Samvinnan - 01.08.1970, Blaðsíða 3

Félagsbækur
Máls og menningar
1970
Félagsbækur Máls og
menningar árið 1970:
Þórbergur Þórðarson:
Ævisag'a Árna
prófasts
Þ ór arinssonar
Síðara bindi.
Che ‘Guevara:
Frásögur úr
byltingunni.
(pappírskilja)
Jóhann Páll Arnason:
Þættir úr sögu
sósíalismans.
(pappírskilja)
Peter Hallberg:
Hús skáldsins
(Um skáldverk Halldórs
Laxness frá Sölku Völku
til Gerplu) — Fyrri hluti.
Thomas Mann:
Sögur.
William Heinesen:
Voiiin blíð
(Gefið út í samvinnu við
Helgafell).
Félagsbækur Máls og
menningar 1969 voru:
Þórbergur Þórðarson:
Ævisag'a Árna
prófasts
Þórarinssonar
Fyrra bindi.
Ljóðmæli Gríms
Thomsens.
Gefin út af Sigurði Nordal.
Björn Þorsteinsson:
Enska öldin í sögu
íslendinga.
William Faulkner:
Griðastaður,
skáldsaga —
ásamt Tímariti Máls og
menningar.
Árgjald félagsmanna fyrir árið
1969 var kr. 800,00 fyrir tvær bæk-
ur og Tímaritið kr. 1200,00 fyrir
allar bækumar. Verð á bandi var
sem hér segir: Ævisaga Áma pró-
fasts kr. 100 rexín, kr. 180 skinn.
Ljóðmæli Gríms Thomsens kr.
250 alskinn. Enska öldin og Griða-
staður kr. 80.
Allar félagsbækur ársins 1969 eru
enn til. Nýir félagsmenn eiga kost
á að fá þær með því að greiða ár-
gjald þess árs.
Hagstæöustu
kjör á íslenzkum
bókamarkaði
Árgjöld félagsmanna fyrir
árið 1970 eru kr. 900,00 fyrir
tvær bækur og Tímarit Máls
cg menningar, kr. 1400,00,
fyrir fjórar bækur auk Tíma-
ritsins og kr. 1700,00 fyrir
allar félagsbækur ársins. Ár-
gjöldin eru miðuð við bæk-
urnar óbundnar.
Félagsmenn Máls og
menningar fá 25%
afslátt af útgáfubók-
um Heimskringlu
og af öllum fyrri
bókum vorum.
IN/IÁL OG
MENNING
Laugavegi 18
Laugargerði, 16/7 — ’70.
Hr. ritstjóri.
Síðan þú tókst við ritstjórn
Samvinnunnar hef ég verið
áskrifandi að blaðinu. Það var 7.
hefti 1967, sem vakti athygli
mína; heftið sem tók skólamálin
til umræðu. Enda er mér málið
nokkuð skylt, þar sem ég hef eytt
miklum hluta ævinnar innan
veggja skólans bæði sem nemandi
og kennari. Þó ætla ég hér
hvorki að lasta né lofa efni þessa
heftis (7. hefti ’67) sem ég var
að minnast á. Til þess er of langt
um liðið. Slíkt væri eins og að
skvetta vatni á gæs. Það er annað
í áðurnefndu hefti, sem við les-
endur Samvinnunnar ættum að
leiða hugann að og velta fyrir
okkur hvort við hafi verið staðið.
Það eru þessi orð úr ritstjórnar-
grein á 2. síðu 7. heftis 1967:
„Hér hefur lengi vantað opinn
vettvang, þar sem þjóðmál og
menningarmál væru rædd af
fullri einurð og hispursleysi, þar
sem menn gætu leitt saman hesta
sína án þess að fá á sig annar-
lega stimpla eða stofna mannorði
sínu í tvísýnu."
Síðan er því heitið að Sam-
3