Skinfaxi - 01.04.1940, Blaðsíða 51

SKINFAXI
51
önnur nátlúruskilyrði lands-
ins koma hálfa leið á móti
þeim, sem leggja út í þ'á lang-
ferð. Hvað vilja skólarnir i
landinu, æðri sem lægri, leggja
í sölurnar til a<5 endurheimta
skógargróðu ri n n ? H ver j u
vilja hin mörgu félög á land-
inu, til sjávar og sveita, fórna
af kröftum sínum í þágu trjá-
ræktarinnar? Hvað vill ríkið
og aðrir fjárráðamenn leggja
af mörkum til að styrkja her-
skara af trjáræktarinönnum,
ef þeir byðu sig fram?
Fallnir stofnar.
Þeir menn voru ekki marg-
ir, er konmir voru á fullorð-
ins aldur þegar ungmennafé-
lagshreyfingin tók að nema liér
land, og veiltu henni sérstaka
athygli og urðu stuðningsmenn
hennar á þann hátt, að gerast
þá þegar virkir þátttakendur í
störfum og viðfangsefnum fé-
laganna. En þó voru slíkir
menn til, sem þannig voru skapi
farnir, og meðal þeirra var
Magnús Sigurösson, siðast
bóndi að Litla-Iíálfalæk á Mýr-
um.
Fyrir hartnær 28 árum var
Umf. Björn Hítdælakappi í
Hraunhreppi stofnað. Stofnendur voru 2(5 að tölu, og var
Magnús Sigurðsson einn þeirra. Þrátt fvrir það, þótt hann
væri þá kominn nokkuð á fertugs aldur, átti hann mikinn
þátt i stofnun félagsins, og var félagsmaður æ síðan, allt til
dauðadags. Formaður þess var hann um nokkurt skeið og
kjörinn hciðursfélagi hin síðari árin.
Magnús var mörgum öðrum fremur, lieill og óskiptur ung-
mennafélagi. Ilann hafði brennandi áliuga á framförum og
velgengni ungmennafélagsins, og hvatti mjög til drengskap-
ar og dáða, en átaldi harðlega hið gagnstæða. — Þrátt fyrir
aldursmun — oft mikinn — var lionum það óhlandin ánægja,
að vinna með æskunni í þessum félagsskap, hvort heklur var
4*
Magnús Sigurðsson.