Morgunblaðið - 17.02.2007, Page 52

52 LAUGARDAGUR 17. FEBRÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Guðfinnur Stef-án Finnbogason
fæddist á Miðhúsum
í Kollafirði í
Strandasýslu 13.
febrúar 1938. Hann
lést 10. febrúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Guðbjörg
Sigurðardóttir, f. 14.
júlí 1911, d. 19. apríl
1999 og Finnbogi
Finnbogason, f. 27.
desenber 1891, d.
29. febrúar 1976
bændur í Hlíð og
Miðhúsum.
Systir Guðfinns sammæðra er
Ásta Bjarnadóttir, f. 13. nóvember
1934. Fyrri maki Steingrímur
Bergmann Loftsson, 13. maí 1977.
Maki Margeir B. Steinþórsson. Al-
systkini Guðfinns eru Guðný, f. 13.
okt. 1939, maki Ragnar Þorleifs-
son, Sigurbjörn, f. 4. jan. 1941,
maki Sigurbjörg Ísaksdóttir.
Bjarney Ragnheiður, f. 22. maí
1954, maki Óskar Fannberg Jó-
hannsson.
Fyrrverandi sambýliskona Guð-
finns var Ólöf Ásta Kristjáns-
dóttir, f. 28. apríl 1942. Börn henn-
ar eru Höskuldur, f. 21. júní 1958,
Kristján, f. 7. janúar 1965, kona
hans er Herdís Reynisdóttir, f. 6.
ágúst 1970, og Rak-
el, f. 30. maí 1969.
Sambýliskona
Guðfinns frá árinu
2000 er Arnheiður
Guðlaugsdóttir, f.
16. júní 1953. For-
eldrar hennar eru
Steinunn Anna Guð-
mundsdóttir, f. 5.
sept. 1931 og Guð-
laugur Torfason, f.
12. apríl 1930, d. 13.
júní 1996.
Guðfinnur ólst
upp í Hlíð í Fells-
hreppi til 16 ára aldurs en flutti þá
með foreldrum sínum og systk-
inum að Miðhúsum og gekk í
barnaskóla í hreppnum. Hann var
í hreppsnefnd Fellshrepps og jafn-
framt oddviti hreppsins frá 1970–
1974. Formaður Búnaðarfélags
Fellshrepps 1988–1994. Guðfinnur
var aftur í hreppsnefnd Brodda-
neshrepps frá 1995–1998. Þá var
hann í kjörstjórn hreppsins frá
1998–2006 ásamt fleiri trún-
aðarstörfum. Hann var fréttarit-
ari fyrir DV í Strandasýslu um
nokkurra ára skeið og skrifaði
margar greinar í blöð og tímarit.
Guðfinnur verður jarðsunginn
frá Kollafjarðarneskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Ferð þín er hafin.
Fjarlægjast heimatún.
Nú fylgir þú vötnum
sem falla til nýrra staða.
Og sjónhringar nýir
sindra þér fyrir augum.
(Hannes Pétursson.)
Fyrstu geislar sólar eru að nálgast
bæinn. Það vantar aðeins nokkra
metra að sólin skíni á stofugluggann,
á burknana sem fagna birtunni líkt
og mannfólkið. Eitt af síðustu verk-
um okkar saman var að skipta um
mold á burknunum svo þeir gætu
breitt úr sér í sumar.
Þegar við komum úr fjárhúsunum
nokkru fyrir kveðjustundina sagðir
þú að nú væri sólin farin að skína á
fjárhúsin og stutt væri í að hún kæmi
heim að bæ.
Aldrei hefur mér verið það jafn-
ljóst og undanfarna daga hvað það er
mikilvægt að grípa daginn og njóta
hvers augnabliks sem kemur. Nú var
komið að því að þú hafðir hug á að
hætta búskap og snúa þér að öðru
eins og að sitja á Þjóðarbókhlöðunni
og lesa eða skrifa.
Þú sagðist tilbúinn að yfirgefa
sveitina og flytja en sagðir þó eftir
síðustu læknisrannsókn að ef ekkert
kæmi út úr henni vildir þú helst búa
tvö ár í viðbót. Ferðalagið er þó hafið
svo óvænt og án þess að þú værir
ferðbúinn og sannast að enginn ræð-
ur sínum næturstað. Líkt og burkn-
arnir í glugganum finnst mér ég hafa
verið sólarmegin að hafa fengið
þennan tíma í þessari fallegu sveit
sem er í mínum huga heilagur staður.
Fengið að njóta samverunnar með
þér þó tíminn hafi verið of naumur
sem okkur var gefinn. Muna öll verk-
in sem við unnum saman bæði stór og
smávægileg. Hversdagslegir hlutir
eins og að gefa krumma daglega eða
smáfuglunum sem komu á eldhús-
gluggann ef við vorum sein fyrir eru
núna góðar minningar. Allar kind-
urnar sem þú leyfðir mér að halda
heima á haustin jafnvel þó þú vissir
að þær gæfu aldrei arð eru mér núna
gleðigjafar ásamt Hnetu minni og
Uglu sem sofa í rúminu þínu og skilja
ekki hvert þú hefur farið.
Ég veit að þú verður með okkur
áfram og gefur okkur styrk þó sorgin
sé óbærileg og sporin þung sem
framundan eru. Guð geymi þig og
verndi elsku hjartað mitt og þakka
þér fyrir árin sem við áttum saman.
Arnheiður.
Enn og aftur erum við minnt á
hversu lífið og tilveran getur verið
ósanngjörn. Elsku frændi minn, Guð-
finnur Stefán eða Dúddi frændi í
Miðhúsum er látinn. Mér/okkur var
brugðið við að heyra um Dúdda
frænda sem hefur í gegnum tíðina
verið okkur sem yndislegur, hlýr,
skemmtilegur og dagfarsprúður
maður og hófstilltur í allri fram-
göngu. Margt er þér að þakka og
margs að minnast fyrir öll þau ár sem
við vorum saman í Miðhúsum og þeg-
ar þú komst í tesopa til okkar Árna
og krakkanna til Hólmavíkur. Það
eru ófá skiptin sem við fjölskyldan
komum við í Miðhúsum gegnum tíð-
ina, til ömmu Guðbjargar og Finn-
boga afa, Dúdda frænda og Ástu og
barna. Alltaf var svo gaman að vera í
kringum þig. Þú gast alltaf sagt svo
skemmtilegar sögur og vel lesinn
varstu og hafðir yndi af bókum og líf-
inu í kringum þig. Þú hafðir unun af
búrekstri og sveitinni þinni, varst
vinur vina þinna og lést þér mjög um-
hugaðum þitt samferðafólk. Þegar ég
hitti þig í sumar sagðirðu mér að
koma endilega við í sopa. En því mið-
ur er maður alltaf að flýta sér, ég ætl-
aði að koma við næst, en svona er líf-
ið. Nú ertu kominn til mömmu þinnar
og pabba og veit ég vel að þar ertu í
hlýjum og góðum faðmi. Ég vil þakka
þér fyrir mikla frændsemi,vináttu og
velvild í okkar garð í gegnum tíðina.
Þín verður sárt saknað af fjölskyld-
unni. Hafðu hjartans þökk fyrir og
guð blessi minningu þína, elsku
frændi.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem)
Innilegar samúðarkveðjur til Arn-
heiðar, systkina og fósturbarna
þinna. Sendum öðrum aðstandend-
um okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Þín frænka
Kristín Steingrímsd. og fjölsk.
Þau sorgartíðindi að Dúddi frændi
er látinn fær mig til að setjast niður
og grafa upp nokkrar minningar af
honum og Miðhúsum. Ég var þar
aldrei í sveit á sumrin, en iðulega var
komið þar við, annaðhvort á leið okk-
ar norður í Kelduhverfi eða á leið
suður þaðan. Ég var ekki hár í loftinu
á þessum ferðalögum, en mér samt
treyst fyrir því mikilvæga verkefni
dagsins að gefa heimalningunum í
Miðhúsum. Svo kom fyrir að önnur
erfið verkefni sem hæfðu rétt rúm-
lega eins metra háum dreng voru
fengin honum í hendur. Það er sterkt
í minningunni gestagangurinn á
sumrin í gamla húsinu, Miðhúsum.
Oftar en ekki var búið um okkur
systkinin á stofugólfinu og fór ekki
illa um okkur þar. Aðrir fermetrar í
húsinu voru oft undirlagðir dýnum
með öðrum næturgestum. Svo vakn-
aði maður á morgnana og fékk að
sjálfsögðu hafragraut og slátur.
Þegar Dúddi kom í dráttarvéla
innkaupaferðir sínar til Reykjavíkur,
eða í öðrum erindagjörðum, þá gát-
um við endurgoldið honum að hluta
Miðhúsagestrisnina. Mömmu fannst
alltaf jafnundarlegt að bjóða honum
„bara“ uppá soðið vatn að drekka.
Henni fannst eins og það væri að gefa
honum ekkert. En hann var sáttur
við það og íþróttasinnaður drengur
heillaðist af þessu heilbrigði,
(kannski það sé honum að þakka að
ég drekk ekki kaffi í dag). Ég hef oft
hugsað um þann tíma og þolinmæði
sem hann hafði þegar hann keyrði
dráttarvélarnar heim til sín í Miðhús
frá Reykjavík.
Dúddi var ákaflega fróður um
margt. Á menntaskólaárum mínum
þegar ég var að gera ritgerðir í Ís-
landssögu, hringdi ég í frænda og
fékk að heyra hans sjónarhorn. Ég
man eftir einni slíkri sem var um þró-
un byggðar úr torfkofum. Ég sló á
þráðinn og fékk góð ráð. Topprit-
gerð, hæsta einkunn og sérstakt hól
fyrir þroskaða yfirsýn á málinu. Ég
eignaði mér þetta á sínum tíma, að
sjálfsögðu, kennarinn þurfti ekkert
að vita af langlínusímtalinu.
Aðdáunarverð fannst mér sú þol-
inmæði að tefla bréfskákir sem hann
gerði mikið af á þessum árum. Ég
klóraði mér í höfðinu yfir því þegar
hann sagði mér að sumar skákirnar
höfðu tekið nokkur ár. Ekki sér mað-
ur þetta nú á dögum. Dúddi var líka
forvitinn um mína hagi þegar við hitt-
umst. Mér þótti alltaf vænt um það
hvað hann var vel inni í því sem ég
var að gera í íþróttum. Mér leiddist
aldrei að tala við hann um handbolta
og fótbolta.
Ég hitti hann síðast sumarið 2005.
Fór gagngert til að fá lánaða bók sem
var ófáanleg í Reykjavík. Stefnan hjá
okkur Önnu var að fara norður í
fyrrasumar og kíkja í heimsókn. En
því miður varð ekkert úr því. Við
verðum bara að lifa með minningu
um góðan mann.
Elsku pabbi og allir sem syrgja
Dúdda frænda, Guð styrki okkur. Við
vitum öll að góður drengur er horfinn
frá okkur og við verðum að ylja okk-
ur með minningum um hann. Kalla
fram allt það jákvæða sem hann
skildi eftir. Muna eftir hæga göngu-
laginu og vel valdra og ígrundaðra
orða sem komu frá honum. Minnast
þess þegar hann lagði áherslu í máli
sínu þá hækkaði aðeins rómurinn og
varð skýrari og eftir fylgdi smá
áhersluþögn. Nú verður þessi
áhersluþögn enn áhrifaríkari.
Finnbogi Grétar Sigurbjörnsson.
Guðfinnur Stefán
Finnbogason
✝ Jenný Jóns-dóttir fæddist á
Reykjanesi í Árnes-
hreppi á Ströndum
5. febrúar 1914.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Ísafjarðar 7.
febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Jón
Guðmundsson, f.
1885, d. 1967 og
Sólveig Stefanía
Benjamínsdóttir, f.
1890, d. 1948.
Systkini Jennýjar
eru Kristinn Hallur, f. 1912, d.
2000, Guðmunda Þorbjörg, f.
Dröfn, f. 23. desember 1972 og
Sigurður Hrafn, f. 16. júlí 1980.
2) Sólveig Stefanía, f. 23 ágúst
1949, maki Grétar S. Pétursson,
f. 3. febrúar 1946. Börn þeirra
eru Kristinn Daníel, f. 29. maí
1969, Pétur Þór, f. 19 maí 1973,
Veigar, f. 7. janúar 1976 og Arna,
f. 4. júní 1984. 3) Óskírður dreng-
ur, f. og d. 12. október 1950. 4)
Guðmundur Ágúst, f. 17. nóv-
ember 1951, maki Elín Bjarna-
dóttir, f. 6. júní 1950. Dætur
þeirra eru Una Hlín, f. 28. janúar
1975. Jenný, f. 24. september
1976 og Helena, f. 1. nóvember
1983. Fyrir átti Kristinn Bryn-
hildi, f. 25. júlí 1935, og Selmu, f.
9. júní 1938.
Útför Jennýjar verður gerð frá
Ísafjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
1916, d. 2005, Unnur
Aðalheiður, f. 1917,
d. 1991, Hrefna Lí-
neik, f. 1919, Hulda,
f. 1921 og Benjamín
Jóhannes, f. 1927, d.
1992.
Jenný giftist
Kristni D. Guð-
mundssyni, f. 1913,
d. 1985. Þau eign-
uðust fjögur börn,
þau eru: 1). Hrafn-
hildur, f. 3. desem-
ber 1947, maki Sig-
urður Ágústsson, f.
26. júní 1944. Börn þeirra eru
Jenný, f. 6. mars 1970, Jóhanna
Elsku besta amma mín, þú varst
alveg einstök amma, þú varst búin
eiginleikum og kostum sem margir
reyna allt sitt líf að öðlast. Ég ætla
að byrja á að kveðja þig með einu af
þínum uppáhaldsljóðum.
Það var eitt kvöld, að mér heyrðist hálf-
vegis barið.
Eg hlustaði um stund og tók af kertinu
skarið.
Eg kallaði fram, og kvöldgolan veitti mér
svarið:
„Hér kvaddi lífið sér dyra, og nú er það
farið.“
(Jón Helgason.)
Já, nú ertu flogin. Þú skilur eftir
þig stóran og mikinn hóp af ástvin-
um og vinum sem horfa með söknuð í
hjarta til morgundagsins. Hvernig
verður það að hafa þig ekki meðal
okkar höfðingjann sjálfan eins og ég
stríddi þér oft með að kalla þig?
Það er svo margt sem mig langar
að segja við þig að skilnaði, flest sem
ég hef sagt þér margsinnis áður en
finnst ég aldrei segja nógu oft.
Þú átt mikinn þátt í mörgum af
mínum bestu minningum, bæði þeg-
ar ég var yngri og eins nú á síðustu
árum. Við áttum margar góðar
stundir saman. Manstu hvað við sát-
um oft saman og spjölluðum, öll ljóð-
in sem þú kenndir mér og sem við
fórum með saman á seinni árum?
Manstu öll þau skipti sem þú komst
til Bandaríkjanna að heimsækja
okkur, hvað við skemmtum okkur
vel saman? Ekki má nú gleyma að
minnast á allt okkar alræmda búð-
arölt.
Amma mín, þú gafst mér þá gjöf
að njóta þess að lesa ljóð og á ég svo
sannarlega eftir að sakna þess að
geta ekki hringt í þig til þess að
segja þér frá öllum nýju ljóðunum
sem ég er að lesa. Minningarnar
gleymast aldrei, þú gleymist mér
aldrei.
Þegar þú heimsóttir okkur Peter
til Bandaríkjanna naut maðurinn
minn þess að kynnast þér og þínu
hlýja hjarta. Alexandra Jenný talar
alltaf um hversu góð þú varst og
minnist hún oft á það hversu húðin á
þér var alltaf mjúk þegar hún strauk
þér um vangann. Sumarið 2001 varst
þú stödd hér í heimsókn hjá okkur
og tókst þátt í því kraftaverki að son-
ur okkar fæddist, hann Siggi Aaron.
Allt sem þú hefur sýnt mér og
kennt mér í gegnum árin lifir í því
sem ég nú kenni krökkunum mínum,
henni Alexöndru Jenný og Sigga
Aaron. Að lokum langar mig að
kveðja þig með ljóðinu Dans, eftir
Huldu.
Skínið, stjörnur, skært í kvöld
Skjálfið í töfraloga
Himinvöld, himinvöld,
hefjið norðurljósatjöld
um allan blálofts-boga.
Brenni næturblysin öll
bæði á himni og jörð,
stafi grundir, fell og fjörð.
Fagurt sé og ljómandi
úti og inni.
Nú dansa ég, nú dansa ég
í síðasta sinni.
Tendrið, þernur, ljós við ljós,
látið sali skína.
Sumarrós, sumarrós,
síðasta blik við haustsins ós,
ljá mér liti þína;
anga þú mér upp við barm
eina fagra nótt –
Seinna verður vetrarhljótt. –
Þú skalt „deyja“ í geislunum
af gleðinni minni.
Nú dansa ég, nú dansa ég
í síðasta sinni.
Ómið, strengir, undurmilt,
eins og vor í lundi,
angurstillt, æskutryllt.
Engri stund skal verða spillt,
unz dagur bregður blundi.
Allra stjarna stjörnuljós
stafar mína brá. –
Kvíðinn horfir hljóður á –
senn mun loka hliðunum
sorg að Eden minni.
Nú dansa ég, nú dansa ég
í síðasta sinni.
Elsku amma, megi friður og ham-
ingja dansa með þér í gullsölum
himnanna. Með þakklæti, virðingu og
einlægri ást kveðjum við þig.
Þín
Jenný Sigurðardóttir, Peter,
Alexandra Jenný og
Siggi Aaron.
Elsku besta amma mín.
Mikið sakna ég þín. Yndislega
amma mín. Af hverju finnst mér eins
og þú sért ekki farin? Ertu kannski
hér, hjá mér, að horfa niður á mig þar
sem ég skrifa þetta núna, og glottir
út í annað! Ef þú ert hér, þá veit ég að
ég hef ekki bara bestu ömmu, sem
hægt er að hugsa sér, hjá mér, heldur
dásamlega manneskju sem var svo
mörgum kostum búin. En hvað ég er
heppin. Takk fyrir að vera hjá mér.
Nærvera þín hefur ætíð varpað gleði
og umhyggju í kringum mig. Þú
gleymist mér aldrei.
Mikið á ég eftir að sakna góðu
samræðna okkar, um allt milli him-
ins og jarðar. Þó sérstaklega þegar
við gátum talað um öll frumskógar-
dýrin, og gleymt okkur í því. Hlegið
saman að alls kyns vitleysu, gert
grín að minnstu hlutum, og notið
þess að vera saman og fá okkur súpu
þegar þú komst í bæinn. En hvað
það var gaman. Það var okkar stund
sem við varðveittum alltaf vel og
hlökkuðum ávallt til.
Ég er svo ánægð og glöð í hjarta
mínu að hafa farið með þér til
Bandaríkjanna. Manstu hvað við
skemmtum okkur vel saman.
En vittu til, amma mín, nú getur
þú ferðast um öll heimsins höf þegar
þig langar, nú getur þú ferðast um
heiminn frjáls eins og fuglinn. Ég
ferðast með þér í huganum og þegar
mig dreymir sé ég það sem gerst
hefur í ferðum okkar saman. Við
munum skemmta okkur konuglega
eins og okkur einum var lagið.
Beizkustu tárin, sem falla við grafir,
eru vegna orða sem voru aldrei sögð,
og verka sem voru aldrei unnin.
(Höf. ók.)
Elsku amma mín, megir þú hvíla á
meðal englanna, þú munt ávallt hvíla
í hjarta mínu.
Þín
Jóhanna.
Mig langar að minnast Jennýjar
ömmu með nokkrum orðum. Það var
alltaf eitthvað við hana sem allir
kunnu svo vel við. Fyrir mitt leyti
get ég sagt að hún er ein sú allra
besta og hjartahlýjasta manneskja
sem ég hef þekkt í mínu lífi. Ég man
eftir svo mörgu skemtilegu um hana,
Jenný Jónsdóttir