Skinfaxi - 01.11.1938, Blaðsíða 33

SKINFAXl
113
finnst mér meir, ef falla
fáein ungbarns tár.“
„Skáldið aí náð! með fangið varma og víða“ kvað
íslenzkur skáldbróðir séra Mattlnasar um hann látinn.
Ekki var það mælt út í bláinn; samúðarfaðmur hans
náði langt út fyrir landsteina íslands. Hann var að vísu
rammíslenzkur en engu að síður sannur heimsborgari,
sem vel Iiefði getað sagt með fornskáldinu rómverska:
„Ekkert mannlegt tel eg mér óviðkomandi“. Yelferð
mannkynsins alls lá honum þungt á Iijarta; hamfarir
heimsstyrjaldarinnar skáru haim í hjartarætur, eins og
fram keniur eftirminnilega í minningarkvæði hans um
Shakespeare (1916):
i_ f.
„Heyri Albion,
heyri allir lýðir
orð áttræðs manns
frá Utima Thúle —
heyr þau Urðarorð,
að með ofriki
aldregi vinnast
hin æðstu gæði.
Sú ein ])jóð
nnin sigri hrósa,
er bezt skilur
sína beztu menn;
allur ofstopi
er auðnuleysi,
því að rétt og satt
skal ráða heimi.
Heyr þú, heyr
höfuðengill skálda:
Sér þú eigi hið vitstola
veraldarstríð?
Tak lúður þinn
og lát hann gjalla
ógnar-orði
yfir æði þjóða.
Blás hinar bölvuðu
banavélar
niður fyrir Niflheim
og Nástrandir.
Blás í hrottu
blóðs og tára
syndaflóð
fyr en sekkur fold.
Blástu, blástu
bruna heiftir
blindra lýða
brott af jörðu!
Blástu, blástu
bræðra sættir,
vek úr álöguni
vitstola þjóðir!“
Séra Maithías var frjálslyndið sjálft i trúmálum, en
jafnframt eldheitur trúmaSur. Ilann sá morgunroSa
8