Andvari - 01.01.1905, Blaðsíða 7

Marluís F. Bjarnason
skólastjóri.
I3ví hefir ol'f og iðulega verið lialdið fram bæði
í ræðum og riti, að vér íslendingár séum skamt á
veg komnir í verklegum framkvæmdum, og er það
að vísu satt. Atvinnumál vor bera þess ljósan vott,
að þau hafa hingað til ált íáa ölluga forvígismenn.
I'jóð vor helir að vísu átt ötula og duglega starl’s-
menn svo tugum og hundruðum skiftir í öllum at-
vinnugreinum, en verulega afreksmenn aðeins örfáa.
Þeir eru mýmargir, sem hafa með elju og atorku
unnið að lífsstarfi sínu í anda feðranna og fortíðar-
mnar, en hinir eru lljóltaldir, sem hafa rutt atvinnu-
greinum vorum nýjar brautir eða hrundið þeim i nýtt
horf og unnið í anda framtíðarinnar. Það er því
«11 ástæða til að minnast þessara fáu manna, er
markað hafa skilnaðarsporin á miili fortíðar og fram-
Hðar á þjóðlífsbrautinni, og það eigi síður þeirra, er
unnið hafa að verklegum framkvæmdum, en hinna,
sem starfað hal'a í andans þjónustu, því hvorirtveggja
eiga í raun og veru jafnan þátt í framsóknarbaráttu
þjóðarinnar.
Markús Bjarnason skólastjóri var einn al' þeim
láu mönnum, er á síðari árum hafa markað djúpt
spor í framkvæmdalífi þjóðar vorrar. IJað mun flest-
1