Náttúrufræðingurinn - 1993, Síða 167

ingur: Gjóskumyndanir á Reykjanesi. Fund-
inn sóttu 45 manns.
26. október: Gunnlaugur Björnsson,
stjameðlisfræðingur: Af virkum vetrar-
brautum. Fundinn sóttu 50 manns.
30. nóvember: Lúðvík E. Gústafsson,
jarðfræðingur: Dyrfjallaniegincldstöðin.
Fundinn sóttu 52 manns.
Fundimir vom tilkynntir í dagskrám dag-
blaðanna og útvarps en Hreggviður Norð-
dahl sá með góðra manna hjálp um auglýs-
ingar á íjölmörgum stofnunum og fram-
haldsskólum á höfuðborgarsvæðinu, eins og
undangengin ár. Háskóla íslands er þakkað
fyrir afnot af fyrirlestrasalnum og Jóni
Kristjánssyni, húsverði í Odda, er þakkað
fyrir lipurð og aðstoð við undirbúning funda.
FERÐIR OG.NÁMSKEIÐ
Þátttaka í ferðum félagsins sumarið 1992
var einhver hin lélegasta frá upphafi. Farin
var ein dagsferð í júní, fella varð niður
helgarferð í júní vegna ónógrar þátttöku,
langa ferðin í júlí var einhver hin fámennasta
frá upphafi og fella varð niður vikuferð um
Ódáðahraun vegna ónógrar þátttöku. Er þetta
illu heilli framhald þróunar undanfarinna ára.
Hafa í skýrslum HIN síðustu árin verið til-
greindar ýmsar orsakir en einnar hefur þó
ekki verið getið, sem er almennur doði og
framtaksleysi hjá þjóðinni, en það virðist
jafnan fylgja samdrætti í þjóðarhagnum.
Hefur mátt greina samdrátt í þátttöku í
ferðum félagsins og á fræðslufundi í kjölfar
haglægða um áratuga skeið, þegar að er gáð.
Félagið getur ekkert gert við hagsveiflum
þjóðfélagsins, né vill það amast við
samkeppnisframboði um útivistarferðir í því
augnamiði að efla þátttöku í eigin ferðir. Þess
í stað ber því að vanda eftir föngum til sinna
ferða og gera þær sem fýsilegastar fyrir
náttúruskoðara. Til þess er leikurinn gjör.
Því má ekki gleyma að ferðir þessar eru
gagngert til fróðleiks og kynningar á
náttúrufari landsins en ekki einhver
afþreyingarstarfsemi með keppni um sem
flesta þátttakendur.
Laugardaginn 13. júní var farin um-
hverfisskoðunarferð um Reykjanesskaga í
samvinnu við samtökin Landvemd og
Náttúruverndarfélag Suðvesturlands. Farar-
stjórar voru Freysteinn Sigurðsson og
Guttormur Sigbjarnarson, sem einnig vom
leiðsögumenn í ferðinni. Þátttakendur vom
14. Farið var á bíl frá Guðmundi Jónassyni.
Veður var kyrrt og þurrt en þungbúið og
svalt. Farið var um kl. 10 frá Umferðarmið-
stöðinni og ekinn hringur út fyrir Reykjanes
með viðkomu í Straumsvík, hjá Vatnsleysu, á
Grænási við Keflavíkurflugvöll, hjá Stapa-
felli, á Reykjanestá, í Svartsengi, hjá Borgar-
hóli í Krýsuvík og hjá Seltúni í Krýsuvík.
Heim var komið um kl. 18.30. Skoðuð var
landnýting, umgengni við efnisnám, gmnn-
vatnsvemd og umhverfíshættur. Vom hinir
fáu þátttakendur vel ánægðir með ferðina.
Langa ferðin var farin til Mið-Norðurlands
23.-26. júli. Gist var þrjár nætur að Hrafna-
gili í Eyjafírði. Lágu sumir í tjöldum, aðrir í
svefnpokaplássum en enn aðrir gistu á sumar-
hótelinu. Þaðan var farið um Tröllaskaga og
um Eyjafjarðardal. Ekin var þjóðleið norður
en heim var farið um Sprengisand með við-
komu í Orravatnsrústum á Hofsafrétt. Farið
var á fjallfærum bil'frá Guðmundi Jónassyni.
Fararstjórar voru Freysteinn Sigurðsson og
Guttormur Sigbjamarson. Þátttakendur vom
26. Leiðsögumenn voru sérfræðingar frá
Náttúmfræðistofu Norðurlands, þeir Hörður
Kristinsson, grasafræðingur, og Halldór G.
Pétursson, jarðfræðingur, auk þess sem Elín
Gunnlaugsdóttir, líffræðingur, leiðsagði um
Lystigarðinn á Akureyri.
Fimmtudag 23. júlí var lagt upp frá Um-
ferðarmiðstöðinni í Reykjavík um kl. 10 að
morgni og ekin þjóðleið norður í Eyjafjörð,
með viðeigandi áfangastöðum á leiðinni. Eftir
kvöldhlé á Hrafnagili var farið út á Gáseyri
við Hörgárósa í góðu veðri, lygnu og björtu.
Þar sýndi Hörður fólki dæmigerðan sjávar-
fitjagróður og rakti á leiðinni gróðurhverfi í
nágrenni Akureyrar. Halldór lýsti jarðgerð
Eyjaljarðar og þó sérstaklega óseyra- og
vaðlamyndunum, auk jarðmyndana frá
ísaldarlokum.
Föstudag 24. júlí var lagt upp um kl. 9 og
ekið út með Eyjafirði að vestan. Veður var
fremur svalt og drungi á ljöllum í norðaustan-
átt. Eins og verða vill í slíku veðri glaðnaði til
þegar kom í Fljótin og sól var í Skagafirði.
Staldrað var fyrst á Hámundarstaðahálsi úti
undir Svarfaðardal, þar sem litið var á jökul-
garða, jaðarrásir og aðrar menjar ísaldarjökla í
Eyjafirði og Svarfaðardal. Þaðan var ekinn
289