Skinfaxi - 01.11.1938, Qupperneq 44

124
SKINFAXI
um upp af eigin ramleik, komst á 100. ári8 og sá marga
afkomendur sína vel bjargálna á bændavísu. Eg held,
að bún hafi verið eiris fundvis á köllun sina í lífinu
og riiörg alþýðukonan er riú iá tímum.
19. öldin er einhver merkilegasti tímirin i sögu lands
vors, því að bún fóstraði þá bændastétt, sem hóf sig
úr þeixn mestu þrengingum, sem þjóðin hefir nokkuru
sinni ratað i. Allar framfarir á þessari öld eru reistar
á þeim grundvelli, sem þá var lagður, því að án lians
hefðum við sokkið ofan i það, að verða skrælingjar.
Eg held, að æskumönnum i sveitum landsins sé hollara
að minnast afreka þeirra bænda, sem þá lifðu, heldur
en að hugsa sér þá sem aukvisa, sem yfirleitt liafi verið
lirækt á. Og eg vona, að sá hugsunarliáttur nái aldrei
að festa rætur með sveitaæsku þessa lands, að skoða
sjálfa sig sem nokkurs konar hrákadall fyrir brjóstveik
og geðill máttarvöld. Hennar bíða ýms verkefni, sem
bjartsýnij og heilbrigðan metnað þarf til að leysa. Eg
vil að lokum leyfa mér að vitna í mín eigin orð í kvæð-
inu Þórólfur smjör:
Þótt blásnir melar blasi við og ber og kalin storð
og heyrist æðruorð,
fær bjartsýn orka bjargi lyft og bætt vor þjóðarkjör,
fær skrúðvöll gert úr skrældum mel og skóg úr hrjósturreit,
svo klæðist kalin sveit
og aftur rætist orðin þau, sem innti Þórólfur smjör.
Minningarrit UJW.F.f.
Sagnfræðingarnir Ólafur Hansson menntaskólakennari og
dr. Þorkell Jóhannesson hafa skrifað rækilega ritdóma um
bókina (i Alþýðublaðið og Tímann) og lokið á hana lofsorði.
— Allir ungmennafélagar þurfa að eignast þetta glæsilega
fræðirit um félagsskapinn. Og U.M.F.Í. má ekki við að tapa
á útgáfunni.