Andvari - 01.01.1945, Blaðsíða 15

ANDVAHt
Þorstcinn Gishison
11
Synir hans Vilhjálmur skólastjóri og Gylfi dósent eru þjóð-
kunnir menn.
A heimili hans komu árum saman margir þeir menn, er
mest bar á í íslenzku þjóðlífi, og margir ungir rithöfundar
voru ])ar líðir geslir og' fluttu þar kvæði sín. Meðal heztu vina
hans voru þeir Guðmundur Björnson landlæknir, fjölgáfaður
maður, er álLi sæti í útgáfustjórn „Lögréttu", og áttu þeir Þor-
steinn náið samstarf og viðræður um stjórnmál og bókmenntir,
og Indriði Einarsson leikritaskáld, síungur og léttlyndur og
fullur áhuga á fögrum listum og bókmenntum.
A yngri árum var Þorsteinn mikill hestamaður, góður sund-
maður og skákmaður.
Þótt svo virðist sem allmikil ró færðist yfir Þorstein Gísla-
son síðustu árin, var hann þó sistarfandi. Hann samdi síð-
ustu árin mikið skáldverk um samtíma viðburði í íslenzku
þjóðlífi, „Gissur“, sem hefur enn ekki verið gefið út. Enn
fremur er lil óprentað leikrit um kristnitölcuna. Hann lézt 20.
október 1938, nærri 72 ára að aldri.
II.
Snemnia bar á ritstjórnarhæfileikum Þorsteins. Þegar dr.
■Jón Þorkélsson tók við ritstjórn Sunnanfara 1894, en Þor-
steinn hafði annazt ritstjórnina um sumarið, sagði dr. Jón
11111 Þorstein: „Hann er pennafærastur ungra manna hér.“
•Sunnanfari Ilr, 5). Matlhías Jochumsson sagði um hann um
hkt leyti í grein um íslenzkar bókmenntir og andlegt líf, en
horsteinn hafði þá birt greinaflokk mn nýíslenzkar bókmennt-
lr me<5 allmikilli gagnrýni: „Þorsteinn Gíslason er líka skáld
Sunnanfara eða efni í skáld, og ekki skortir hann niælsku,
s'arpleika eða einurð“, og nökkru seinna: „í kritik og list-
Gæði er Þorsteinn Gislason frenistur. Það er satl og þakkar-
'ei't, sem hann segir um ritdóma hér heima, og kennir þar
’Ja honum sannleiksástar og einurðarmenningar, sem vantar
' niestu hér heima hjá okkur „merkismönnunum“ ....“
*olt nokkrar deilur hafi verið fyr-r á árum með þeim Þor-
steini og Matthíasi, einkum um trúmál, varð Þorsteinn að-