Skinfaxi - 01.11.1938, Qupperneq 30

110
SKINFAXI
Ekki er heldur neinum blöðum um það að í'létta, að-
ljóð séra Matthíasar munu lengst halda minningu hans-
á lofti í liuga þjóðar vorrar og bókmenntasögu henn-
ar. Þau sýna oss gleggst auðuga og fjölþætta skáld-
gáfu hans og manninn sjálfan. Ólítil fjölbreytni er þar
1 efnisvali, meiri andstæður en maður á að venjast i
Ijóðum íslenzkra skálda; hvað mest ber þó á tækifæris-
kvæðunum. Hann hefir ort sæg ættjarðarkvæða, há-
tíðakvæða og erfiljóða. Þau eru hvergi nærri öll, né
heldur einstök þeirra, með sama snilldarbragði. Skáld-
fákur hans er stundum brokkgengur, eða fælist með
hann. Annars er það hreint ekkert undrunarefni, svo
að eg breyti til um samlíkinguna, þótt víðfeðm landar-
eign séra Matthíasar i riki Ijóðlistarinnar sé misjöfn að
gróðri og fegurð, þótt urðir og flög blasi við sjónum
milli fagurprúðra gróðurblettanna.
Hitt er þó miklu tíðara,og stórum ljúfara að minnast,
að kvæði hans eru máttug, fögur og sérkennileg. Verð-
ur það einkum með sanni sagt um stórfelld söguljóð
hans, erfiljóð, minningarkvæði og ódauðlega sálma
hans. Andagift hans, ímyndunarauðlegð hans og fágæt
orðsnilld, njóta sín þar ágætlega. Sama máli gegnir
um svipmikil náttúruljóð hans, eins og kvæðið „Skaga-
fiörður“, sem raunar er sögulegt að öðrum þræði, eða
hið regineflda kvæði „Hafísinn“. Arnsúgur er í flugn-
um og myndagnótt með afbrigðum i Ijóðlínum sem’
þessum:
„Hvar er hafið? Allt er ísköld breiða,
eins og ' draugar milli leiða
standa gráir strókar hér og hvar.
Eða hvað? er þar ei komin kirkja?
Kynjamyndir! hér er létt að yrkja:
hér eru leiði heillar veraldar.
HundraS þúsund kumbla kirkjugarður,
kuldalegt er voðaríki þitt,
hræðilegi heljararSur,
hrolli slær um brjóstiS mitt!“