Æskan - 01.07.1969, Qupperneq 6

Hannibal var upptekinn viS aS skoSa fiskinn, og sennilega aS hugleiSa, hvort hægt væri aS borSa hann.
inirnir þrír eru nú staddir í borginni Tocopilla,
þar sem nítratáburður, ein mikilvægasta út-
flutningsvara Chile, er lestuð um borð í skip frá
ýmsum þjóðum. Eftir að þeir höfðu skemmt sér nokkra
stund við að veiða sardínur í fjöruborðinu, ákvað Migu-
el að nú skyldi hann fara með vini sína í raunveru-
lega veiðiferð á dýpri sjó.
Þegar þeir voru að ganga eftir hafnarbryggjunum
sá Miguel stóran nýveiddan túnfisk hanga þar við
staur. „Það lítur út fyrir að hér verði hægt að fá leigð-
an fiskibát,“ sagði hann við Villa.
Þeir gengu niður á bryggjuna, og sáu þar stóran
mótorbát rétt hjá túnfisknum.
„Er nokkur um borð?“ hrópaði Villi.
Hávaxinn maður með alskegg kom út á þilfarið og
kynnti sjálfan sig sem Roco skipstjóra.
Villi ferðalangur sýndi honum græna farmiðann sinn,
og spurði hvort hann vildi taka þá með út á fiskimiðin
í mótorbátnum sínum.
„Auðvitað, Villi ferðalangur," sagði Roco skipstjóri.
„Ég hafði frétt af ferðum þínum hér í Chile. Velkomn-
ir um borð.“
Villi og Miguel hoppuðu strax um borð, en þeir urðu
að bíða nokkra stund eftir Hannibal sem var að virða
túnfiskinn fyrir sér af miklum áhuga, sennilega að
hugsa um hvort hægt væri að borða hann eða ekki.
Loks tókst þeim að ná Hannibal um borð og þá var
strax lagt af stað í hinum hraðskreiða bát út á fiski-
miðin. Miguel tók að sér að stýra bátnum, meðan
skipstjórinn sýndi Villa veiðistöngina og hvernig hann
ætti að haga sér við veiðina.
„Sumir fiskanna hér eru svo stórir að það er mjög
erfitt að fást við þá, einkum að þeir slíti ekki línuna,“
sagði skipstjórinn við Villa. „Stóllinn hérna er ramm-
lega festur niður í þilfarið og það verður að binda
sig fastan í hann með þessari ól, svo maður kastist
ekki fyrir borð.“
Eftir stutta stund voru þeir komnir út á fiskimiðin
og Villi var orðinn óþolinmóður að byrja veiðarnar.
Roco skipstjóri batt hann niður í stólinn og fékk hon-
um fiskistöngina.
í heila klukkustund keyrðu þeir áfram um sjóinn
fram og til baka, án þess að verða nokkurs varir. En
allt í einu, þegar Villi var alveg að verða vonlaus um
nokkra veiði, var kippt ofsalega í stöngina.
Línan varð allt í einu strengd eins og bogastrengur