Samvinnan - 01.03.1928, Blaðsíða 24

18
SAMVINNAN
um: Notendum brautarinnar hefir fækkað um 77% á þessu
tímabili.1) Annað dæmi er það, að seldum járnbrautar-
farseðlum í ríkinu Minnesóta fækkaði um 56% á árunum
1919—24, en á sama tíma fjölgaði bílunum um 94%2). Þetta
sýnir auðvitað starfsemi fólksflutningabílanna, bæði „pri-
vateu bíla og hinna sem notaðir eru í almenningsþarfir.
Járnbrautarfélögin hafa sjálf játað yfirburði bílanna
með því að taka þá í þjónustu sína. Víða nota þau þá til
stuttra ferða meðfram aðal járnbrautunum. Sumstaðar hafa
hliðarálmur verið lagðar niður og teknir upp bílar. Enn-
fremur nota járnbrautafélögin bílana í héruðum, sem ekki
hafa járnbraut, til að tengja þau við járnbrautina. Hafa
bílarnir oft komið í stað minniháttar rafmagnsjárnbrauta
og sporvagna. Bostonbrautarfélagið hefir séð sér þann kost
vænstan að taka upp bíla til þess að missa ekki fleira
ferðafólk en orðið er, og hefir það nú 29 stóra fólksflutn-
ingsbíla í ferðum. Eitt stærsta járnbrautarfélag Banda-
ríkjanna „Great Northern Railway“ notar 140 fólksfiutn-
ingsbíla í Minnesota og annast þeir ferðir á ca. 4800 km.
löngum vegum. Þessir bílar aka flestir eftir þjóðvegum,
sem liggja meðfram járnbrautunum beggja vegna. Aðal-
stöðvar bílanna eru í St. Paul og Minneapolis. Þaðan halda
þeir uppi ferðum til staða, sem eru í alt að 400 km. fjar-
lægð. Þar sem vegalengdin er ekki meiri en 100 km. er
haldið uppi ferðum á hverri klukkustund og frá því
snemma á morgnana og þangað til seint á kvöldin. Þar
sem vegalengdin er mikil, er minni þörf tíðra ferða, og
þá eru farnar 3—4 ferðir á morgnana og álíka margar á
kvöldin. Fargjaldið með þessum bílum er 6,4 aurar fyrir
km. (2,75 cents pr. enska mílu), ef farið er eftir stein-
steypuvegum og 3 cents pr. enska mílu á lakari vegum.
Stenst þetta vel samanburð við fargjald járnbrautanna,
því það er 8,4 aurar fyrir km. (3,6 cents pr. enska míla).
Þó taka bílarnir um þægindi og allan útbúnað langt fram
0 „Railway Ageu May 22. 1926.
2) Tölur teknar úr Railway Rewiew April 24, 1926.