Menntamál - 01.03.1936, Blaðsíða 16

14
Til minnis fyrir kennara.
MEN NTAMÁL.
Hér fara á eftir örstuttar athugasemdir um nokkur
menningarmál, sem kennarastéttin berst fyrir og mun
bera fram til sigurs næstu ár og áratugi. Mjög er áríð-
andi fyrir kennara að vera þess minnugir, að öll stór
mál kosta mikla baráttu. Þetta á alveg sérstaklega við
um menningarmálin, sem liafa útgjöldj för með sér, en
árangurinn vandmetinn til fjár. Menn mega því umfram
allt ekki örvænta né láta hugfallast, þótt þeim þyki litið
vinnast á, eða seint ganga róðurinn.
Barátta vor kennara fyrir málefnum getur verið og
hlýtur að vera með þrennum hætti:
1) Með því að rækja starf vort af alúð, kostgæfni og
vaxandi þekkingu. Hver sá kennari, sem eykur álit sitt
og traust kennarastéttarinnar með starfi sínu, greiðir
stórlega götu málefnanna, sem barizt er fyrir.
2) Með því að kynna áhugamálin almenningi. Fólkið
þarf alltaf nokkurn tíma til að átta sig á nýjum málum.
En því fyrr gengur það, sem ötullegar og drengilegar er
fyrir þeim talað. Kennararnir, sem eru dreifðir urn ger-
vallt landið, hafa ágæta aðstöðu í þessum efnum. Tæki-
færin gefast mörg: einkaviðtöl, rabb yfir kaffibollum,
ræður á mannamótum. En frá almenningsálitinu er greið
leið inn í þingsalinn.
3) Með því að efla og taka sem virkastan þátt í sam-
tökum stéttarinnar. Undir þennan lið heyrir meðal ann-
ars skilvisi á greiðslu til S. 1. B. og þar með talið tíma-
ritið Menntamál. Þá gæti hver einasti kennari gert mál-
efni stéttar sinnar mikið gagn með því að efla Mennta-
mál og útbreiða ritið mcðal nágranna og kunningja.
Heimavistarskólar. Krafan um það, að heimavistar-
skólar komi í stað farskóla um allt dreifbýli landsins, er
eitt hið allra merkasta og þýðingarmesta menningarmál,