Samvinnan - 01.03.1926, Qupperneq 83

SAMVINNAN
77
einum eyri við útg-jöldin, framyfir það, sem stjómin (þ.
e. fjármálaráðherrann) legg-ur til. En það getur dregið úr
útgjöldum og álögum, og gerir það oft.
Síðan 1911 hefir efri deild engin áhrif á skattaálög-
ur, eða fjárveitingar þingsins.
Stjórnin má ekki eyða einum eyri án samþykkis neðri
deildar. þessu er stranglega fylgt. Á Englandi þekkjast
engin fjáraukalög.
Englandsbanki (Bank of England) er ríkissjóður
Englands. Allar tekjur ríkisins eru greiddar þangað, og
bankinn annast svo um öll útgjöld ríkisins eftir ávísun-
um fjármálastjómarinnar.
Fjárlagafrumvai-pið er lagt fram í þingbyrjun. það
er einsog vænta má tvískift. Tekjuhliðin er sér, og er hún
fengin til meðferðar einni af hinum 4 stóru fastanefndum
þingsins (Committeé of Ways and Means). Nú er fullur
helmingur af tekjum ríkisins fastákveðinn og breytist
ekki frá ári til árs. Hinn hlutann verður fjármálaráðherr-
ann að útvega. þykir það eitt hið mesta afreksverk í enskri
pólitík að finna hentugan gjaldstofn. Við umræðumar
geta einstakir þingmenn flutt breytingartillögur. þó ekki
til þess að hækka skattana í heild sinni. Ef einhver skatt-
ur á þjóðina er hækkaður frá því sem stjórnin leggur til,
verður að lækka annan skatt að sama skapi.
Enskir stjómlagafræðingar skýra þetta þannig. það
er ekki hægt að skylda neinn borgara ríkisins til þess að
láta af hendi fé til opinberra þarfa, nema því aðeins, að
ráðuneytið, sem meiri hluti þjóðkjörinna þingmanna
styður, biðji um það, og rökstyðj.i það fyrir neðri deild
þingsins, að fjárbónin sé nauðsynleg fyrir almennings-
heill. það er því ekki hægt að leggja neinn skatt á þjóð-
ina, nema stjómin biðji um það. og neðri deild veiti til
þess samþykki sitt. Engu fé má eyða til annars, en þingið
hefir ákveðið. Ef afgangur Verður af einhverri fjárveit-
ingu, verður stjórnin að skila því aftur, en má ekki verja
því til neins annars, jafnvel þó fé vanti til einhverra fram-
kvæmda, sem þingið hefir samþykt.