Æskan - 01.07.1969, Blaðsíða 5

hafði nú týnt öllnm þessum peningum, Iivar hann væri nú niðurkominn og
líklega alltaf að leita.
„Heldur þú að eigandinn sé hér nálægt?"
„Það er mjög trúlegt, að hann leiti hér í kring,“ anzaði íaðir hans. „En
ef við finnurn ekki eigandann verðum við að afhenda peningana til fógetans
á lögreglustöðinni."
Þeir sátu þarna stundarkorn og töluðu um þetta fram og aftur, en allt í
einu sagði Hans Christian: „Sjáðu! heldur þú ekki að þetta sé hann?“ Inn
á milli trjánna hafði hann komið auga á dökkklæddan mann, sem gekk fram
°g til baka milli trjánna og að síðustu stanzaði hann og hallaði sér upp að einu
trénu. „Jú þetta hlýtur að vera hann,“ hélt drengurinn áfram, „því hann er
orðinn dauðþreyttur og lítur svo vonleysislega út.“ Og áður en faðir hans hafði
áttað sig hafði Hans Christian gripið pyngjuna úr höndum föður síns og hlaup-
ið af stað í átt til ókunna mannsins, en hann hélt pyngjunni að baki sér.
Þegar hann stóð fyrir framan ókunna manninn sagði Hans: „Vertn ekki leiður
út af þessu því skógardísin ætlar að hjálpa ])ér.“
Maðurinn starði undrandi á þennan skrítna dreng. „Hér er gjöf handa
þér, en Jm verður að lofa því, að nota hana aðeins til góðs.“
Maðurinn varð auðsjáanlega æstur og gekk feti nær drengnum. „Já ég lofa
því, en hefur þú fundið pyngjuna mína, það var svört pyngja úr uxaleðri og
það voru margir silfur- og gullpeningar í henni.“
„Hér hefur þú hana,“ sagði Hans og rétti fram pyngjuna. „En mundu nú
úverju þú lofaðir og gleymdu ekki að það er skógardísin, sem gefur þér hana
aftur.“ Maðurinn greip nú glaður pyngjuna. „Þakka þér íyrir. En eftir á að
úyggja, ert þú ekki drengurinn hans Andersens skósmiðs?"
Hans Christian hneigði sig til samþykkis því. „Ég skal þá muna eftir því að
launa þér fyrir,“ sagði maðurinn.
„Þetta var þá Eriksen kaupmaður," sagði skósmiðurinn, þegar Hans kom
Mtur til lians þar sem hann beið undir stóru eikinni. „Hann er mesti nirf-
úlinn í allri Odenseborg. Hann neitar meira að segja að hjálpa bróðursyni
sínum, sem nú er búinn að missa allar eigur sínar, þó hann viti varla aura sinna
tal, og þessi bróðursonur hans er einmitt herramaðurinn, sem skuldar mér
fyrir skóna. Nei, vertu viss, Eriksen borgar engin fundarlaun."
„En hann varð nú samt mjög glaður þrátt fyrir allt,“ sagði Hans Christian
huggandi.
„Það varð hann,“ sagði faðir hans. „Og það var líka alveg rétt Jjað sem þú
gerðir."
Eftir þetta litla ævintýri, sem þeir höfðu komizt í þarna langt inni í skógin-
Uru létti nú yfir þeim báðum, og tóku þeir nú fram mat sinn, sem var í lítilli
körfu, sem móðir Hans hafði gengið snyrtilega frá. Þeir gæddu sér nú á matn-
um og voru í léttara skapi er þeir héldu heim í gegnum skóginn, og dag-
Ur'nn var góður og skemmtilegur þrátt fyrir áhyggjurnar. En það er af fund-
■U'laununum að segja, að Eriksen kaupmaður reyndist betur en ætla
'uætti, því hann heimsótti Andersen fjölskylduna og afhenti Hans Christian
°g föður hans góð fundarlaun, og lofaði um leið að gerast viðskiptavinur hans
°g láta engan annan smíða skó fyrir sig og sína, og það sem meira var, hann
Þjálpaði að lokum bróðursyni sínum úr skuldunum, svo að hann gat borgað
öllum og náð eigum sínum aftur, og þá fékk auðvitað skósmiðurinn sína skuld
greidda. Og allt var þetta skógardísinni góðu að þakka, hugsaði Hans Christian,
°g nú hafði kaupmaðurinn haldið loforð sitt. Loforðið sem hann gaf litlum
'freng langt inni í skógi, þar sem skógardísin góða átti heima, að nota pening-
"a aðeins til goðs. Þýtt og endursattt L. M.
Svar til Grétars: Franlt Sin-
atra er nú orðinn fimmtíu og
þriggja ára gamall. Hann cr
sennilega í hóþi auðugustu
leikara veraldar, en hann hef-
ur ætið verið mjög vinsæll. í
fyrstu kom hann fram sem
djasssöngvari, en fljótlega juk-
ust vinsældir hans mjög, hann
iók að ieika í kvikmyndum og
síðan er óhætt að segja, að
nauinast liafi dregið ský fyrir
frægðarsól hans, ef frá cru tal-
in nokkur ár, sem honum gekk
iila og hann var talinn „húinn
að vera“. Þá kom hann öllum
á óvart og lék eiturlyfjasjúkl-
ing i kvikmyndinni „Maðurinn
með guiia arminn,“ og sannaði
með frammistöðu sinni þar, að
hann gat verið afburða leikari.
Síðan liefur hann aðeins hald-
ið upp á við.
Hann hefur þrisvar sinnum
verið kvæntur um ævina, síð-
asta kona hans var Mia Far-
row, en þau slitu samvistum
á síðastliðnu ári, en hún var
þrjátíu árum yngri en hann.
Sænska sjónvarpið lét á síð-
astliðnu ári gera kvikmynd af
hinni frægu barnasögu, „Línu
langsokk", eftir Astrid Lindgren.
Myndin er í 13 þáttum, og tek-
ur um 30 mínútur að sýna hvern
þeirra. Aðalhlutverkið, Lína
sjálf, er leikið af Inger Nilsson,
8 ára að aldri. Okkur er ekki
kunnugt um, að til tals hafi kom-
ið ennþá, að íslenzka sjónvarp-
ið fengi þessar myndir til sýn-
inga.