Morgunblaðið - 15.02.2007, Blaðsíða 38

38 FIMMTUDAGUR 15. FEBRÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
Bréf til blaðsins
Morgunblaðið Hádegismóum 2, 110 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is
ÞAÐ sýður á
okkur kennurum
þessa dagana og
er ekki að furða.
Við vorum svo
„frek“ að fara
fram á að launa-
nefnd sveitarfé-
laga skoðaði
ákvæði í kjara-
samningi okkar
sem sagði, að ef efnahagsmál hér í
landi breyttust að einhverju marki
þá ætti að endurskoða þetta
ákvæði og hækka okkur að við
töldum.
Viti menn, ASÍ, SA og flestir at-
vinnurekendur hækkuðu sína
starfsmenn um nærri 8% á síðasta
ári vegna verðbólgu og nú ári
seinna bjóða sveitarfélögin okkur
kennurum 0,75%, váá, hvílíkt og
annað eins.
Haft var eftir launanefndinni í
Morgunblaðinu 8. febrúar að kenn-
arar gætu bara unnið meiri yf-
irvinnu og svo kom það fram ein-
hvers staðar að fyrst matarskattur-
inn væri að lækka þá myndu kjör
okkar kennara vænkast og er það
eins og við séum eina stéttin sem
kaupir mat. Hvað er að? Eru þessir
„gæðingar“ sem eru í launanefnd-
inni í takt við tímann, spyr ég. Þar
eru að minnsta kosti tveir fyrrver-
andi kennarar og hafa þeir örugg-
lega flúið kennarastarfið vegna
launa sjálfir.
Í fyrsta lagi ættu sveitarfélögin
að skipta út samninganefndinni
sinni því þetta eru svo til sömu að-
ilar er stóðu þar vaktina í síðasta
verkfalli og virðast vera á góðri leið
með að senda kennara aftur í verk-
fall eftir aðeins eitt ár. Mikil tog-
streita er á milli þessara aðila þrátt
fyrir að við í KÍ höfum skipt flest-
um okkar samningamönnum út.
Munu kennarar e.t.v. fara að
segja upp eins og leikskólakenn-
arar sem hafa nú 30 þúsund krón-
um meira í heildarlaun en kennarar
og ég tala nú ekki um flug-
umferðastjórar sem eru ennþá
hærri?
Þetta virðist vera eina raunhæfa
leiðin til að fá þá aðila sem að þess-
ari deilu koma til að gera eitthvað í
málinu. Kennaraforystan er búin að
tala við fjölmarga sveitarstjórn-
armenn og vísa þeir bara á launa-
nefndina. Ef sveitarfélögin vilja
halda frið í skólum held ég að
hvert og eitt þeirra ætti nú að
semja sér við sína kennara og
munu þau þá örugglega fá ennþá
betra starfsfólk. Staðan er nú sú að
verkföll eru annað til þriðja hvert
ár, hótað er að setja lög á þá ef
þeir verða ekki góðir. Eftir verkföll
sitja grautfúlir og svekktir kenn-
arar. Er það virkilega svona sem
viðsemjendur okkar vilja hafa það?
Foreldrar, nú verður ekki við
okkur kennara að sakast því við
höfum reynt að fara mjúku leiðina
fram að þessu en ekki orðið
ágengt. Nú eru það aðrir sem bera
ábyrgðina ef eitthvað fer úrskeiðis
í skólastarfinu.
ÁSDÍS ÓLAFSDÓTTIR,
íþróttakennari.
Kennarar í verkfall!
Frá Ásdísi Ólafsdóttur:
Ásdís Ólafsdóttir
MINN ágæti
samfylking-
arfélagi Guðríður
Arnardóttir spyr í
Morgunblaðs-
grein hinn 11.
febrúar hvers
vegna ég treysti
VG betur en Sam-
fylkingu í ljósi
verka R-listans?
Því til viðbótar segir orðrétt: „Vinstri
grænir og framsóknarmaðurinn í
Reykjavík létu Degi B. Eggertssyni
eftir að verja verk R-listans á meðan
þau gengu fram eins og nýþvegið lín,
svo er það nema furða að þeirra hlut-
ur í R-listanum gleymist?“
Þar víkur Guðríður að því að
ábyrgðin sé þriggja flokka. Hún
minnist ekki á að þeir komu sér sam-
an um flest nema umhverfismálin.
VG var ekki til viðræðu um afslátt í
þeim efnum. Samfylkingin greiddi
götu Kárahnjúkavirkjunar og bæj-
arstjóri hennar í Hafnarfyrði rær öll-
um árum að stækkun álvers í bæn-
um. Allir sem hugsa til framtíðar sjá
afleiðingarnar fyrir börnin, sér-
staklega hvað aukna mengun varðar.
Nýting er allt annað en auðlindasó-
un. Nú varir skemmdarstarfsemi og
sóðaskapur gagnvart auðlindum vor-
um og umhverfi. Enginn góður
stjórnmálaflokkur er til á Íslandi.
Aðeins misjafnlega lélegir. Þar af
leiðandi er ég ekki sammála Guðríði
eða öðrum sem telja núverandi
flokka bestu vörn aldraðra og ör-
yrkja og annarra sem ekki búa við
styrk þrýstihópa. Allir sjá hvernig
þetta fólk hefur verið látið dragast
aftur úr í lífskjörum. Flestir stjórn-
málamenn eru fyrir allra augum, að-
eins sammála um að hækka eigið
kaup og finna allar mögulegar skerð-
ingarleiðir á greiðslur til þessa fólks.
Svo langt ganga valdhafar að Trygg-
ingastofnun er látin krefja aldraða
og öryrkja um það sem þeir telja
vera ofgreitt árið áður. Líklega ólög-
legt og örugglega siðlaust og það er
jafnvel verra, en meira seinna. Heil-
brigðisráðherra og flokkur hennar
eru þó óþægilegastir þessu fólki.
Sýndarmennska flokkanna er svo
hrikaleg að þeir skirrast ekki við að
þykjast vera aðrir en þeir eru mán-
uðina fyrir kosningar. Sorglegt hvað
þeim tekst að blekkja marga. Auðvit-
að átti framboð aldraðra og öryrkja
rétt á sér og er í raun eina leið þess
til betri kjara. En til þess að það
gengi þurfti framlínan að vera skipuð
hæfu fólki. Ekki strangtrúuðum póli-
tíkusum úr hópi aldraðra eða frama-
gosum.
Guðríði Arnardóttur er ég innilega
sammála um að núverandi ríkistjórn
verður að falla í vor og eiga aldrei
afturkvæmt.
ALBERT JENSEN
trésmíðameistari,
Sléttuvegi 3, Reykjavík.
Svar við grein Guðríðar
Frá Alberti Jensen:
Albert Jensen
EINU sinni var maður sem skaut
úr öflugum riffli út um gluggann á
íbúðinni sinni án þess að huga að af-
leiðingunum. Maðurinn var um-
svifalaust handtekinn,
úrskurðaður í gæslu-
varðhald og látinn
gangast undir geðrann-
sókn. Annar maður,
„vopnaður“ kraftmiklu
ökutæki hugði heldur
ekki að afleiðingunum
þegar hann mundaði
„vopn“ sitt innan um
saklausa borgara í frið-
sælu íbúðahverfi í
Reykjavík. Byssumað-
urinn slapp með
skrekkinn. Hann slas-
aði engan en hlaut þó
þungan dóm fyrir að
hætta lífi og limum samborgara
sinna. Hinn ofbeldismaðurinn tók
aftur á móti löglegt samgöngutæki
og notaði sem hættulegt „leikfang“
með þeim afleiðingum að líf heillar
fjölskyldu snérist upp í harmleik. Á
vegi ofbeldismannsins á vélknúna
ökutækinu varð saklaust ungmenni
sem eftir „bílaleik“ vanþroska og
sjálfumglaðs jafnaldra síns er ör-
kumla í dag. Hvor þessara tveggja
er meiri ofbeldismaður? Þessar
tvær ólíku sögur eru raunveruleg
dæmi úr íslenskum veruleika og
undirstrika að ofbeldismenn um-
ferðarinnar eru engu minni af-
brotamenn en hinir sem beita ban-
vænum vopnum til þess að fá útrás
fyrir annarlegar hvatir
sínar. Sakleysislegt
ökutæki getur reynst
hættulegt vopn í hönd-
um þeirra sem ekki
hafa þroska, vit né
hæfileika til þess að
nota það á réttan hátt.
Og til þess að undir-
strika óréttlátt mat
dómsyfirvalda á vægi
þessara tveggja of-
beldisverka má geta
þess að sá með byss-
una hafnaði á bak við
lás og slá en hinn fór
frjáls ferða sinna, nán-
ast áður en sírenuvæl sjúkrabílsins,
sem flutti ungmennið, lífshættulega
slasað, hafði þagnað.
Það er hryggileg staðreynd að
hlutfallslega stærsti hópur öku-
manna, sem valda alvarlegum slys-
um í umferðinni, er ungt fólk á aldr-
inum 17-25 ára. Ástæðan er oftast
sú sama: Ofmat á eigin hæfileikum
sem ökumenn, fífldirfska og sjálf-
umgleði. Margir átta sig því miður
ekki á því fyrr en of seint að hest-
öflin sem þeir ráða yfir er þeir sitja
undir stýri geta reynst banvæn ef
þau eru misnotuð sem leiktæki þar
sem lífi og limum saklauss fólks er
ógnað. Bíll eða vélhjól getur snúist
upp í stórhættulegt manndrápstæki
í höndum vanþroska óvita. Nöt-
urlegust er sú vitneskja að við get-
um komið í veg fyrir fjölda mann-
legra harmleikja með því að haga
okkur eins og viti bornar mann-
eskjur í umferðinni.
Þegar þetta er ritað hefur enginn
látið lífið í umferðinni á Íslandi það
sem af er þessu ári. Nú tökum við
höndum saman. Við viljum ekki sjá
meira blóð, fleiri tár og hnípna for-
eldra, systkini, afa, ömmur og vini
yfir moldum eða við sjúkrabeð ung-
menna sem áttu lífið framundan.
Tollur umferðarinnar er þegar orð-
inn allt of stór. Nú er mál að linni.
Allt of margir þekkja hinn bitra
sannleika á bak við það að vera vit-
ur eftirá.
Eru afbrot umferðarinnar
léttvægari en önnur afbrot?
Ragnheiður Davíðsdóttir
fjallar um umferðarmál
Ragnheiður
Davíðsdóttir
» Tollur umferð-arinnar er þegar
orðinn allt of stór.
Nú er mál að linni.
Höfundur er forvarnafulltrúi hjá VÍS.
FÁIR flokkar hafa haft jafn-
mikil áhrif á íslenskt þjóðlíf og
Framsóknarflokk-
urinn. Með miðju-
stefnu flokksins hefur
tekist að halda öfgum
hægri- og vinstri-
manna að mestu í
skefjum. Framsókn-
arflokkurinn hefur
gengið í gegnum vin-
sældir og óvinsældir
enda ekki óalgengt
með flokka sem
sækja fylgi sitt á
miðjuna og ekki eins
auðvelt að staðsetja
til hægri eða vinstri.
Um skeið hafa verið gerðar til-
raunir til að færa flokkinn til
hægri og jafnvel að gera hann að
borgaraflokki þar sem fylgið kæmi
meira úr borg en byggðum lands-
ins. Í flokkinn hafa gengið aðilar
sem náð hafa töluverðum frama en
staðið tiltölulega stutt við meðan
aðrir hafa tekið borgaralegar hug-
sjónir upp á sína arma og reynt að
leiða flokkinn á þá braut og þráast
enn við. Sjálfsagt eru margar
skýringar á döpru fylgi flokksins
undanfarið en ég tel að ein meg-
inskýringin sé sú að sumir for-
ystumenn og framámenn flokksins
hafa verið svo uppteknir að skapa
flokknum nýja ímynd að gleymst
hefur að vökva grasrótina. Nýir
vendir hafa sópað en
gert lítið annað en að
þyrla upp ryki sem
enn hefur ekki sest.
Það var því kjarkmik-
ill maður sem tók við
forystu flokksins í
ágúst á síðasta ári og
fékk það afar erfiða
hlutverk að leiða
flokkinn á rétta braut.
Ég hef trú á að honum
muni takast það. Það
mun etv. þurfa lengri
tíma en fram að kosn-
ingum í maí, en með
því að horfa inn á við og nýta sér
styrk þann sem býr í hug-
myndafræði og kjarna flokksins
mun það takast.
Framsóknarflokkurinn á að vitja
upprunans í hugmyndafræði ung-
mennafélaganna og samvinnu-
hugsjónarinnar og laga hana
áfram að nútímasamfélaginu. Báð-
ar þessar hugsjónir eru enn í fullu
gildi og lifa víða góðu lífi. Á þess-
um hugsjónum hefur Framsókn-
arflokkurinn byggt stefnu sína og
störf og því verið í fararbroddi í
þjóðfélagsbreytingum síðustu ára-
tuga. Þannig á flokkurinn að starfa
áfram, á því byggir hann fylgi sitt
og þannig mun hann áfram gegna
lykilhlutverki næstu áratugi.
Framsóknarflokkurinn má ekki
taka upp dægurstjórnmál vinstri
flokkanna eða íhaldsstefnu hægri
aflanna og enn síður verða notaður
sem stökkpallur einstaklinga sem
ekki horfa til kjarnans í flokknum.
Frambjóðendur eins og Birkir
Jón Jónsson alþingismaður, sem
hvað harðast hefur talað fyrir upp-
runalegum gildum flokksins, hafa
staðið uppi sem sigurvegarar í
prófkjörum síðustu vikna og mán-
aða. Það sýnir okkur að kjarninn
mun á endanum skila flokknum því
sem hann þarf til að stefna hans
verði áfram grundvöllur þjóð-
félagsins.
Framsóknarflokkurinn
Gunnar Bragi Sveinsson
skrifar um framtíð
Framsóknarflokksins
Gunnar Bragi
Sveinsson
»Með miðjustefnuflokksins hefur tek-
ist að halda öfgum
hægri- og vinstrimanna
að mestu í skefjum.
Höfundur er oddviti Framsókn-
arflokks í sveitarstjórn Sveitarfé-
lagsins Skagafjörður.
KANNSKI vegna þess að ekki
er fjallað um náskyld málefni á
einum stað, heldur fjalla tvö ráðu-
neyti um svipuð mál. Velferð-
arráðuneyti er á mínum óskalista.
Á sjúkrahúsum landsins og
hjúkrunarstofnunum liggur fólk
sem vel gæti verið heima hjá sér
og þátttakendur í lífi og starfi ef
félagsleg þjónusta væri í lagi.
Einstaklingsmiðuð þjónusta er
ekki bara siðferðilega rétt, heldur
sparar stórar fjárhæðir fyrir þjóð-
félagið í mjög mörgum tilvikum.
Að vista einstakling á stofnun heil-
brigðiskerfis er rándýrt en með
því að félagskerfið útvegar ekki
næga þjónustu þá
sparar félagskerfið.
Um þetta er fjöldi
dæma. Þjóðfélagið í
heild tapar auðvitað
mest, að ónefndum
einstaklingnum sem
ekki nýtur sjálf-
sagðra mannréttinda.
Biðlistar eftir pláss-
um á sjúkrahúsum
lengjast vegna stíflu
sem stafar af naumt
skammtaðri fé-
lagsþjónustu.
Það er ákaflega mikilvægt að fé-
lagsþjónusta sé rétt skömmtuð. Að
láta vanta örfáa tíma í aðstoð á
mánuði neyðir fólkið inná stofn-
anir. Þar með sparast aurinn en
krónunni er kastað.
Það er engin hætta á
að fólk biðji um meiri
aðstoð en þörf er á. Að
hafa aukamanneskju
inná heimili er ekki
gert að gamni sínu.
Sem betur fer er í
undirbúningi að breyta
öllu aðstoðarkerfinu í
félagsþjónustunni.
Okkur liggur sumum
lífið á og ríkisstjórnin
verður öll að taka á
málinu. Ekki þýðir fyr-
ir Árna og Geir að sitja á aurunum
og segja ráðherrum velferðarmála
að hagræða í málaflokkum sem
eru fjársveltir fyrir.
Ég skora á alla stjórnmálamenn
að sameinast um að gera eitthvað í
málunum strax. Hvort sem veik-
indi, slys eða fötlun kalla á að við
þurfum aðstoð, þá eigum við rétt á
þjónustu, það eru okkar borg-
aralegu réttindi.
Félagskerfið níðist á heilbrigðiskerfinu
Guðjón Sigurðsson fjallar um
félagslega þjónustu »Með ódýrum lausn-um félagslega væri
vel mögulegt að spara
mikið í heilbrigðiskerf-
inu. Ég vil eitt ráðuneyti
velferðarmála.
Guðjón Sigurðsson
Höfundur er formaður MND-
félagsins og þarfnast aðstoðar
samfélagsins.