Morgunblaðið - 15.02.2007, Blaðsíða 40

40 FIMMTUDAGUR 15. FEBRÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ GuðmundurIngason (Gúnni)
fæddist í Reykjavík
21. júní 1951. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 5. febr-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Elín Guð-
mundsdóttir, f. 29.
júní 1923, d. 27.
febrúar 2003, og
Ingi Jónsson, f. 16.
desember 1921.
Bræður hans eru:
Jón Ingi, f. 5. júlí 1953, og Mark-
ús, f. 10. febrúar 1955.
Guðmundur kvæntist 21. ágúst
1971 Sólfríði Guðmundsdóttur, f.
3. október 1951 í Reykjavík. For-
eldrar hennar eru Guðmundur
Pálsson, f. 5. apríl 1926, og kona
hans Salbjörg Matthíasdóttir, f.
2. desember 1929. Börn Guð-
mundar og Sólfríðar eru: 1) Elín
Björg, f. 5. júní 1973. 2) Pétur
Ingi, f. 23. maí 1974, maki Ragn-
heiður Guðjóns-
dóttir, f. 25. maí
1977, barn þeirra
er Sóldís Sara, f.
11. júní 2000. 3)
Erla Dögg, f. 16.
febrúar 1982, sonur
hennar er Gunnar
Ingi Gíslason, f. 20.
febrúar 2001. 4)
Eva María, f. 21.
janúar 1984.
Guðmundur lauk
símsmiðanámi og
starfaði við iðn sína
frá unglingsaldri
hjá Pósti og síma en samhliða
stundaði hann ýmis önnur störf.
Eftir að fjölskyldan fluttist til
Bandaríkjanna árið 1995 stofnaði
hann gistiþjónustu fyrir Íslend-
inga í Sólhlíð við Beech Creek
Drive, skammt frá Baltimore-
flugvelli, og starfaði við það til
æviloka.
Útför Guðmundar verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Elsku besti pabbi minn. Ég trúi
því ekki enn að þú sért farinn. Það er
svo sárt að þurfa að kveðja þig svona
langt fyrir aldur fram en ég veit að
þér líður vel þar sem þú ert núna,
laus við þjáningarnar. Þú barðist
eins og hetja við sjúkdóminn sem
sigraði þig að lokum.
Þið mamma börðust í sameiningu
og ég gleymi aldrei þeim stundum
sem ég upplifði með ykkur á sjúkra-
húsinu í Baltimore en sönn ástin
ykkar á milli skein í gegn og snerti
mig djúpt.
Það verður tómlegt að koma á
BWI-flugvöllinn eftir flug og þú
verður ekki þar að taka á móti mér,
brosandi og spenntur að fá stelpuna
þína í heimsókn með Moggann og
fréttir af fólkinu þínu á Íslandi. Ég
veit að það var það sem þér þótti erf-
iðast, fjarlægðin við fólkið þitt, en þú
hafðir fundið þig vel í rekstrinum á
gistiheimilinu Sólhlíð og ykkur
mömmu leið vel í Ameríku.
Þú lést fjarlægðina þó ekki hindra
þig í að hafa samband og ég mun allt-
af muna löngu símtölin sem við átt-
um þar sem spjallað var um stjórn-
mál, fjármál og bíla eins og við
værum í sama herbergi.
Elsku pabbi, ég er svo miklu ríkari
að hafa fengið að eiga þig að þessi ár.
Þín verður sárt saknað.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Hvíl í friði.
Þín elskandi dóttir,
Elín Guðmundsdóttir
(Ella Björg).
Við eigum bágt með að trúa að
komið sé að kveðjustund en okkur
langar að minnast pabba, tengda-
pabba og afa okkar með örfáum orð-
um. Við höfum þekkt hann mismun-
andi lengi en hvort sem við höfum
þekkt hann í 6, 14 eða 32 ár koma orð
eins og góðmennska, kímnigáfa og
stríðni strax upp í hugann. Traust,
hjálpsemi og ósérhlífni fylgja í kjöl-
farið og lýsa vel persónunni sem þú
hafðir að geyma.
Þú varst áhugasamur um menn og
málefni líðandi stundar og þú hafðir
gaman af því að segja sögur af fólki
og fyrirbærum. Fjölskyldan var
ávallt í fyrirrúmi og það skipti þig
miklu hvernig okkur leið og gekk í
dagsins önn. Það var alltaf hægt að
leita til þín ef á þurfti að halda og fá
góð ráð. Lífsgildin sem þú hafðir að
leiðarljósi hafa mótað okkur og
munu fylgja okkur áfram gegnum líf-
ið.
Við erum þakklát fyrir að hafa
fengið að styðja þig í hetjulegri bar-
áttu þinni við illvígan sjúkdóm síð-
astliðin tvö ár. Við erum stolt af hug-
rekkinu og þrautseigjunni sem þú
sýndir í veikindum þínum.
Við söknum þín sárt en treystum
því að þú sért á öðrum og betri stað
þar sem Guð og englarnir umvefja
þig.
Hugheilar samúðarkveðjur send-
um við öllum þeim sem nú syrgja og
biðjum góðan Guð að styrkja okkur
öll í þessari miklu sorg.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Pétur Ingi, Ragnheiður
og Sóldís Sara.
Elsku pabbi minn, ég varðveiti
dýrmætar minningar um okkar tíma
saman í hjarta mínu og brosi alltaf
breitt þegar ég hugsa til þeirra. Þú
heldur í hönd mína og leiðir mig í
gegnum lífið.
Guð geymi þig og gefi þér frið.
Ástarþakkir fyrir liðnar stundir.
Eva María.
Nú er fallinn frá elskulegur
tengdasonur okkar, Guðmundur
Ingason, eftir löng og erfið veikindi,
aðeins 55 ára.
Hann var góður maður og sjáum
við mikið eftir honum. Margar voru
ánægjustundirnar og mörg voru
ferðalögin, sem við hjónin fórum með
dóttur okkar og honum. Er þá minn-
isstæðust Evrópuferð á bíl nafna
míns, sem fluttur var fram og til
baka með skipinu Eddu fyrir tuttugu
og fjórum árum.
Farið var í land í Edinborg, ekið
gegnum England og ferja tekin til
Frakklands, síðan áfram, Mónakó,
Ítalía og til Rómar. Heimleiðis um
Sviss, Austurríki, Þýskaland og Dan-
mörku. Allan tímann ók Guðmundur
og hafði gaman af, því hann naut
þess að aka og virtist aldrei þreytast.
Hann keyrði líka sérlega vel og aldr-
ei of lengi í einu. Í þessari ferð var
virkilega gaman, margt að sjá og
margar góðar minningar.
Eftir að þau fluttu til Bandaríkj-
anna, þar sem þau bjuggu í 11 ár, fór-
um við nokkrum sinnum í heimsókn
og alltaf var nafni boðinn og búinn að
keyra okkur, hvort sem var í stór-
verslanir eða í langferðir, sem marg-
ar voru farnar, eins og t.d. til New
York, Amish-fólksins í Pennsylvaníu,
Williamsburg í Virginíu og yfir
lengstu brú í heimi, 27 km yfir flóann
á leið til Norfolk. Síðasta ferðin var
farin í apríl á liðnu ári. Þá fórum við
til Kitty Hawk í Norður-Karólínu,
þar sem Wright-bræður flugu vél-
flugu í fyrsta sinn fyrir rúmum 100
árum.
Gúnni átti mikil samskipti við
margt fólk er hann var í Bandríkj-
unum og alltaf var hann lipur, kurt-
eis og sérstaklega þolinmóður, hvað
sem gekk á. Þótt hann væri rólegur
átti hann mikið af gamansemi og
kímni. Svör hans komu mönnum oft
til að hlæja og var hann glöggur að
sjá hið skoplega við hlutina.
Þau hjón eignuðust fjögur yndis-
leg börn, sem öll eru fullorðin og hafa
staðið sig vel í lífinu. Að lokum viljum
við segja, að Sólfríður hefur staðið
sig afar vel í að hjúkra honum í erf-
iðum veikindum, sem og börn þeirra
hafa líka gert. Við biðjum góðan Guð
að styrkja þau í sorg þeirra, þótt erf-
itt sé að glíma við það tómarúm, sem
Gúnni skilur eftir sig.
Drottinn er skjól mitt og athvarfið eina.
Ó, þangað stefnir öll hjarta míns þrá.
Ljúfust er hvíld þar og lækningin meina
lifandi huggun, ef sorgirnar þjá.
(B.J.)
Salbjörg og Guðmundur.
Nú er mágur minn, Gúnni (Guð-
mundur Ingason), farinn yfir móð-
una miklu. Hann lést 5. febrúar eftir
erfið veikindi.
Gúnni var einlægur og góður mað-
ur. Hann var rólegur og þolinmóður
og aldrei heyrði ég Gúnna segja
styggðaryrði um nokkurn mann.
Hann var vinalegur og notalegur í
viðræðum. Hann hafði líka skopskyn
og bara nú fyrir stuttu, þrátt fyrir
veikindin, fékk hann okkur til að
hlæja með gamansemi sinni.
Ég kynntist Gúnna þegar ég var
krakki og var mikið inni á heimili
hans og Sólfríðar systur. Þar var
alltaf jafn notalegt að koma og vera.
Þau bjuggu á Kópaskeri um tíma og
þá var ég hjá þeim yfir sumar að
passa Ellu og Pétur. Þá var Gúnni
óþreytandi að keyra okkur um og við
sáum ekki bara næsta nágrenni,
heldur allan landshlutann og fórum
alla leið í Herðubreiðarlindir.
Gúnni var nefnilega einstaklega
góður ökumaður. Hann kunni vel við
sig undir stýri.
Svo hafði hann þolinmæðina sem
til þurfti. En þessir hæfileikar
Gúnna, auk þess hversu viðræðugóð-
ur hann var, nýttust vel í rekstri
heimagistingar hans og Sólfríðar í
Bandaríkjunum. Þar keyrði hann Ís-
lensku gestina út um víðan völl og sá
vel um þá í Sólhlíð. Við vorum ein af
mörgum sem fengum að njóta gest-
risni þeirra.
Gúnni var mikill bílaáhugamaður
og vissi mjög mikið um bíla. Bílarnir
hans voru alltaf hreinir og fínir og vel
um þá hugsað. Mercedes Benz var í
uppáhaldi.
Eitt skiptið, þegar hann var að ná í
mig til að gæta barnanna, leyfði hann
mér að keyra fína bílinn. Ég gleymi
ekki hvað ég var upp með mér. Ég
var einmitt að læra á bíl þá og komst
að því að Gúnni var ágætur kennari.
Þau Sólfríður voru góð hjón og
samhent og ferðuðust mikið, bæði
innanlands og utan, með og án barna.
Hann var góður faðir barnanna sinna
og barnabörnin hans tvö voru líka
mjög náin honum.
Elsku Sólfríður systir, Ella, Pétur,
Erla, Eva og fjölskyldur, missir ykk-
ar er mikill. Algóður Guð styrki ykk-
ur í sorg ykkar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Svanhvít og fjölskylda.
Nú ertu farinn frá okkur og það
allt of fljótt, en það er einungis lík-
ami þinn sem er farinn því þú munt
alltaf vera með okkur og minningin
um góðan mann mun lifa í hjörtum
okkar. Minning um mikinn baráttu-
mann sem virtist alltaf geta séð
skoplegu hliðina á öllu, sama hvað á
gekk. Þú háðir erfiða baráttu við
þennan illvíga sjúkdóm, ásamt allri
fjölskyldu þinni, sem stóð eins og
heilt klettabelti við hlið síns manns
og hvatti hann til dáða þegar þurfti.
Fjarlægðin kom ekki í veg fyrir sam-
stöðu þeirra og fannst manni stund-
um eins og Gúnni væri á landinu
vegna þess hversu duglegir krakk-
arnir voru að fara út og hjálpa
mömmu sinni og pabba.
Svo kom að því að þrek þitt var
farið að minnka allverulega, og þú
ákvaðst að koma til Íslands, það var
svo gott að fá þig. Þetta mun vera
ógleymanleg stund fyrir fjölskyld-
una að hafa getað eytt síðustu jól-
unum öll saman heima á Íslandi.
Við eigum öll góðar minningar frá
heimsóknunum til fjölskyldunar í
Sólhlíð, þar sem ávallt var tekið vel á
móti fólki, sama hvernig ástand fjöl-
skylduföðurins var.
Við kveðjum þig í dag með góðar
minningar í hjörtum okkar og vitum
að þú munt alltaf vaka yfir okkur.
Elsku Sóla, Ella, Pétur, Erla, Eva
og fjölskyldur. Þið hafið staðið ykkur
eins og sannkallaðar hetjur síðast-
liðin tvö ár. Megi guð gefa ykkur enn
meiri styrk í sorginni.
Fjölskyldan Hlíðarhvammi.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag
Við erum gestir og hótel okkar er jörðin.
(Tómas Guðm.)
Það er kalt núna í Vesturheimi.
Gúnni, vinur okkar, hefur kvatt
þessa jarðvist en bjarminn og hlýjan
af kertaljósinu ásamt góðum minn-
ingum ylja okkur um hjartarætur
þegar við hugsum til ferðalags
Gúnna á þessari jörð, hann var víð-
förull gestur og hótelstjóri í sinni til-
veru.
Tilveru sem okkur finnst hafa ver-
ið allt of stutt.
Okkar kynni hófust fyrir mörgum
árum í gegnum kennarastofu Hjúkr-
unarskóla Íslands en við Sólfríður
vorum þar samkennarar. Þessi ró-
legi stóri maður kom á árshátíð
kennara tilbúinn að taka þátt í leikj-
um og því gríni sem þar fór fram.
Það var mikið hlegið og bjart yfir
hlutunum. Skömmu síðar fluttu þau
hjón til Kyrrahafsstrandarinnar með
fjögur börn svo Sólfríður gæti farið í
framhaldsnám í hjúkrun. Eftir stutta
veru á Íslandi héldu þau aftur til
Vesturheims en nú á austurströnd-
ina þar sem þau hafa búið undanfarin
ár. Þar hélt Sólfríður áfram að vinna
og nema sitt fag, en Gúnni ákvað að
vera heima hjá börnunum sem voru
enn í skóla og fór jafnframt að reka
heimagistingu í húsi þeirra. Hann
innréttaði og lagfærði það sem
þurfti, enda mjög handlaginn. Heim-
ili þeirra var alltaf opið öllum sem
þurftu og vildu og það voru margir í
gegnum árin.
Jafnframt því að vera hótelstjóri
heimagistingarinnar í Sólhlíð var
honum trúað fyrir miklum verðmæt-
um í millilendingu og tengiflugi inn-
an Bandaríkjanna, Íslendingum á
öllum aldri, sem voru að fara út eða
heim og þurftu að fara í gegnum
Baltimore. Hann sótti og fylgdi fólki
út í vél og passaði upp á það af sömu
nærfærni og hann passaði upp á fjöl-
skyldu sína og ástvini. Gúnni var
mikill fjölskyldumaður, sonurinn og
dæturnar þrjár voru alltaf í huga
hans og hann vissi alltaf hvað hver
væri að gera og hvar, þó þau væru á
hinum ýmsu stöðum í heiminum.
Árið 1999 er við ákváðum að flytja
til Vesturheims var það einhvern
veginn svo sjálfsagt að gista hjá þeim
á meðan við vorum að finna íbúð til
að leigja og sem betur fer leigðum
við nálægt þeim. Það reyndist okkur
heillarík ákvörðun, Gúnni og Sóla
greiddu götu okkar með ýmsu móti
og ekki spillti það þegar Gúnni fór
með okkur að versla, enda var hann
sérfræðingur í Mollunum. Hans ann-
að starf var að útrétta fyrir Íslend-
inga það sem ekki fékkst á Íslandi og
senda heim, eins og varahluti í bíla
og síðar bíla sem hann keypti og
keyrði í skip til Norfolk. Hann var
mikill bílamaður, og voru þeir alltaf
glansandi bónaðir. Þegar við spurð-
um hann ráða um síðustu jól var
svarið stutt, Merzedes Benz, það var
hans uppáhald. Það var alltaf sjálf-
sagt að rétta hjálparhönd og teygja
sig eins og þurfti og oft lengra.
Gúnni var símvirki að mennt og
við göntuðumst oft með það að hann
væri vel tengdur í alla staði. Gúnni
hlustaði alltaf á fréttirnar og ís-
lensku gufuna í gegnum Netið, enda
vel inni í málum, bæði íslenskum og
erlendum. Hann var greiðvikinn og
mikil félagsvera, og það var gott að
eiga hann að fyrir okkur, ókunnug í
nýrri heimsálfu þegar einhverjar
upplýsingar vantaði.
Á okkar fyrsta Thanksgiving þeg-
ar flest vantaði í eldhúsið, buðu þau
okkur náttúrlega í mat, við skáluðum
fyrir aldamótunum, héldum upp á
fæðingu fyrsta barnabarns þeirra
(American style, blöðrur og grill-
partí á svölunum hjá þeim), fórum í
frí til Flórída, og fleira mætti telja.
Eftir að við fluttum suður (til Atl-
anta) komu þau í eftirminnilega
heimsókn, þar sem Sólfríður og
Kristín dóttir okkar tóku á móti 36
hamstrabörnum á meðan við hin bið-
um úti í bíl, við vorum nefnilega að
fara í skoðunarferð.
Við vorum alltaf nálægt þeim og
vinskapurinn jókst.
Sólfríður og Gúnni hafa alltaf verið
samrýnd, efldu hvort annað og hófu
líf hvort annars í hærra veldi. Að
baki kraftmiklum manni stendur
stórkostleg kona, sem er búin að
standa eins og klettur sem brotið
hefur á síðastliðin tvö ár. Ár sem
hafa verið erfið og þurftu alla þá
þekkingu sem Sólfríður hafði aflað
sér í hjúkrun og hefur sýnt í verki
hvers einkahjúkrun er megnug. Á
milli veikinda og margra krafta-
verka, hafa þau ferðast á Íslandi,
innan Bandaríkjanna og til Evrópu,
farið ferðir sem þau nutu á einstakan
hátt, en þau hafa alla tíð verið mjög
dugleg að ferðast og skoða umhverf-
ið sem þau hafa búið í hvar svo sem
þau hafa búið. Að njóta hvers dags
og lífsins í heild var þeirra mottó.
En það haustaði og vetraði, rétt
fyrir jól vorum við fjögur samferða
til Íslands. Það var erfitt að ganga út
úr Sólhlíð við þessar aðstæður og
takast á hendur ferðina heim. Ferðin
gekk eins og í sögu, því allir englar
himinsins voru með okkur í þessu
flugi. Á flugvellinum tók Pétur á
móti pabba sínum og fylgdi honum í
stutt stopp uppi á Landspítala þar
sem Ella beið og síðan komu Eva og
Erla. Gúnni hefur verið í faðmi Sól-
fríðar og barnanna alla tíð en aldrei
eins sterkt og upp á síðkastið, þau
hafa borið hann á höndum sér upp á
sjúkrahús og heim aftur. Það hefur
verið ánægjulegt að fylgjast með úr
fjarlægð þeirri ást og umhyggju sem
þau hafa sýnt hvort öðru. Ef hægt er
að tala um góða einkahjúkrun þá
fékk Gúnni þá bestu einkahjúkrun
sem hægt var að fá.
Kæra Sólfríður, Pétur, Ella, Erla,
Eva og fjölskyldur, missir ykkar er
mikill og við biðjum Guð að gefa ykk-
ur styrk á þessum erfiðu tímum.
Minningin um góðan eiginmann, föð-
ur, tengdaföður, afa og vin lifir.
Februarys angel is filled with so much love.
Bearing all the fruit of life,
God’s greatest gift above.
Því miður getum við ekki verið
með ykkur í dag en hugur okkar er
hjá ykkur og íslenski fáninn blaktir í
hálfa stöng á amerískri grund.
Kæri Gúnni, þrautum þínum hefur
linnt og litadýrð himnanna umvefur
sál þína, hafðu bestu þakkir fyrir
samveru og gæsku.
Hver fögur dyggð í fari manns
er fyrst af rótum kærleikans.
Af kærleik sprottin auðmýkt er,
við aðra vægð og góðvild hver
og friðsemd hrein og hógvært geð
og hjartaprýði stilling með.
(Helgi Hálfdánarson.)
Guð veri með þér.
Björg og Þröstur.
Vor sál er himnesk harpa
helgum Guði frá.
Vér lifum til að læra
að leika hana á.
Og þá sem ljúfast leika
þau lög, sem Drottinn ann,
við komu dauðans kallar
í kóra sína hann.
(Sr. G.Á.)
Nú þegar vinur okkar Gúnni hefur
verið kallaður í kór annars lífs, allt of
snemma, er þakklæti og virðing efst í
huga. Hann var einstaklega fær í að
leika ljúft á hörpu sálarinnar og kom
Guðmundur Ingason