Menntamál - 01.09.1937, Qupperneq 20

MENNTAMÁI,

í,„yiirýni, hugkvœmni og aðra skynseniiseiginleika þarf
u leysa. Prófin hafa sýnl sig að standa í mjög nánu
nandi við árangur af skólanámi og aðra tileinkun
„iiigar, við áliuga og ánægju af andlegum iðkunum, val
á íí'sstarfi og möguleika til þess að leysa það af hendi.
< má leita vandlega að fullvaxta afburðamanni á ein-
I rju sviði andans, sem ekki kann nöfn mánaðanna eða
kann að gefa 80 aura til baka af krónu eða ekki get-
séð neina firru i því, að menn séu hræddir um, að
ca oum manni muni aldrei batna o. s. frv. Eg liefi prófað
f orðið fólk, scm ekkert af þessum verkefnum hefir
5 leyst. Eg vona, að lesandinn sé mér sannnála um að
a slíkt fólk heimskt. Prófin segja liið sania. En ef
ningin væri takmörkuð og spurt, að hve miklu leyti
n séu að marka, væri öllu crfiðara að svara henni.
■ er liægt að segja jákvætt um þann mann, sem leyst
irófin svo c>ða svo, sem liefir fengið þennan eða liinn
r indarkvóta. Því er ekki að leyna, að ýmsir amerískir
irfræðingar liafa viljað líta á greindarkvótann sem alls-
ar mælikvarða á andlega starfsgetu mannsins, en það
'leg f’arstæða. Það eru alar fjölþættir eiginleikar
sem þar koma til greina. Það er aðallega á nei-
T æau hliðina, sem prófin geta gefið vitneskju. Þau geta
, að maður, sem illa reynist í prófunum, sé ekki fær
'0 leysa hitt og þetta starf af hendi, en þau geta ekki
sagt, að greindur maður sé fær um það, nema að svo
lu leyti sem til greindarinnar tekur. Sé greindin ófrá-
■'egt skilyrði lil starfsins, þá gelur sá, sem illa reyn-
•■(Vfunuin, aldrei orðið fær til þess, en flest störf
■t Pka ófrávíkjanlega vissra skapgerðareiginleika,
• nrófin segja ckkert til um. Eg minntist fyrr á stöð-
’ r,’''ika greindarkvótans sem eina öruggustu sönnunina
ö- áreiðanleik prófanna, og eins og þar var sagt, var
GT'T ekki alveg stöðugur, en sveiflurnar tiltölulega litlar.
E" er tilleiðanlegur til þess að líta á þessa staðreynd sem