Skinfaxi - 01.11.1938, Síða 68

148
SIÍINFAXI
er haldin til þess að sjá, hvað hér er framleitt af prjóna-
Vörum, velja úr þeim fyrirmyndir, og ákveða, hvernig ákvæð-
isvaran á að vera. Þegar henni er lokið, gera forstöðukon-
urnar sér vonir um, að geta komið hér upp sölumiðstöð,
þar sem keyptur sé til útflutnings og sölu á innlendum mark-
aði, íslenzkur ullarvarningur, og þar sem fyrirmyndir liggi
fyrir til þess að vinna eftir.
Það, sem hér liggur fyrir, er:
1. Á siðustu árum hefir íslenzka ullin fengið það orð á
sig, bæði hér heima og erlendis, þar sem hún er J)ckkt, að
engin önnur ull jafnist á við hana í skjólflíkur, og er Jiað
vegna hinnar miklu fitu, sem er í henni.
2. Á hverju ári er flutt út mikið af óunninni ull með til-
tölulega lágu verði, unnið úr henni með erlendum vinnu-
krafti, og siðan jafnvel seld oss hingað aftur unnin.
3. íslenzkt prjónles er varla fáanlegt á erlendum mark-
aði, og J)að, sem fæst, er J)á svo ljótt og illa unnið, að engin
islenzk kona mundi vilja við ])að kannast, sem sitt verk, og
])rált fyrir J)að eru vinsældir J)ess svo miklar, að verzlunar-
hús i Danmörku nota J)að sem auglýsingu, að J)au selji islenzk-
ar prjónavörur, sem ])au hafa þó ekki.
4. Norðmenn og Færeyingar selja út prjónavörur fyrir
hundruð þúsunda króna, úr ull, sem er ekki talin taka is-
lenzku ullinni fram.
5. Hér er fjöldi fólks, sem er atvinnulaus, og margir, sem
hafa litið að gera og óarðbært, og mundu í rauninni verða
fegnir hvað litlum aukatekjum, sem væru, fyrir heimilið.
Allt þetta eru staðreyndir. Þegar svo við hætast möguleik-
anir á þéim markaði, sem mætti vinna með góðri vöru, sjá
alli, að hér má ekki lengur sitja auðum höndum. Þess vegna
eiga íslendingar allir að fylgjast vel með prjónlessýningunni
og sjá sinn eigin hag í því, að vinna með að þeim framtíðar-
störfum, sem af henni leiðir.
Það er ekki aðeins útlendur markaður, sem við þurfum að
vinna, hcldur einnig innlendur. Hér sést enn, að fólk klæð-
ist erlendum ullarfötum, eða þá fötum úr útlendu garni.
Trefla, vetlinga, peysur og nærföt úr útlendri ull notar fólk,
þegar það heilsu sinnar vegna, ætti að nota þetta innlent.
En þeir, sem stunda skíðaferðir og fjallgöngur, hafa uppgötv-
að þau sannindi, að ekkert jafnaSt á við íslenzka ull, ]>egar
hún er vel unnin, hvort heldur það er gegn kulda eða vætu,
eða til þess að svitna í. En jafnvel þetta fólk verður, þvert
ofan í sannfæringu sína og vilja, oft að nota skjólföt úr út-
lendri ull, vegna þess, að íslenzk eru ekki fáanleg, nema þá