Samvinnan - 01.04.1972, Blaðsíða 29

Samvinnan - 01.04.1972, Blaðsíða 29
7/> AV SAMVINNA Sigurður Markússon: Einfaldir hlutir Þegar maður virðir fyrir sér ýmsa þá lauka, sem fegurstir spretta í garði ís- lenzkrar stjórnsýslu, þá hlýtur maður um leið að furða sig á því að þau tvö orð, sem greinarkorn þetta hefur að yfirskrift, skuli ekki fyrir löngu brott fallin úr ís- lenzku máli af brúkunarleysinu einu saman. Menn greinir ekki á um nauðsyn þess, að lagður verði vegur yfir Skeiðarársand, að keyptir verði 42 skuttogarar, að öll frystihús landsins verði flísalögð, en næsta nágrenni þeirra asfalterað, að reynt sé að hefta uppblástur landsins, að sveitarstjórnarmenn haldi lágmark fjór- ar stórráðstefnur í Reykjavík á ári, að komið verði í veg fyrir frekari mengun lofts og lagar, að fallvötnin verði virkjuð, ef ekki nyrðra, þá syðra; mætti svo lengi fram halda upptalningu þeirra þjóðþrifa- mála, sem enginn sæmilega greindur maður leyfir sér að mæla í mót. Hér tíðkast félög eins og hrossaræktar- félög, skógræktarfélög, leikfélög, lestrar- félög, félög til að gangast fyrir virkjun- um, félög til að standa á móti virkjunum, félög til þessa og félög til hins, þar sem hinir ágætustu menn hafa svarizt í fóst- bræðralag til þess að veita einhverju til- teknu máli þann stuðning, er þeir telja það verðskulda. Mengun kerfisins Mengun er hið mikla tízkuorð — menn ræða um mengun í sjó og mengun í lofti, og þeir sem eru félagslega sinnaðir tala jafnvel um mengun hugans. En í öllu mengunarmálæðinu hefur mönnum með öllu sézt yfir þá tegund mengunar, sem er allri annarri mengun verri, en það er mengun kerfisins. Mengun kerfisins lýsir sér í því, að hlut- ir, sem í eðli sínu eru einfaldir og að- gengilegir, eru gerðir flóknir og óaðgengi- legir. Þess vegna er því beint til okkar ágætu félagshyggjumanna, að til viðbót- ar við öll hin félögin stofni þeir nú loks það félag, sem of lengi hefur óstofnað beðið síns tíma, en það er félag til að gangast fyrir einföldun hlutanna. Þar er á ferðinni málefni, sem hlýtur að eiga vísan stuðning allra góðra manna ekki síður en þau þjóðþrifamál, sem áður voru upp talin. Mengun kerfisins er illa áþreifanlegt fyrirbæri. Hún læðist að manni eins og kolsýringur í andrúmsloftinu. Hún slævir getuna til skarprar hugsunar. Hennar vegna hefur mörgu göfugu málefni verið stefnt í tvísýnu og jafnvel í beinan voða. Fyrir hennar tilverknað hefur margur góður drengur eytt starfsævi sinni á ref- ilstigum. Mengun kerfisins er eins og sjúkdómur. Fyrstu einkennin eru oft óglögg, og stundum getur rétt meðhöndlun á byrj- unarstigi náð að hefta frekari útbreiðslu. En því miður er hitt algengara, að við- námsþrekið slævist, strax eftir fyrstu sýk- ingu, og þá er ekki að sökum að spyrja: fyrr en varir er sjúkdómurinn kominn á það stig, að ekki verður við neitt ráðið. Mengun kerfisins má sjálfsagt skýr- greina á ýmsa vegu. Mér virðist hún að jafnaði lýsa sér í því, að settar eru reglur, sem við nánari skoðun sýna sig að vera illa eða ekki framkvæmanlegar. Sumpart fá þær ekki staðizt vegna þess að þær stríða á móti rökréttri hugsun og al- mennri skynsemi, sumpart vegna þess að á framkvæmd þeirra eru tæknilegir ann- markar, sem mönnum hefur sézt yfir, er reglurnar voru settar. Þá má nefna þær reglur, sem leiða borgarann í þvilíka freistni, að varla getur talizt forsvaran- legt í kristilegu þjóðfélagi. Loks eru þær reglur, sem varla eru til annars en að hlæja að þeim, en valda allt um það sóun á tíma og fjármunum borgaranna og þar með þjóðhagslegu tjóni. Mér virðist, að þá sé mest hætta á ferð- um, þegar einn setur þær reglur, sem öðr- um ber að fara eftir. Þess vegna held ég að ekki leiki á tveim tungum, að mengun kerfisins sé mun meira áberandi i opin- berri og hálfopinberri stjórnsýslu heldur en t. d. í þeirri stjórnsýslu atvinnulífsins, sem snýr inn á við að því sjálfu. Það þröngvar mönnum til skynsemi, þegar erfitt er um vik að láta aðra súpa seyðið af vitleysunni. í gamalli enskri sögu segir frá konu, er vildi ala börn sín vel upp, og hafði þá jafnan að orðtaki: do not as I do, do as I say — gerðu ekki eins og ég geri, gerðu eins og ég segi. Oft virðist þetta vera 29
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Samvinnan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Samvinnan
https://timarit.is/publication/340

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.