Samvinnan - 01.03.1928, Side 81

á A M VINNAN
75
h’vern hátt teptust frá þessari vinnu. Best mundi þá, ab
verkstjórinn réði fólkið, sem ætti að vinna að verkinu fyr-
ir þennan vissa taxta á skippundið, því þá býst eg við, að
hann mundi ráða færra fólk en að undanförnu, en samt
sem áður verka eins mikinn fisk á sama tíma. Einig mætti
finna kaup stúlkna við síldarvinnu eftir þessum hlut-
föllum.
Og þetta getur víðar átt við. Á sama hátt mætti finna
út, hvert meðallag hefir verið á kaupi á skipum þeim, sem
sigla með ströndum fram og milli landa, og skipshöfnin
hefði svo þann meðalhluta af öllum tekjum skipsins, sem
gengið hefir til að borga þeim kaupið undanfarið. Þá væri
vinningur fyrir sjómennina, ef vel gengi, en léttir fyrir
útgerðina, ef ver gengi. Og finst mér, að ekki ætti að skrá-
setja á nokkurt íslenskt skip, stærra eða smærra, öðru-
vísi en þannig, að skipshöfnin hefði þennan vissa hluta
af tekjumf skipsins, hvort sem vel gengur eða illa.
Þá komum við að hafnai*verkamönnum. Alstaðar þar
sem bryggja er, sem skipin geta legið við, ætti að vera
viss bryggjuformaður, útsjónargóður og stjórnsamur, og
hann ætti að ráða fólkið til vinnunnar. Það þyrfti að rann-
sakast, hvað undanfarin 5—10 ár hefir kostað uppskipun
á smálestinni að meðaltali, og það ætti að borga fólkinu
án tillits til þess, hvort fleiri eða færri menn ynnu að upp-
skipuninni, ef ekki stæði á vörumóttöku. Þar væru svo
þrjú kaupstig eins og í áðurtöldum tilfellum, og biyggju-
formaður raðaði niður í flokkana og bæri það svo undir
atkvæði mannanna, sem ynnu og þá gerðu þeir það upp á
eigin spýtur, ef þeir gerðu alla jafna, en ekki á kostnað
vinnuveitanda. Það, sem áynnist, skiftist síðan þannig:
3/4 upphæðarinnar skiftist milli verkamanna, en V4 rynni
til styrktar örvasa mönnum, er lengi hefðu verið við
þennan starfa. Sjálfsagt værí best, að á öllum uppskip-
unarstöðum væru uppskipunarformenn, þótt eigi væru
skipabryggjur, og fyrirkomulagið eins, því verkið mundi
ganga betur, þar eð til verkstjóra yrði valinn hæfasti
maðurinn á hverjum stað.