Náttúrufræðingurinn - 1969, Blaðsíða 84

126
NÁTTÚ RUFRÆÐINGURINN
2. mynd. Kringluskel.
(Úr: Danmarks Fauna)
fundnu skeljar er 19 mm og breiddin 17 mm. Skelin hefur ferskt
útlit og hefur óefað verið lifandi, er ýsan innbyrti ltana, hvað svo
sem hefur orðið af vinstri skelinni.
Kringluskelin er allþykk, nærri kringlótt að lögun og í minna
lagi kúpt. Hýðið er brúnleitt og nrjög veigalítið. Yfirborð skeljanna
með þéttstæðum, þunnum lengdarfellingum. Nefið í minna lagi,
eilítið framan við miðju. Grófin glögg. Hjörin með 2 griptönn-
um, og er lremri tönn vinstri skeljar klofin, svo og aftari tönn
hægxi skeljar. Auk þess er stundum ein hliðartönn í hvorri skel.
Möttulbugur enginn. Lengd fullvaxinnar skeljar 35—40 mm.
Tegundin er útbreidd frá Lófóten í Noregi suður með strönd-
um Evrópu, umhverfis Bretlandseyjar og allt til Miðjarðarhafs og
norðvesturstrandar Afríku. Einnig fundin við Færeyjar. Fundur
kringluskeljarinnar við suðurströnd íslands vekur því enga furðu.
Dýptarsvið tegundarinnar er 0—1360 m.
Kringluskelin telst til sérstakrar ættar, Lucinidae, og hef ég leyft
mér að nefna hana á íslenzku Kringluskeljarœtt.
Ingólfur Davíðsson:
Haustlitir
Haustlitið færast líklega fremur seint yfir að þessu sinni, enda
spratt seint. Blöð fífunnar, brokið, verða snennna rauð. (Skyldi vera
mikið brok í Brokey?) Bláberja- og aðalbláberjalyngið verður rautt
og blágresið einnig. Sjást þá alrauðar berjalautir langt að. Birkið
gerist brúnflekkótt og reyniviðarlaufið roðnar, en gulum blæ slær