Skinfaxi - 01.04.1940, Blaðsíða 49

SIÍINFAXI
49
saniin fyrir hvert trjáræktar-
samvinnuhverfi, og kosin
stjórn fyrir þa8, er sæi um
allar framkvæmdir, sem snerta
landið og trjáræktina.
G. Trjáplöntur og trjáfræ,
sem ætti að nota vorið eftir,
skyldi samvinnutrjáræktin
tryggja sér að haustinu, til
þess að vera viss um að fá
það nógu snemma, þegar á
því þarf að halda.
7. Ef mannmargur skóli
eða fjölmennt félag liefði
stórt trjáræktarland í samlög-
um, ætti að skipta þátttakönd-
um í trjáræktinni í flokka, tvo
eða fleiri. Þeir hefðu að
minnsta kosti einn trjáræktar-
dag að vorinu og annan að
haustinu. Væri rétt að ákvcða
dagana með 6 mánaða fyrir-
vara. Dagarnir yrðu um leið
frídagar í viðkomandi skóla
eða félagi, frá öllum öðrum
störfum en trjárækt.
8. Vel mætti setja lágmarks-
tölu trjáplantna, sem einstak-
lingum væri skyll aö gróður-
setja á hverju vori. Enginn,
sem tekur þátt i samvinnu-
trjáræktinni, hvorki karl né
kona, gæti leyst sig undan
gróðursetningarstarfinu, fyrr
en plantað hefði 1000 plönt-
um á 5 árum eða skemmri
tíma. Og fengi þá skírteini
fyrir því lijá stjórn samvinnu-
trjáræktarinnar. Plöntur, sem
kæmu. þétt upp af fræi, er sáð
væri i reiti eða hreiðsáð, mætti
grisja og setja niður á öðr-
um stað. Skyldi sú aðferð
einnig teljast til skyldugróð-
ursetningar.
9. Sé gert ráð fyrir, að hér
á landi yrðu gróðursettar 1
milljón trjáplöntur, kæmi sem
svaraði 8 plöntur á hvert
mannsbarn á landinu. Að
jæssu lágmarki ætti að stefna.
Mikið af trjáplöntum mætti ef-
laust fá innanlands, frá skóg-
rækt ríkisins, en það, sem á
vantaði, þyrfti að sækja til út-
landa. Kæmi þá til athugunar,
hvort ekki væri rétt að nema
úr gildi lög um einkasölu á
trjáplöntum og trjáfræi, og
gefa frjálsa verzlun með þess-
ar vörutegundir. í sjálfu sér
er óeðlilegt að leggja nokkur
höft á aðflutning erlendra
jurtategunda, sem miða að
því, að auðga verðmætan
gróður landsins, til gagns og
prýði fyrir þjóðina.
10. Ivaup á girðingarefni og
kostnaður við að setja það
niður kringum trjáræktar-
landið, verkfærakaup og árleg
útvegun á píöntum, yrðu
helztu útgjöld við stofnun
trjáræktarsamvinnu. En gróð-
ursetning og undirbúningur
jarðvegarins yrði að sjálf-
sögðu unnið endurgjaldslaust.
Ýmsum ráðum yrði að beita
til að afla fjárins. Gera mætti
ráð fyrir, að ríflegur styrkur
fengist úr bæjar- og sveitar-
sjóðum. Þá skyldi og leita til
manna um frjáls samskot,
stofna til hlutaveltu, skemmt-
ana o. fl. Rikið ætti elcki held-
ur að liggja á liði sinu með
4