kosninga eru
gamaldags, stjórnlynd yfirvöld.
Sem betur fer hefur fjöldi fólks
skynjað hvað er að gerast í Ála-
fosskvosinni og lagt sitt lóð á vog-
arskálarnar. Má þar m.a. nefna
tónleika þá sem haldnir verða til
styrktar Varmársamtökunum hinn
18. febrúar í Verinu þar sem fjöldi
frábærra tónlistarmanna kemur
fram og þar fara fremstir meðal
jafningja Sigur Rósarliðar.
Umhverfismati neitað
En gassagangurinn varðandi
Álafosskvosina er því miður ekki
eina árásin sem Varmáin verður
fyrir af hendi VG og sjálfstæð-
ismanna. Fyrirhugað er að leggja
tengibraut yfir ána niður undir ós-
um. Tengibraut sem mun fara
mjög nálægt svæði sem er á nátt-
úrminjaskrá og friðað skv. lögum.
Þessi tengibraut á að liggja yfir í
nýtt hverfi í Leirvogstungu, hverfi
sem tekið var fram fyrir röðina í
deiliskipulagsvinnu á síðasta kjör-
tímabili. Reyndar var aðalskipulagi
þar breytt, vegna óska landeig-
enda, úr landbúnaðarsvæði yfir í
íbúðasvæði. Þannig að menn kunna
að breyta skipulagi, það er bara
spurningin á hvaða forsendum það
er gert.
Samfylkingin vildi að farið yrði
fram af fyllstu gætni við fram-
kvæmdir við tengibrautina yfir í
Leirvogtungu og lagði til í bæj-
arstjórn Mosfellsbæjar í ágúst síð-
astliðnum að umrædd framkvæmd
yrði sett í umhverfismat. Einungis
þannig fengjust bestu fáanlegar
upplýsingar til að byggja á vand-
aðar og vel ígrundaðar ákvarðanir.
Þessa tillögu felldu vinstri græn-
ir og sjálfstæðismenn.
Það virðist sem VG og sjálfstæð-
ismenn líti ekki á Varmána sem
eina heild, heldur kjósa að skipta
henni upp eftir áætlunum í vega-
gerð og skoða þannig aldrei heild-
aráhrif framkvæmda við ána, en
hætta er á því að samlegðaráhrif
vegaframkvæmdanna geti valdið
óbætanlegu tjóni. En stóra spurn-
ingin er, hvar liggja hreinar línur
Vinstri grænna í Kraganum? Þær
liggja augljóslega ekki við Varm-
ána í Mosfellsbæ.
Hvar liggja hreinar
línur VG í Mosfellsbæ?
Anna Sigríður Guðnadóttir
fjallar um vegamál í Mosfellsbæ »En stóra spurninginer, hvar liggja hrein-
ar línur Vinstri grænna í
Kraganum?
Þær liggja augljóslega
ekki við Varmána í Mos-
fellsbæ.
Anna Sigríður
Guðnadóttir
Höfundur er formaður Samfylking-
arinnar í Mosfellsbæ.
Vöggusæn
gur
vöggusett
PÓSTSENDUM
Skólavörðustíg 21 ● sími 551 4050 ● Reykjavík