Náttúrufræðingurinn - 1993, Page 11

8. mynd. Askjan í Tambora myndaðist eftir gosið 1815. Hún er um 8 km í þvermál og
yfir 1200 m djúp. Yfir regntímann myndast vatn í botni hennar en norðaustan þess er
ungt hraun (til vinstri).
ijallsins. Aðeins einn þeirra hafði farið
um frumskóginn á þessu svæði áður,
en hann lifði á því að safna hunangi
villibýflugna og þekkti því svæðið
nokkuð. Ferðin í gegnum skóginn sótt-
ist mjög seint því að gróðurinn var eins
og þéttriðið net. Beittar langsveðjur
hinna innfæddu voru sífellt á lofti og
við hvert fótmál þurfti að höggva braut
í gegnum trjágreinar, vafningsvið,
þyrnirunna og brenninetlur af ýmsu
tagi. Dýralíf var okkur ekki til tafar,
nema blóðsugur sem smugu ofan í
gönguskóna, jafnvel gegnum skóreima-
götin. Á kvöldin sátum við kringum
varðeldinn og slitum af okkur þessa
leiðu orma, sem þá voru orðnir vel
bústnir af blóði. Það var mikið erfiði
að ryðja nýja slóð gegnum skóginn og
á þriðja degi tóku aðstoðarmennirnir
að tala um að snúa heim aftur. Okkur
til mikils léttis grisjaðist skógurinn
dálítið þegar við komum upp í barr-
skóg fyrir ofan 2000 m hæð, og dró
nú úr kvörtunum um tíma. Að morgni
fjórða dags komumst við loks upp á
tindinn og gengum spenntir fram á
brún öskjunnar sem myndaðist árið
1815. Undir fótum okkar var um 1200
m hár og snarbrattur hamar sem nær
niður á hringlaga og sléttan botn. Þetta
er dýpsta askja heims og svo djúp að
það má koma Esjunni fyrir ofan í
henni og vantar þá enn um 300 m upp
á að hún sé full. Víðast hvar við rætur
hamarsins eru hverir þar sem sjóðandi
jarðvatn og gufa streymir upp á hring-
laga misgengi sem afmarkar öskjuna.
Askjan er nær algjörlega gróðurlaus,
um átta sinnum sex kílómetrar á
breidd, og stingur þessi ógnvekjandi
auðn mjög i stúl' við grænar hlíðar
fjallsins.
Ekki var til setunnar boðið hér á
133