Morgunblaðið - 25.02.2007, Síða 37

samfélögin, bæði á sviði vatnsöflunar
og skólamála. Sendinefndinni er gerð
grein fyrir mikilvægi þess að geta
treyst á örugga vatnsöflun. „Þá þurf-
um við ekki öll að flytja búferlum þótt
hjarðmennirnir flytji sig til með
hjarðirnar eftir því hvar beitilönd er
að finna – konur, börn og aldraðir
geta átt fastan samastað þar sem
vatnsöflun er örugg og trygg,“ segir
annar höfðingjanna á fundinum.
Þegar fundinum lýkur er komið að
hádegisverði hjá börnunum. Átján
börn standa í röð ásamt hundspotti
og bíða matar
síns. Þau fá mat-
inn á gulum plast-
diskum og borða
hann á jörðinni.
Svo er boðið
heim: annar höfð-
ingjanna býður
íslensku sendi-
nefndinni að
skoða bústað sinn
og heilsa upp á
fjölskylduna,
konur og börn.
Það er til marks
um gestrisnina að
hann hefur klætt
sig upp að forn-
um sið með vopn
sín og verjur.
Heimilið er girt
af og innan þess
þrjú hús, útvegg-
ir úr timbri og
leir á þaki, eldhús
og svefnskálar.
Þar er líka afgirt
svæði fyrir naut-
peninginn. Í eld-
húsinu malar ein
kvennanna korn.
Á heimleið er
staldrað við um
stund í Etanga-
þorpinu og skoð-
uð borhola eftir
vatni sem Íslend-
ingar kostuðu og hefur reynst vel.
Við lítum líka inn til barna í þriðja
leikskólanum sem starfræktur er í
tjaldi og þaðan er síðan haldið til
fundar við fulltrúa þorpsins undir
forystu þorpsforingjans sem jafn-
framt var talsmaður æðsta höfðingja
ættbálksins. Það er samvinnuhljóð í
fundarmönnum, bæði íslenskum og
namibískum. Heimamenn vilja meira
vatn og meiri menntun fyrir börnin.
Þegar ekið er út úr þessari veröld
sem er svo ósnortin af efnishyggju
nútímamannsins er tæpast hægt að
verjast þeirri hugsun að það væri
sambærilegt við náttúruspjöll að
hrófla við lífsháttum Himbanna. Rétt
samt og skylt að undirstrika að í sam-
skiptum við Þróunarsamvinnustofn-
un ráða Himbarnir sjálfir för – en lík-
ast til er óumflýjanlegt annað en að
nútíminn birtist fyrr en síðar líkt og
stórvirkar vinnuvélar og umbreyti
því sem áður var. Ýmsir telja að sú
kynslóð sem nú ber uppi samfélag
Himbanna uppi á namibísku öræf-
unum verði sú síðasta sem lifir að
hætti forfeðranna. Með næstu kyn-
slóð verði horfin þessi fagra veröld
ævafornrar menningar hirðingja-
samfélags Himba.
Hvort því verði forðað leiðir tíminn
í ljós.
Tíguleg Himbakonur bera íburðarmikið skart úr ýms-
um efnum um höfuð, háls og ökkla sem segir m.a. til
um hjúskaparstöðu og kynþroska. Þær bera einnig á
sig heimagert rauðleitt krem úr smjörfeiti, okk-
urgulum lit og kryddjurtum.
Höfundur er almannatengslafulltrúi
Þróunarsamvinnustofnunar Íslands.
» Á áttunda áratug
síðustu aldar töldu
ýmsir að Himbar væru
að deyja út, þá drápust
níu af hverjum tíu
nautgripum þeirra í
óskaplegum þurrkum.
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 25. FEBRÚAR 2007 37
ÞAKRENNUKERFI
á öll hús – allsstaðar
Smiðjuvegi 74
Sími 515 8700
BLIKKÁS –