Skinfaxi - 01.11.1938, Qupperneq 4

84
SIÍINFAXI
iþróttin, sýnir þó hér sitl sanna eðli: leik, kapp, vald
yfir sjálfum sér, gleði — umfram allt gleði.
Ó, livað allt var fagurt, hreint og hressandi! Og þó,
þegar maður sat þarna og horfði yfir þessa vorgróandi
af björtum manndómi, varð maður þess allt i einu var,
að þreytan var farin að herpa augun saman. Menn höfðu
ekki sofið mildð nóttina á undan. Klukkustund eftir
klukkustund höfðu menn setið og beðið, í kveljandi
ótta, eftir boðunum, sem útvarpið flutti utan úr Ev-
rópu og hlandaði ruddalega sígildri tónlist frá tímalaus-
um heimi óþrotlegs samræmis. Nú virtust þessar næt-
urstundir aðeins Iiafa verið martröð, sem vakan liefði
fjarlægt. En þær voru engin martröð, þær voru raun-
veruleiki, hve óliugsandi sem það virðist. Raunveru-
leiki, áþreifanlegri en sólskinið, blíða haustkyrrðin, tig-
ulsteinsveggir fþróttavallarins. Einmitt núna, þegar
verið var að hirða kornið úl um alla Evrópu og sænsk
æska var að vinna sigra sína i barnslegum, farsælleg-
um leik, sátu nokkrir herramenn einhverstaðar og
kváðu á um það, hvort heimurinn skyldi vera gerður
að helvíti eða ekki. Þetta var brjálsemi. Hjartað veinar
i brjóstinu af hugsuninni einni um þetta. Nokkur orð
í opinberri tilkynningu áttu að ráða því, hvort þessi
ifagri og saklausi mannkynsgróður ætti að fá að vaxa
frjáls og sterkur, eins og náttúran ætlast til, eða hann
á að verða tættur sundur í blóð og þarmaleðju og
dauðavein í andstyggilegri beinakvörn striðsins. —
Og ekki einungis þessi æskulýður. Það er lika til
æskulýður annarstaðar, i Hitlerjugend og tékknesku
Sokolfélögunum. Og um alla Evrói)u er til annarskon-
ar æskulýðskjarni en sá, sem hér liefir safnazt saman:
piltar og stúlkur, sem eru einmitt núna, með sælli, æs-
andi lausnarkennd að uppgötva heim hugsjónanna i
ritum Platons; sem eru með múturámum röddum og
glóandi vöngum af heilagri gremju að ræða um frels-
un mannkynsins frá ofbeldi, lilutdrægni og grimmri