Andvari - 01.01.1945, Blaðsíða 28

24
Alexander Jóhannesson
ANDVARl
inga, svo vel eru þær gerðar. Hann þýddi þjóðsöng Norðmanna
eftir Björnson, kvæði eftir Ibsen, Wennerberg og Fröding,
Johannes V. Jensen, Shelley og Goethe og' marga fleiri. í þessu
safni er Lofsöngur Beethovens, þýddur úr þýzku, sem öllum
söngelskum mönnum er kunnur. „Þitt lof, ó, Drottinn vor,
himnarnir liljóma“. Úr kvæðabálki Ibsens A heiðum vel ég
af handa hófi þessa visu:
í gapandi dýpi ég dalinn sá.
Af dunum heyrði ég niðinn.
Ég hállaði vanga og hlustaði á.
Hvern heyrði ég þessa tóná slá?
Þá þekkti ég klukkna kliðinn.
Þýðleikinn minnir á heztu kvæði Guðmundar Guðmunds-
sonar skálds, liins ljúfa og milda bragsnillings. En þessi kvæða-
bálkur Ihsens „Paa vidderne“ lýsir sálarstríði slcáldsins á urn-
brotatíma í þroskasögu hans. Margir minnast enn ljóðanna úr
sögunni „Árni“ eftir Björnson, er Þorsteinn þýddi og áður
er getið. Úr kvæðaflokknum Arnljótur gellini þýddi Þorsteinn
„Við klausturdyrnar“ og einnig þýddi hann „Bergljót“ eftir
Björnson. Það er venjulega engin tilviljun, hver kvæði góð-
skáld velja til þýðinga. Andlegur skvldleiki ákveður valið,
en Þorsteinn var hjartsýnn og var gæddur karlmennsku og
viðkvæmni og kunni því vel að meta höfuðskáld Norðmanna.
Þorsteinn orti mörg tækifæriskvæði, og var ætíð leitað til
hans, er mikils þurfti við. Hann orti Háskólaljóð, er háskólinn
var stofnsettur 17. júní 1911, og hafa þau lengst af verið sung-
in á háskólahátíðum. Hann orti ljóðabálk um aldarafmæli
Landsbókasafnsins og til Bókinenntafélagsins á 100 ára af-
mæli þess. Hann orti lil Friðriks VIII., er hann kom til ís-
lands 1907, og til Kristjáns X., er hann og Alexandrine drottn-
ing heimsóttu ísland 1920, og sömuleiðis Grænlandsdrápu til
lieiðurs konungi, er hann fór lil Grænlands sama surnar. Hann
orli hrúarvígslukvæði, Landsspítalakvæði 1926, kvæði á 10
ára al'mæli fullveldisins 1928, er hann flutli i samsæti Stúd-
entafélags Reykjavíkur, kvæði á 100 ára afmælishátíð Hen-