Samvinnan - 01.03.1926, Blaðsíða 34
28
SAMVINNAN
d. í Langadal í Húnavatnssýslu, eða í Staðarsveit á Snæ-
fellsnesi, eða Fljótshlíð lægju dauðir í hvílum sínum
sama morguninn. Mönnum gengur ef til vill betur að
gera sér grein fyrir því ógnar tjóni sem hér er orðið, ef
peir hugsa sér stórar blómlegar sveitir, svo sem þær, er
eg nefndi nú, eyddar af þeim mönnum sem vinna fyrir
heimilunum, eru fyrirvinna, svo eftir væru ekkjur, börn
og gamalmenni. þetta er að því leyti alvarlegt, og kem-
ur við því máli sem hér liggur fyrir, að um leið og litið
er á gróðann af sjávarútveginum þá verður líka að gera
sér grein fyrir því ógnar tjóni, sem hann hefir oft í för
með sér.
Frumvarp þetta er fram komið til þess að draga úr
þeirri hættu, að bygðin þynnist eða eyðist í sveitum
landsins vegna þess að fólkið streymi þaðan til ver-
stöðvanna, af ástæðum sem unt er að gera við. Menn
hugsa sem svo, að ef ekki eru reiknuð með þessi stóru
slys og það milliónatap sem þeim fylgir, þá sé allt gott.
þeir sætta sig við þá tilhugsun, að allur þorri þjóðarinn-
ar verði öreigar í sjóþorpunum. Sumir halda líka, að
i'iskimiðin muni altaf halda áfram að vera jafn rík í fram-
tíðinni. Að vísu er ekki hægt að færa neinar stærðfræði-
legar sannanir fyrir því, að aflinn hér við land mun
ganga til þurðar. En það má ráða það af líkum. Benda
má á, hversu hvalir hafa eyðst í norðurhöfum, og selirn-
ir hafa flúið lengra og lengra norður í ísa og óbygðir
heimsskautalandanna. Hversu fiskimiðin í Norðursjó hafa
gengið til þurðar, þar sem mest hefir verið veitt, og best
veiðarfæri lengi notuð. Og meira að segja hér við land
hefir veiðin haft sýnileg áhrif. þannig breyttist fiski-
gangan á stríðsárunum, þegar lítið var um útlend fiski-
veiðaskip og jafnvel innlend líka, þannig að fiskur varð
miklu meiri á grunnmiðum en áður, og síðan er því full
ástæða til þess að óttast það, ef mikið verður veitt, að
sjórinn hætti að gefa þá björg, sem hann gefur nú. Og
sé þá sjávarútvegurinn orðinn höfuðatvinnuvegur þjóðar-
innar, þá verður ekki um annað að gera en að flýja land