Andvari - 01.01.1891, Síða 93

91
inu og heitir Búöaklettur, það nær upp að hlíð hjá
Oxl og- niður að sjó, har hefir fokið á það töluverður
skeljasandur úr sjónum og' vex í honum melgresi.
Búðaklettur er opinn til suðvesturs, þar liefir hraunið
allt ollið út'og er þar því miklu hærra en norð-
austan við gíginn. Norðvestan við Búðaklett eru
hrauntraðir miklar eptir rennsli liraunsins og fyrir
encla þeirra er Búðaliellir; hann hefir myndazt á
sarna hátt eins og Surtshellir; gólfið er slétt, vegg-
irnir eru hálfgleraðir að innan með hrufum og körtum,
en neðan á veggjunum eru víða rákir eptir rennsli
eldleðjunnar. Hellirinn er um 50 álnir á lengd,
breiddin er aístaðár nærri jöfn um 10 álnir og hæðin
4—5 álnir. Við gengum inn í botn, þar er eins og'
steypt fyrir, en klifri maður upp á ávalt haft fyrir
ofan, keinur hola, sem eflaust mætti skriða inn í, og
liggur liún liklega inn unclir gíghm. Eg gekk uppá
gíg'inn, hann er 210 fet á hæð, byggður úr rauðu
gjalli og þrefaldur, þaðan er góð útsjón yfir hraunið.
Um kvöldið komum við að Búðum og vorum þar
um nóttina.
Það hefir opt verið um það talað, hve bágborinn
efnahagur manna væri á Snæfellsnesi, og að þar
væri mannræna lítil hjá íbúunum að bjarga sér; því
miður er hvorutveggja satt; en þetta er ekkert nýtt;
ástandið á Snæfellsnesi eins og það er nú, er eðlileg
afleiðing gamalla meina, og sum þau mein eru ef-
laust margra alda gömul. Þar sem eg hefi farið um,
hefi eg hvergi séð búslcapinn á jafn lágu stigi eins
og í suinum hreppum á Snæfellsnesi, alstaðar ann-
arsstaðar er vottur til framfara, en þar er sumstaðar
stórkostleg apturför. Orsökin er fyrst og fremst
fiskileysið, þar sem fyrrum var hinn bezti afli, svo
menn þyrptust að úr fjarlægum héruðiun, fæst nú