Samvinnan - 01.04.1972, Blaðsíða 8

■
:

mig, en það seinna ráðherra
minn.
Karl XIV Johan (1763—
1844), konungur Svíþjóðar og
Noregs frá 1818, hét upphaf-
lega Jean-Babtiste Bemadotte,
var fæddur í Suður-Frakk-
landi og var herforingi að
mennt. Bæði á byltingarárun-
um og á valdatíma Napóleons
gegndi hann ýmsum mikil-
vægum trúnaðarstörfum og
vann sér orðstír sem herstjóri.
Árið 1809 urðu vinslit með
honum og Napóleon keisara,
en keisarinn veitti þó leyfi til,
að hann léti kjósa sig til ríkis-
erfða í Svíþjóð. Það var vissu-
lega dálítið mótsagnakennt, að
TEÍUE BtlnUR
sem
ehki þarf ab pressa
Drengjaog herrastærðir
Nýjustu snið
við allra hæfi

Avallt
fyrirliggjandi
úrval
af
vefnaðarvörum
Kr. Þorvaldsson & Co.
HEILDVERZLUN
Grettisgötu 6 - Símar 24730 og 24478
gamli lýðveldisforkólfurinn
ætlaði nú að gerast sænskur
kóngur, og endaþótt Berna-
dotte tækist undrafljótt að
heilla þegua sína, lenti hann
stundum í óþægilegum aðstæð-
um. Einhverju sinni þegar
hann kenndi lasleika varð
hann skelfingu lostinn, þegar
líflæknir hans vildi taka hon-
um blóð. Hann reyndi lengi
vel að komast hjá þvi en varð
um síðir að láta undan.
Skýringin á feimui Karls
Johans birtist í mynd heljar-
mikils hörundflúi’s, sem syndi
tákn frönsku byltingarinnar,
en undir því stóð: Mort aux
rois! sem lauslega útleggst:
„Deyi allir kóngar!“
Karl V (1500—1558), þýzk-
rómverskur keisari frá 1519,
hafði vald á sex tungumálum.
„Maður er jafnmargföld mann-
eskja og maður kann mörg
tungumál,“ sagði hann. Hann
kvaðst einnig hafa lært ítölshu
til að geta talað við páfann,
spœnshu til að geta talað við
móður sína, enshu til að geta
talað við fi’ænku sína, jlœmshu
til að geta talað við vini sína,
fronshu til að geta talað við
sjálfan sig og þýzhu til að geta
orðið keisari.
Þegar hann gaf fyrirskipanir
notaði hann þýzhu, í ríkisráð-
inu talaði hann ítölshu, og við
konur talaði hann — frönshu.
Tizian sagði eitt sinn við
Karl V, að mi veittist honum
í þriðja sinn sú sæmd að mála
hans keisaralegu liátign. Karl
V svaraði honum:
— Þá færið þér mér semsé
ódauðleikann í þriðja sinn.
Við Múhldorf hjá ánni Elbu
beið herafli mótmælenda mik-
inn ósigur. Karl keisari V hafði
sjálfur stillt upp liði sínu og
með ótrúlega skjótum hætti
gert óvinaherinn óvígan. Þeg-
ar hann yfirgaf vígvöllinn,
vitnaði hann í Sesar, en með
svolítilli breytingu:
— Ég kom, ég sá — og Guð
sigraði.
8