Morgunblaðið - 15.02.2007, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. FEBRÚAR 2007 39
MINNINGAR
Oddný mín kæra,
komið er að kveðju-
stund. Undanfarnar
vikur hefur hugurinn verið hjá þér
og minningarnar hrannast upp.
Mér varð litið út um endaglugg-
ann á stofunni minni, það var kom-
ið nýtt fólk í húsið hinum megin.
Og viti menn, við blasti klukku-
strengur á vegg, alveg eins og
klukkustrengurinn á mínum vegg.
Svo hittumst við í Meitils-rútunni
og skellihlógum að þessari tilviljun.
Þetta voru okkar fyrstu kynni fyrir
32 árum.
En þú áttir eftir að hafa ótrúleg
áhrif á líf mitt, því einn daginn
spurðir þú mig hvort ég vildi ekki
komast á skrifstofu, þig vantaði að
fá afleysingu. Ég var til í slaginn
en „afleysingin“ spannaði nákvæm-
lega 23 ár. Þú komst þó sem betur
fer fljótlega í vinnu aftur. Sterkur
vinahópur varð til í vinnunni okkar
og þau bönd halda þó við séum
ekki alltaf að hittast.
Þú dróst mig líka inn í annan
vinahóp sem hittist árlega í tilefni
þorra. Sá hópur fagnaði 30 ára af-
mæli fyrir réttu ári. Höggið var
þungt sem sló mig nokkrum dög-
um síðar er ég frétti af veikindum
þínum. Nú er enn kominn þorri og
ákveðið að blóta hann í kvöld, (9.
febr.) en þess í stað sit ég hér og
minnist þín.
Oddný hér og Oddný þar, það er
með ólíkindum hvað þú hefur kom-
ið miklu í verk á þinni allt of stuttu
ævi. Ég vil trúa því að þér hafi
verið skömmtuð þessi verkefni og
æðri máttarvöld hafi komið þeim
öllum fyrir á stuttum streng lífs-
klukkunnar þinnar.
Oddný mín, hafðu þökk fyrir allt
og allt.
Elsku Jakob, Ásta, Hanna, Anja,
tengdasynir og ömmubörn, aðrir
ættingjar og vinir, guð styrki ykk-
ur og verndi á þessum erfiðu tím-
um.
Sigrún.
Kiwanis-vinkona mín, hún
Oddný Ríkharðsdóttir, er látin
langt um aldur fram. Það er erfitt
að hugsa skýrt, þegar ég skrifa
þessar línur niður.
Ég fékk að vita um andlát Odd-
nýjar mánudagskvöldið 5. febrúar
og nóttin var erfið. Lítið sofið og
tárin streyma niður, minningar
streyma fram.
Mér varð hugsað til allra
skemmtilegu stundanna þegar við
unnum saman, en Oddný var búin
að vera forseti síns klúbbs, Sól-
borgar, ég held oftar en einu sinni,
svæðisstjóri og nú síðast sem
umdæmisféhirðir.
Oddný var vinnusöm og fór allt
vel úr hendi sem hún tók að sér,
sérstaklega fyrir Kiwanis, það sem
ég þekki til.
Ég átti mörg samtölin við Odd-
nýju. Við vorum ekki alltaf sam-
mála en góðvildin og væntumþykja
hennar til allra geislaði af henni.
Hún hreif alla með sér og vildi
gera helst alla sátta og glaða.
Oddný var mikil félagsvera enda
alltaf umvafin góðu fólki.
Á tíu ára afmæli Sólborgar skrif-
aði Oddný um félaga sinn í Sól-
borgu, hana Jóhönnu Kjartans.
Þetta var sumarið 2004 og hugsa
sér, núna í byrjun árs 2007 er
Oddný mín farin sömu leið. Báðar
látnar úr sama illvíga sjúkdómi
sem kallaður er krabbi.
Elsku Oddný mín, það er og
verður mikill sjónarsviptir að þér
og Sólborgarklúbburinn er lamað-
ur af sorg og söknuði. Það erum
Oddný Ríkharðsdóttir
✝ Oddný Rík-harðsdóttir
fæddist á Siglufirði
hinn 27. febrúar
1953. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 2. febr-
úar síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Hafn-
arfjarðarkirkju 12.
febrúar.
við líka Eldborgar-
menn.
Eiginmanni og
börnum þínum send-
um við einlægar sam-
úðarkveðjur. Það er
engin önnur Oddný
Ríkharðsdóttir sem
býður mér bros og
koss.
Oddný mín, þín
minning mun lengi
lifa um ókomin ár hjá
öllu Kiwanisfólki.
Magnús P. Sig-
urðsson, Eldborg.
Það var fyrir þrettán árum að
við kynntumst Oddnýju vinkonu
okkar. Kiwanisumdæmið stóð fyrir
kynningarfundi fyrir konur í Hafn-
arfirði í þeim tilgangi að stofna
nýjan kvennaklúbb. Fundinn sóttu
konur á ýmsum aldri og myndaðist
strax ákveðinn kjarni kvenna sem
gerðust stofnfélagar Kiwanis-
klúbbsins Sólborgar. Á fundinum
tóku fulltrúar umdæmisins sér-
staklega eftir einum gestinum.
Hún sýndi mikinn áhuga á stofnun
nýs klúbbs og augljóst var að hún
þekkti til Kiwanisstarfsins. Odd-
nýju var falið það hlutverk að
verða fyrsti forseti klúbbsins og
sinnti hún því starfi af miklum
dugnaði og alúð. Eftir því sem árin
liðu og við fórum að kynnast betur,
fundum við hversu ótrúlega heppin
við vorum að fá að kalla hana vin-
konu okkar.
Oddný var alltaf samkvæm
sjálfri sér og kom til dyranna eins
og hún var klædd. Hún fór ekki í
manngreinarálit og sagði skoðun
sína umbúðalaust. Hún var fljót að
sjá út styrkleika hvers og eins og
var óþreytandi að hvetja fólk til
dáða á sama tíma og hún sjálf dró
ekki úr afköstum sínum hvort sem
var í félagsstarfi eða öðru. Hún var
alltaf svo jákvæð og ef hún þurfti
að biðja um greiða þá var hún
reyndar búin að tilkynna manni
það áður að maður gat sagt „já“
eða „já já“.
Eitt af því dýrmætasta sem
manni getur hlotnast á lífsins leið
er að eignast vini og því er það
mjög erfitt að takast á við það að
vinir manns veikist alvarlega, og
þegar við fengum þær fréttir að
vinkona okkar hefði greinst með
lungnakrabbamein þá þyrmdi yfir
okkur. Við gerðum okkur grein
fyrir að baráttan gæti orðið henni
og fjölskyldunni erfið. Í fyrstu gát-
um við glaðst yfir góðum fréttum,
að meinið hefði ekki stækkað og
við fylltumst bjartsýni á að hún
myndi yfirstíga þessa erfiðleika.
Það var mjög erfitt, en um leið
þroskandi, að fylgjast með vinkonu
okkar takast á við þetta „verkefni“
eins og hún orðaði það. Jákvæðari
manneskju er erfitt að finna og
sögnin að gefast upp var ekki til í
orðaforða hennar. Aðspurð hafði
hún það alltaf gott. Hún var ótrú-
lega dugleg og var ávallt full bjart-
sýni, og það var aðdáunarvert að
fylgjast með hvernig hún breiddi
verndarvæng sinn yfir fjölskylduna
sem var henni allt og hún var svo
stolt af. Hún var huggarinn.
Við viljum þakka vinkonu okkar
fyrir samfylgdina. Hún hefur gefið
okkur svo margar fallegar minn-
ingar til að ylja okkur við, minn-
ingar sem við getum sótt í þegar
okkur líður illa. Dýrmætari gjöf er
vart hægt að hugsa sér.
Við biðjum góðan Guð að styrkja
Jakob og fjölskyldu á erfiðum
tíma.
Halla, Guðmundur
og fjölskylda.
Það er sárara en orð fá lýst að
þurfa að kveðja hana Oddnýju,
sem var enn í blóma lífsins og
hefði átt að eiga mörg góð ár fram-
undan, því þetta geta oft verið
bestu árin þegar börnin flest eru
farin að heiman og gamla settið
getur dúllað sér við ýmislegt sem
bæði hafa gaman af. Eins og Obbi
og Oddný voru svo dugleg við,
ótrúlega samrýnd og gerðu margt
saman. Ferðuðust hingað og þang-
að, utanlands sem innan.
Oddný var ekki bara konan hans
Obba frænda, heldur var hún góð
vinkona mín líka, og kom mér t.d.
inn í Kiwanisklúbb sem hún stofn-
aði ásamt fleiri konum í Hafnar-
firði. Þar unnum við mikið saman
og alltaf var hægt að leita til henn-
ar ef mann vantaði upplýsingar í
sambandi við Kiwanis eða það sem
laut að félagsstarfinu. Þarna var
hún algjör driffjöður og frábær fé-
lagi okkar líka. Hún tók allt að sér
sem hún var beðin um og rúmlega
það. Síðasta verkið fyrir klúbbinn
vann hún á spítalanum viku fyrir
andlát sitt, en þá hjálpaði hún mér
að vefja upp happdrættismiða fyrir
gestafundinn sem átti að vera um
kvöldið. Oddný var mjög virk og
hafði gaman af félagsmálum og var
búin að vinna mikið og óeigin-
gjarnt starf í þágu sveitarfélagsins
í Þorlákshöfn og Sundfélags Hafn-
arfjarðar.
Oddný gat verið mjög ákveðin
og lá ekki á sínum skoðunum en
var líka mjög fylgin sér. Hristi upp
í ýmsum málum innan Kiwanis og
lét það ekki stoppa sig þó hún væri
jafnvel eina konan í þessu karla-
veldi.
Hún gat verið snögg upp á lagið
og var fljót að svara fyrir sig en
samt var ótrúlega stutt í mjúku
hliðina á henni. Hún var hörkudug-
leg og þekkti örugglega ekki orðið
leti. Húmorinn var í góðu lagi hjá
henni og mjög létt yfir henni.
Hún var mikil fjölskyldukona og
leið best í faðmi fjölskyldunnar, og
hafði mjög gaman af að vera með
barnabörnunum. Börnin mín nutu
einnig góðs af henni og munu
sakna hennar mikið. Hún spjallaði
alltaf við þau og fylgdist vel með
því sem þau voru að gera.
Það hefur dunið á ýmsu í fjöl-
skyldu okkar Jakobs og hefur hún
reynst frábærlega í þeim áföllum
öllum. Alltaf til taks og greiðvikin,
boðin og búin ef hún gat eitthvað
létt undir, enda líkaði öllum í fjöl-
skyldunni vel við hana.
Oddný var algjör baráttujaxl og
á þessu ári sem hún er búin að
berjast við veikindin lét hún engan
bilbug á sér sjá. Hún ætlaði sér
ekki að gefast upp og aldrei heyrð-
ist hún kvarta þó henni liði ekki
alltaf vel, það var ekki hennar stíll.
Hún sagði alltaf „allt það besta“ ef
maður spurði hvað hún segði, þar
til svona í vikunni áður en hún dó
þá sagði hún „svona þokkalegt“ og
þá vissi maður að hún var orðin
ansi slæm en í vinnuna dreif hún
sig meira og minna þar til hálfum
mánuði fyrir andlátið.
Þó hún hafi þurft að lúta í lægra
haldi fyrir sjúkdómnum þá er hún
komin á góðan stað og líður vel
núna. Góða nótt, Oddný mín, og
takk fyrir samfylgdina.
Okkar innilegustu samúðar-
kveðjur til Jakobs, dætranna og
þeirra fjölskyldna. Guð veri með
ykkur og styrki ykkur.
Guðbjörg Pálsdóttir
og fjölskylda.
Hún Oddný kom inn í fjölskyldu
Jakobs okkar sem ung stúlka en
var alin upp hjá ömmu sinni og
fjölskyldu á Siglufirði, yndisleg og
dugleg við hlið Jakobs.
Þau byggðu sér fallegt heimili
og saman eignuðust þau þrjár dæt-
ur og Jakob átti eina dóttur fyrir,
sem var eins og þeirra.
Ekkert mál var þegar Aðalheið-
ur og Sturlaugur fluttu til þeirra í
Þorlákshöfn og þar fór mjög vel
um þau hjá samhentri fjölskyldu
og þökkum við það innilega.
Hún Oddný var gædd mikilli
viljafestu, einurð og hispursleysi.
Hún var góðviljuð og raunsæ og
mat hennar á umhverfi sínu kom
fram af skarpskyggni og festu.
Það er erfitt að sjá á eftir þess-
ari yndislegu konu og margir sem
eiga um sárt að binda.
Okkar innilegustu samúðar-
kveðjur til þín, elsku Jakob, dætur
og fjölskyldur. Guð veri með ykk-
ur.
Margrét og Hjalti.
✝
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
BJÖRG SIGURRÓS JÓHANNSDÓTTIR,
Mið-Mói
í Fljótum,
andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
laugardaginn 3. febrúar.
Útför hennar fer fram frá Sauðárkrókskirkju laugar-
daginn 17. febrúar kl. 13.00.
Jarðsett verður að Barði í Fljótum.
Páll Ragnar Guðmundsson,
Guðmundur Óli Pálsson, Guðrún Kristín Kristófersdóttir,
Sigríður Pálsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Sambýlismaður minn, faðir okkar, fósturfaðir og afi,
ÁSGEIR SIGURÐSSON,
Ljótarstöðum,
Skaftártungu,
andaðist á Landspítalanum aðfaranótt sunnudags-
ins 11. febrúar.
Útför hans fer fram frá Grafarkirkju laugardaginn
17. febrúar kl. 14.00.
Helga Bjarnadóttir,
Fanney Ásgeirsdóttir,
Heiða Guðný Ásgeirsdóttir,
Stella Sverrisdóttir,
Ásta Sverrisdóttir
og María Ösp Árnadóttir.
✝
Ástkær faðir okkar, stjúpfaðir, tengdafaðir, afi, lang-
afi og langalangafi,
TEITUR KJARTANSSON,
Vörðum, Landsveit,
áður bóndi í Flagbjarnarholti,
verður jarðsunginn frá Skarðskirkju, Landsveit,
föstudaginn 16. febrúar kl. 14:00.
Brynjólfur Teitsson, Guðrún Þorleifsdóttir,
Margrét Teitsdóttir,
Kristrún Kjartans, Aðalbjörn Þór Kjartansson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, afi, tengdafaðir og fyrrver-
andi eiginmaður,
GÚSTAF R. ODDSSON
leigubílstjóri,
Espilundi 9,
Akureyri,
lést á heimili sínu mánudaginn 12. febrúar.
Útför fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn
23. febrúar kl. 13:30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim, sem vilja minnast
hans, er bent á Hjartaheill.
Stella Gústafsdóttir, Ingimar Eydal,
Markús Gústafsson, Anna Guðný Guðmundsdóttir,
Sonja Stelly Gústafsdóttir,
Ute Stelly Oddsson
og barnabörn.
✝
Elskulegur sambýlismaður minn, fósturfaðir okkar,
bróðir og mágur,
GUÐFINNUR STEFÁN FINNBOGASON,
Miðhúsum,
Strandabyggð,
sem lést laugardaginn 10. febrúar, verður jarð-
sunginn frá Kollafjarðarneskirkju laugardaginn
17. febrúar kl. 14.00.
Arnheiður Guðlaugsdóttir,
Rakel Guðfinnsdóttir,
Kristján Garðarsson,
Ásta Bjarnadóttir, Margeir B. Steinþórsson,
Guðný Finnbogadóttir, Ragnar Þorleifsson,
Sigurbjörn Finnbogason, Sigurbjörg Ísaksdóttir,
Bjarney R. Finnbogadóttir, Óskar Fannberg Jóhannsson.