Menntamál - 01.03.1936, Blaðsíða 15

MENNTAMÁL
13
illa hitaðar, þröngar stofur, er þar hlítt yfir, fá litið að
sjá og enn þá minna að vinna af því, sem þau langar
til og hefðu bæði gagn og gaman af, því skólinn á eng-
in tæki og enga möguleika til þess að verða þeim að
liði, sem þau þyrftu. Og rikið launar kennaranum helm-
ingi ver en bæja- og þorpakennaranum og gerir minni
kröfur til hans og farskólinn er á allan hátt hafður út-
undan. Þetta er nú í fáum dráttum þau skilyrði, sem
sveitahörnin hafa. við að húa á liinni nýju öld, svona yf-
irleitt. Sumstaðar er það miklu betra, t. d. þar sem
komnir eru heimavistarskólar, eða þar sem föst skóla-
setur hafa verið byggð, en yfirleitt er farskólinn enn
drottnandi i sveitunum. — Hér blasa einnig við ný við-
horf. Sveitirnar eru ekki nú orðnar það, sem þær áð-
ur voru. Heimilin geta nú ekki eins vel og áður lagt
undirstöðuna, þó til séu auðvitað fjölmargar undan-
tekningar. Farskólinn er þeim þvi allsendis ónógur. Og
þá blasir við hin eina verulega úrlausn þessara mála
fyrir strjálbýlið, en það er að stofna heimavistarskóla,
reisa ný menningarheimili handa börnum á vissu aldurs-
skeiði, búa heimilið vel að lcennslukröftum og kennslu-
tækjum og veita nýjum straum tækni og þekkingar á
nýjum kennsluháttum inn í skólalifið. Og þá hefðu
sveitabörnin beztu þroska- og menningarskilyrðin af
öllum landsins börnum. Og mesta gleði okkar, gömlu
sveitabarnanna, er að sjá það og skilja, að þessi tími
er skammt undan. Ýmsar sveitir hafa þegar riðið á
vaðið og heppnast vel, þó margt standi til bóta, og hin-
ar munu koma á eftir, smátt og smátt. Og þá er ekki
siður hins að vænta, að þjóðin vitkist svo á næstunni,
að hún spari við sig svo sem eina milljón af sex, er hún
eyðir í áfengi og tóbak, og leggi hana til þess að manna
börnin sín og tryggi þá jafnframt með því sína eigin
framtíð. Snorri Sigfússon.