Andvari - 01.01.1891, Blaðsíða 120

118
rennur niður úr dalnum, Álftá rennur þar niður með
því að austanverðu og er mjög vatnslítil hér efra.
Síðan riðum við um holt og mela fram með Gríms-
staðafjalli, það er brattur múli úr basalti og hallast
lögin 5—6° til NV., eins er halli laganna í klappa-
holtunum, sem standa upp úr mýrunum fyrir neðan.
Langá er mikið vatnsfall og slæm í botninn; frá
henni fórum við um flóa niður að Valbjarnarvöllum
og svo um holtahryggi og mýrasund niður að Galt-
arholti, í holtahryggjum þessum eru víðast basalt-
klappir og melar ofan á og á þeim víða skógarkjarr
af birki og fjalldrapa. Frá Galtarholti liggur veg-
urinn í löngum boga niður að Eskiholti yfir mörg
slæm mýrarsund, yfir þau eru víða lagðar örmjóar
brýr og dilla þær allar undir hestafótunum þegar
um þær er farið, stundum er lagt lirís >' keldurnar
áður en brúin er byggð ofan á til þess steinahleðsl-
an eigi örðugra með að sökkva niður í kviksyndið;
lengi fórum við niður með Grafarlæk, það er djúpt
en örmjótt síki, fellur um sléttar mýrar neðst og
myndar þar vatnspolla og fen, fellur Hvitá stundum
í vatnavöxtum þar upp á láglendið og myndar all-
stórt uppistöðuvatn. Við vatnsenda hjá Ferjukoti
var slæm brú að fara yfir; liún er sokkin og urðu
hestarnir að þræða hana vaðandi í kvið, en hvik-
syndi er beggja megin ef út af bregður. Þar fórum
við á ferju yfir Hvítá og gisti eg um nóttina á Iivít-
árvöllum. Þar er eitt hið reisulegasta heimili á Is-
landi, steinliús og mörg smærri timburhús, ótal marg-
ar jarða- og húsabætur hafa verið þargjörðar, oger
það mikill sómi fyrir eigandann, Andrés Fjelsteð, hvað
allt er þar vel um vandað. Næsta dag fór eg upp
að Stafholtse-y og svo vanalega leið suður til
Reykjavíkur.