Andvari - 01.01.1891, Síða 14

12
æfiferil og lifsstarf liins ágæta visindamánns og'
einkavinar hans; hefir hann með því riti sett honnm
það minningarmark, er honum vel sómdi. I síðari
deild þessa bindis átti að prenta þýðingarbrot Svein-
bjarnar Egilssonar af Ilions-kviðn í ljóðum og það af
kvæðiun hans, er útgefendurnir kynnu að ná í síðar,
og skólaræður hans, 14 að tölu; en í þriðja bindi
og hinum síðari bindum átti að prenta upp aptur
Odyssevs-kviðu Hómers, þá er prentuð hefði verið í
boðsritum frá Bessastaðaskóla á árunum 1829—40,
og þýðingar hans úr öðrum grískum rithöfundum,
skáldatal íslenzkt, bókmenntasögu íslenzka til þess
hér um bil 1400, skýringar yfir Eddu Snorra Sturlu-
sonar og orðabók yfir liið forna skáldamál með ís-
lenzkum þýðingum. En af því varð þó eigi og nmn
féskortur þar hafa mestu um valdið; öil þessi rit
eru enn til og mætti því, ef einhver vildi, taka þar
aptur til óspilltra málanna, ér hinir urðu frá að
hverfa.
Það var og fyrir tilhlutan Jóns Árnasonar, að
Örvar-Oddsdrápa eptir fíeriidikt Gröndal var prentuð
(Rv. 1851); kostaði hann það rit með höfundinum,
Agli Jónssyni og Einari Þórðarsyni.
j Árið 18^8/tókst Jón Árnason á hendur að vera
bókavörður við Stiptisbókasafn íslands í Reykjavík,
er próf. Carl Rafn, fræðimaður danskur og hollvinur
fjölmargra Islendinga og bókmennta vorra til forna,
hafði stofnað 1818, en síðan 1881 heitir Landsbóka-
safn Islands. Bókasafnið var þá geymt uppi á lopti
í dómkirkjunni og opið einu sinni á viku til útlána,
en lestrarsalur var þar enginn; stóð svo til 1881, er
safnið var fiutt í alþingishúsið, er þá var nýreist.
Svo er fyrir mælt í reglugjörð safnsins frá þessu
tímabili, að liver sá, er bækur fékk þar að láni,